Sinds ik op vakantie ging naar Thira, herlees ik Plato’s verhaal over Atlantis in Timaeus en Critias, naast samenvattingen van latere variaties en uitbreidingen op hetzelfde verhaal.
Mijn hoofd gelooft in de theorie dat Plato de mythe van Atlantis gebruikte als allegorie om zijn ideaal van een politiek perfecte republiek van Athene te illustreren.
Maar mijn hart gelooft graag dat de uitbarsting van vulkaan Thira de inspiratiebron was voor de mythe van de hoge beschaving die door de toorn der goden onderging.
Voor mijn gevoel is de mythe van Atlantis verbonden aan de mythe van de tweelingzielen, zoals beschreven in Plato’s Symposium.
Nu wordt de mythe van de tweelingzielen in dit verhaal beschreven door de comedy-schrijver Aristophanes, de vraag is dus hoe serieus het nu bedoeld was!
En toch hebben beide mythen bijzonder emotionele impact op mij gehad tot op heden!
De mythe van een paradijs dat verloren ging door menselijk falen, en de mythe van de zoektocht naar de ware liefde.
Ooit had ik het gevoel dat ik mijn tweelingziel was tegengekomen.
Ik ontdekte mijn passie…alsof een vulkaan explodeerde!
Mijn hele leven tot op dat moment onderging een enorme wending, bestaande structuren werden omver geworpen, alles ging ondersteboven!
Toen ik de tocht maakte naar de vulkaan van Thira, kwamen al die herinneringen weer naar boven!
Schimmen van de onderwereld komen af op mijn hartebloed…
Bij de krater aangekomen plaats ik een steen om ter begroeting van de spirit van de vulkaan
Deze reis door de herinneringen helpt me om oud zeer te helen…
Later, tijdens een avondwandeling, zie ik in het westen de ondergaande zon en in het oosten de opkomende maan, dit doet me denken aan:
‘East of the sun, west of the moon’
Mijn vakantie in Thira was intens, allerlei mythische beelden kwamen naar boven…de tijd zal leren wat ze me te zeggen hebben!
zie ook: atlantis | Dreamquest
