Het waren twee koninghs kindren, Sy hadden malkander soo lief; Sy konden by malkander niet komen, Het water was veel te diep. Wat stack sy op: drie keerssen, Drie keerssen van twaelf int pont, Om daer mee te behouden s Konincks soone van jaren was jonck. Met een quam daer een besje, Een oude fenynde bes, En die blies uyt de keerssen Daer verdroncker dien jongen helt. ?Och moeder,seyde sy, moeder Mijn hoofje doet mijnder soo wee, Mocht ik er een kort half uurtje Spanceeren al langhs de zee? Och dochter, seydese, dochter! Alleen en meught ghy niet gaen: Weckt op u jongste suster, En laet die met u gaen. Mijn alder jongste suster Dat is also kleynen kint; Sy pluckt maer al de roosjes Die sy in haer wegen vint; Sy pluckt maer al de roosjes, En die bladertjes laet sy staen, Dan seggen maer al de lieden, Dat hebben konincx kinderen gedaen. De moeder gingh na de kercke, De dochter gingh haren gangh: Zy gingh maer also verre Daer sy haer vaders visser vant. Och visscher, seydese, visscher, Mijn vaders visscherkijn, Wout ghy een weynigh visschen, t Zoud u wel geloonet zijn. Hy smeet zijn net in t water, De lootjes gingen te gront, Hoe haest was daer gevisset s Koninghs sone van jaren was jonck. Wat trock sy van haer hande? Een vingerling root van gout: Hout daer myns vaders visser, Dat isser den loone voor jou. Sy nam hem in de armen, Sy kusten hem voor sijn mont, Och mondelingh, kost ghy spreken! Och hertje waert gy der gesont! Zy nam hem in haer armen, Zy spronker mee in de zee: Adieu mijn vader en moeder, Van u leven siet ghy my niet weer. Adieu mijn vader en moeder, Mijn vriendekens alle gelijck, Adieu mijn suster en broeder, Ick vaerder na t hemelrijk.

• story