Onlangs keek ik naar het eerste deel van Narnia the Lion, the Witch and the Wardrobe en besefte hoe dun de sluier tussen de werelden kan zijn!
Ik kijk naar mijn schilderij en zie een kast met vele geheime lades (zo ben ikzelf ooit beschreven door vrienden).
Afgelopen zondag ontmantelde ik een IKEA-Granemo vitrinekast (ondertussen om begrijpelijke redenen niet meer in de collectie van de fabrikant) in het huis van mijn ouders om te verhuizen naar mijn huis; toen ik de puzzelstukken in mijn woonkamer zag, dacht ik: ik lijk wel gek, waar ben ik aan begonnen, notabene een IKEA kast uitelkaar halen om straks inelkaar te zetten?
Die nacht sliep ik weer in de woonkamer dichtbij mijn schilderij, en kreeg ik een heldere droom.
Misschien was die meegekomen met de kast, en ontsnapt uit de Droomtijd….
—————————————————————————————————————-
DROOM:
Uitvaart van mijn vader vindt plaats in de open lucht op een groot terrein (Openlucht Museum, Stichting Heilige Land, Archeon, Land van Ooit, of zoiets).
De ceremonie begint: “Alle mobieltjes uit svp”
Ik zie mijn oudste hartsvriendin en vraag haar bij me te staan, ik heb haar steun nodig.
Een neef van mijn vader ‘aspecteerde‘ hem door in woord en gebaar even hem te ‘zijn’, compleet met mimiek en spraak, de manier waarop hij keek, zijn hoofd hield, zijn manier van spreken.
Hij keek met liefde met mijn moeder, ze wisselden hun trouwringen uit en plaatsen het aan hun rechterduim, en drukten hun ringen tegen elkaar aan.
Ze toonden een hologram van de laatste momenten van mijn vader (zoals die ook had kunnen gebeuren in de dagelijkse werkelijkheid): Hij is bezig met een preekvoorbereiding thuis, zegt tegen mijn moeder dat hij moe is en wilt slapen; hij legt zijn hoofd in haar schoot en ontslaapt.
…..Diverse toespraken van verschillende mensen die ik niet heb onthouden….
Een opname met de stem van mijn vader die mij benoemt tot zijn opvolger!
Dan is het mijn beurt om te spreken….
……langzamerhand kom ik in de staat van halfwaak/halfslaap….
”Ik wil hem opvolgen. Misschien niet in de vorm en de stijl die hij voor ogen had, maar wel in zijn geest”
….het laatste stuk maak ik af in wakende staat…
“Ik zal het woord doen als Spreker voor de Doden, hun diepste gevoelens verwoorden: pijn, verdriet, woede, angst, vreugde, passie.
Mijn vader heeft bij zijn emeritaats-toespraak verteld hoe krachtig hij zijn roeping ervaarde, en tegelijkertijd worstelde hij met het gegeven dat hij zijn gezin verwaarloosde.
Bij die toespraak kon ik echt zijn worsteling ervaren en respecteren.
Dat heeft heel veel genezing gebracht in mijn hart, waardoor de pijn van onze verbroken en verstoorde relatie beetje bij beetje werd geheeld
Dreamquest 