Vannacht werd ik tijdens de hondenwacht klaarwakker, heel veel woede en verdriet kwamen door mij heen.

Deels door het persoonlijke proces in mezelf en het interpersoonlijke proces in mijn relatie, maar ook door wat er in de wereld gebeurd.

Op verschillende momenten op het punt gestaan om heftige blogs te schrijven, elke keer was het opstellen en schrappen, maar van binnenin was er ook een stem die zei: slaap er een nachtje over, en als het morgen nog zo is, brand maar los!

Ik kijk weer naar het schilderij, zie de drie wezens in zee als vrolijke zee-elementalen genieten van zon en water. Hoe reageren ze als ze de Gaza-vloot zien aankomen?

Want tegelijkertijd komen bij mij beelden binnen van hoe het eerste hulpconvooi van zes schepen bloedig worden ingenomen door soldaten, en als ik de beelden zie van Rachel Corry (het meisje en het schip) worden afgestopt dan moet ik huilen.

Ik ben verdrietig en boos als ik dit alles zie. Afgelopen dagen heb ik het aangekeken, mijn oordeel opgeschort, totdat ik via diverse media de verschillende verhalen naast elkaar kon leggen.
Op de Mavi Marmara waren de Turkse activisten erop voorbereid om zich met geweld te verweren tegen enteraars, terwijl de overige schepen geweldloos verzet boden.

De Israelische regering weigert tot nog toe mee te werken aan onafhankelijk onderzoek van de VN, zoals zovele VN-resoluties worden genegeerd. Mensenrechten worden stelsmatig overtreden, ook in deze kwestie.

In mijn visie heeft de Zionistische apartheidsstaat het mandaat van de hemel verloren.

Een soefie zei ooit: ‘Als er in Jeruzalem vrede kan zijn, zal er vrede zijn voor de hele wereld’.

Volgens mij kan het nog heel lang duren voordat de wereldvrede komt, als de Zionistische staat niet wordt hervormd.

Ik kijk weer naar het schilderij: de zee-elementalen lachen nog steeds naar de hemel, zij zijn onthecht, onaangeraakt door het krijgsgewoel om hen heen. Vogels eten vissen, vissen eten vogels, het leven gaat door.

En ik?

Ik heb de woede en het verdriet door me heen laten gaan, heb het voor nu van me afgeschreven.

• story