Oh, East is East, and West is West, and never the twain shall meet, Till Earth and Sky stand presently at God’s great Judgment seat; But there is neither East nor West, Border, nor Breed, nor Birth, When two strong men stand face to face, though they come from the ends of the earth!
Rudyard Kipling
Een terugkerende levensvraag die me bezighoud is: Hoe integreer ik de spiritualiteit van Oost en West? Volgens mij een veelvoorkomende vraag voor mensen die zich etnisch en/of cultureel Euraziatisch ervaren. In mijn geval heb ik affiniteit met enerzijds de chinees-indische spiritualiteit, anderzijds de Europese spiritualiteit. Maar hoe komt dit in mij samen? Met deze vraag ben ik een systeemopstelling ingegaan. Aan de aziatische kant stond Guanyin/Mazu, aan de europese kant stond Grimnir… Asia maakte de oversteek naar Europa, en het bleek dat beide aspecten heel welwillend met elkaar wilden samenwerken… Het is dus aan mij om mijn aarzeling te overwinnen, zelf de brug te maken. … Ik ontving de raad om Europa een plek te geven op mijn altaar, maar ook om niet te vergeten Asia evenveel eer te geven.
Ik hoorde dat ze in een kraakpand verbleef wegens ernstige infectie aan haar voeten.
Men vertelde mij dat de wonden waren gaan stinken, waarschijnlijk door koudvuur.
Toen ik haar weer zag, zat ze in een rolstoel, herstellende van operaties.
Ik snelde op haar af om haar hartelijk te begroeten…
Terug in de dagelijkse werkelijkheid vroeg ik me af hoe het met haar ging, zou het goed gaan met haar?
Helaas heeft ze me geblokt op het smoelenboek, waarschijnlijk omdat ze heeft gemerkt hoe onze wegen uit elkaar zijn gegaan: zij ging naar rechts, ik ging naar links….
Tijdens workshop seidh kreeg ik de gelegenheid om mijn voorgaande Droom verder uit te werken via trancewerk.
Beelden….
Aan de bron van Urd zaten de Drie…
Door mijn eerdere Droom had ik het gevoel dat Urd de Bron van de Drie was.
Kijkend naar Urd zag ik de lange lijn van zich herhalende voorouderpatronen, tot ik uitkwam bij de spirituele voorouderlijn Cao Wei.
In de overlevering wordt hem een rode mantel toegekend, wellicht is dat de mantel die ik ook moet omslaan!
Zelf zie ik weer het beeld van mijn eerdere Droom …als ik mijn innerlijk kanaal goed weet af te stemmen, kan de Inspiratie door mij heenkomen.
Toegevoegde inspiraties van anderen…
Ik doe er goed aan om me verder te verdiepen in de krijgskunst
Met name de Kraanvogel verdient mijn aandacht!
Overdenkingen…
Wat is het pad dat ik te volgen heb?
Het archetype van de Wachter spreekt me in ieder geval aan!
In half slaap/wakend, soezerige staat van bewustzijn, was ik in ‘gesprek’ met Krampus, ik vroeg me namelijk af of ik er goed aan deed om die specifieke energie te aspecteren.
In dit ‘gesprek’ voelde het aan of Krampus bij me aanklopte om binnen te komen, maar dan als zijn meest woeste verschijning.
Herne eist ruimte, bekommert zich niet om moderne noties van decorum.
Vooralsnog voelt het voor mij niet goed om die oude god-vorm te aspecteren.
….
Later droomde ik in de nacht:
Ik ben aanwezig op een ritueel, waar zoveel geregeld moest worden, dat ik me gespannen voelde, waardoor het regelen niet vloeiend ging.
….
Ik werd wakker met het gevoel dat ik geen zin had in dit gedoe.
Bij de drie bronnen van wijsheid zag ik drie manden…in de mand aan mijn linkerhand lag een beige doek.
Terwijl ik daar stond, voelde ik dat de Wijze Wandelaar bij me aanklopte.
Het was alsof hij via mijn kruin naar binnen wilde komen, maar dat vond ik te indringend, dat wilde ik niet aangaan.
Wat ik wel aankon, was me door zijn aanwezigheid laten omhullen, ik sloeg de doek om me heen en voelde de Aanwezigheid om me heen.
Het voelde aan alsof hij me vroeg om zijn spreekbuis te willen zijn…
Dan zou ik dienen als een holle buis, waar de stem van Spirit doorheen kon klinken.
Het zijn niet zozeer woorden maar gevoelens en beelden die door me heen gaan:
Een ketting is net zo sterk als de zwakste schakel…wanneer bij intens spiritueel/magisch werk de zwakste schakel de opgeroepen kracht niet op de juiste manier kan laten stromen, kan deze een gevaar vormen voor zichzelf en diens omgeving.
Wat waren voor mij de vergeten schatten in mijn leven?
Toen ik de boekenkast van mijn vader opruimde, vond ik opnieuw een verkorte versie van de Roman van de Drie Koninkrijken en herinner ik mij hoe ik als kind die oude verhalen in stripvorm verslond.
Tijdens mijn reis door vasteland China heb ik die verhalen in de uitgebreide versie kunnen bemachtigen en doorlezen, onderweg herkende ik diverse plaatsen waar die verhalen plaatsvonden.
Vandaag heb ik weer geoefend met Seidh: tot nog toe deed ik veel trancereizen naar de benedenwereld, het domein van Holda, maar nu zou de reis naar de bovenwereld gaan.
Voorafgaand aan deze sessie deelde ik mijn aanraking met chinees sjamanisme in Taiwan; er zijn zeer zeker raakvlakken met europees sjamanisme aan te wijzen, zoals het gebruik van muziek-zang-dans en spreuken om in een ander staat van bewustzijn te komen
Maar het kan ook met heel eenvoudige hulpmiddelen: ik neem mijn staf in de hand en zing met de anderen, schommel mee in het ritme.
De lange staf beweegt in mijn handen, dan vormt zich het beeld hoe dit mijn voertuig kan zijn, zoals de heksen van weleer op hun bezems de hemel invlogen!
Bij deze eerste poging zie ik slechts een kale, lege, witte vlakte. Er zijn wel Aanwezigheden, die zich niet vertonen
Bij de tweede poging is het alsof er een paardenkop op mijn staf rust…
Beweeg ik de staf, of beweegt de staf mij?
Wie is paard, wie is ruiter?
Ben ik paard, ruiter, of beide?
“Wie daar?” vraagt de Wachter op de Brug.
Ik noem mijn naam, vraag om toegang, neem de houding van de krijger aan en wordt doorgelaten.
Ik zie vaag een hal met Aanwezigheden….
Het is alsof de Wijze Wandelaar me iets te zeggen heeft: “als je werkelijk contact wilt, dan moet je ook bereid zijn om bereden de worden”
Aan het einde van deze trancereis langzamerhand terug naar de dagelijkse werkelijkheid, laten bezinken wat ervaren werd, uitwisselen met anderen op hetzelfde pad.
Overdenking:
in Azie ontdekte ik hoe fijn het is om helemaal ondergedompeld te kunnen worden in een levende traditie, maar terug in Europa is het een uitdaging om te merken dat die tradities niet zomaar over te planten zijn.
Het was bijzonder om te zien hoe daar de verering van de oude goden van het land in het alledaagse leven ingebed zijn.
Die goden waren oorspronkelijk door migranten meegenomen naar hun nieuwe thuisland, tegelijkertijd hadden ze ook te maken met de reeds aanwezige goden.
Dit thema blijft me bezighouden, het spanningsveld tussen de goden die mijn voorouders meenamen op hun migraties, en de goden van het land van aankomst.
Guan Yu
In Nederland voel ik wel enig contact met de kleine spirits van het land, als ik bepaalde bomen of vogels zie.
Maar ik weet zo nog niet of ik veel affiniteit zou hebben met de kabouters.
