Bij het schrijven van deze brief werd ik uitgedaagd om te werken volgens de methode van Lectio Divina … een heel andere manier van lezen/schrijven dan ik normaal zou doen, ik voel me hierdoor overvallen, mijn eerste reactie is ‘ik weet niet wat ik hiermee aan moet’.
Lectio Divina verwijst expliciet naar een oude christelijke traditie van schriftlezing zoals die door de oudste kerkvaders werden gedaan.
Bij het beeld van monniken die helemaal ingebed zijn in de kerkelijke structuur, hierarchie, doctrine…gaan mijn haren recht overeind staan, dan komen mijn herinneringen naar boven: de pijnlijke botsingen die ik heb gehad toen ik in aanvaring kwam met de orthodoxie die ik beklemmend vond.

Dus voordat ik aan de slag kan, moet ik dat oude zeer onder ogen zien en zoveel mogelijk zien te helen!
…
Mijn uitdaging was om dwars doorheen mijn oud zeer te gaan, om goed te kijken naar de methode Lectio Divina, los van de traditionele dogmatiek.
Het wordt voor mij toegankelijker als ik deze methode herleid naar voor-christelijke tradities:
Het idee dat het lezen en reciteren van ‘heilige geschriften’ an sich, in eerste instantie zonder interpretatie maar als beleving, een inspirerende meditatie kan zijn.
Voor mij werkt dit het beste als ik zo neutraal mogelijk, zonder ballast, meditatief lees als een Fair Witness.
…
Een echte oefening in Mindfulness!

Het werd een brief van acht A4 in kriebelig handschrift, een lange en zware bevalling, een worsteling met de Engel…een donker stuk weer onder ogen gezien en opgeruimd.

En nu is het weer tijd voor rust, alles laten bezinken.

Ik ben blij met de kans dit alles te kunnen en mogen delen.