Tag: labyrinth

Dialoog met zinnig noord

Dialoog met zinnig noord


V: Wat is jouw link met Zinnig Noord?

A:
In 2015 deed ik voor het eerst mee aan interessante projecten van Zinnig Noord: storytelling, labyrinth; later deed ik mee aan stiltewandelingen. Kun je iets meer vertellen over jouw ervaring met de stiltewandeling destijds? Hoe heb je die destijds ervaren?
Wat me toen aansprak, was het idee dat deze community een poging deed om een brug tussen kerk en maatschappij te slaan. 

V: Waarom sprak dit je zo aan?

A:
Als kritische kerkverlater ben ik een tijdje bezig geweest met post-kerk rouwverwerking , in die community kwam ik teveel dogmatiek tegen.
Bij het programma van Zinnig Noord proefde ik de poging om gedurfd te experimenteren met meer hedendaagse spiritualiteit, met bruggetjes naar andere tradities


V: Wat inspireerde je tot het ontwikkelen van de wandelingen?

A:
Na het aangaan van een aantal coachwandelingen, herinnerde ik mij de stiltewandelingen die ik eerder liep, en ook de speurtochten naar magische plekken in de stadsjungle zoals ik die vroeger samen deed met een goede vriendin. 

V: Wat maakt dat je deze positieve ervaring wilt doorgeven aan anderen?

A:
In mijn beleving zijn magische/spirituele ervaringen te vinden op allerlei plekken. Ik vind het belangrijk om die ervaringen met anderen aan te gaan en te delen.


V: Waarom spelen de seizoenen een belangrijke rol in de wandelingen?

Sinds eind negentiger jaren vorig millenium deed ik regelmatig mee met seizoensrituelen volgens het framework van wicca/moderne hekserij (met name de Reclaiming-traditie), en sinds dit millenium ben ik meer bezig met neo-sjamanisme. 
Seizoensrituelen helpen me om meer contact te krijgen met de natuur en de spirits van dit land. 

V: Kun je dat laatste uitleggen?

A:
Toen ik begon met tuinieren, kon ik ervaren hoe ik me meer verbonden kon voelen met mijn leefomgeving, ik kon meer wortelen en gronden, me hier echt thuisvoelen.
Seizoensrituelen zoals het Jaarwiel vieren, bieden me een framework waarmee ik de seizoenen sterker kan markeren en ervaren.


V: Nog niet erg lang ben je met pensioen, heeft dit jouw manier van zingeven verandert?

A:
Sinds kantoorwerk geen onderdeel meer is van mijn dagelijks ritme, heb ik tijd voor mijn ‘neven-activiviteiten’ die nu mijn hoofd-activiteiten zijn geworden: taijiquan, qigong, orakelen, bloggen, schrijven, vrijwilligerswerk (Doras & Zinnig Noord), wandelen, workshops zingeving. 

V:
Hoe is het om deze activiteiten meer aandacht te kunnen geven?
Wat doet dit met je?
Ben jij / is je leven daardoor verandert?

A:
Enerzijds is het een uitdaging om dagelijks zelfstandig structuur aan te brengen in mijn dagritme.
Anderzijds is het bevrijdend om echt ruimte te ervaren voor de dingen die ik echt belangrijk vind:
bezinning, oefeningen, kennisoverdracht.
Mijn leven is een stuk interessanter geworden!

V: Wie of wat is jouw community op dit moment?

A:
Sinds de lockdown zijn een aantal groepen, waar ik onderdeel van was, uit elkaar gevallen.
Ik zie mezelf dus niet als onderdeel van een community, maar eerder als onderdeel van diverse losse netwerken.

V:
Wat is het verschil tussen een community en een netwerk?
Welk van de twee heeft jouw voorkeur en waarom?

A:
Verschil Community versus netwerk: ik vergelijk deze met het verschil tussen ‘close friends’ en ‘bekenden’.
Ik heb maar een handvol ‘close friends’ waarmee ik intensief kan samenzijn en een groot aantal ‘bekenden’ op social media waarmee ik incidentele uitwisselingen mee heb online.
Voor echt contact geef ik de voorkeur aan Community.

V: Zinnig Noord heeft dit jaar als thema ‘Grond’. Wat doe jij om te gronden?

A:
Ik doe taijiquan, (chinese gevechtsdans), qigong (chinese yoga), wandelen (in het groen). 

V: Hoe helpen deze activiteiten jou bij het gronden? Wellicht helpt het om in te zoomen op één van deze drie.

A:
Met name Qigong helpt me met fysiek meer in balans te komen, te gronden, en mijn innerlijke kracht te versterken.
Door specifieke houding en beweeg-oefeningen kan ik steviger staan, vloeiender bewegen, effectief kracht uitoefenen.

V: Is er nog iets dat je zelf wilt toevoegen?

A:
In mijn contact met Zinnig Noord ervaar ik de humanistische benadering als een goed werkbare brug tussen Kerk en Maatschappij. 

V: Kun je een voorbeeld geven waarin dit zichtbaar wordt?

A:
Tijdens mijn contact met de Zinnig Noord programmamaker van 2020-2021, ervoer ik het als een verademing dat deze vanuit een Humanistische achtergrond kwam, dit sluit voor mij beter aan dan een christelijke theoloog.

Evaluatie van De Dode Hoek


De dode hoek is een leergang die in het teken staat van onze persoonlijke en maatschappelijke omgang met de dood.

Na het afronden van de leergang ‘De Dode Hoek‘ ga ik aan de slag met de evaluatie aan de hand van een aantal vragen:

Welk(e) moment(en) is / zijn je sterk bijgebleven uit de bijeenkomsten? 

Thema: Uitvaart:
beelden/muziek/tekst uitzoeken,  de engel, “this ae night“, “now i walk in beauty

Thema: Rouwen:
het beeld van santa muerte die de poort bewaakt tussen leven en dood

Thema: Hiernamaals:
intuitief tekenen: tocht door de benedenwereld, via het doornige pad en de smalle brug door het doolhof, intense ervaring die later een heldere droom gaf, waarbij de Engel Rah-el me beschermde tijdens mijn tocht.

Thema: Palliatieve Fase:
herinneringen aan het sterfbed van mijn moeder, waarbij ik graag meer begeleiding/ondersteuning  voor ons allemaal had willen hebben van het verzorgingstehuis

Thema: Nalatenschap:
boodschap van liefde aan mijn geliefden

Thema: Herinnerdingen:
herinneringen aan het overlijden van mijn grootvader toen ik vier was,  het heeft zeker tien jaar geduurd voordat ik de angst voor de dood onder ogen kon zien.

Thema: Eigen regie:
confrontatie met de vraag, wie durf ik te vertrouwen om namens mij te beslissen als ik dat niet meer kan.

Heb je iets gemist in het programma?

Bij Eigen regie had ik graag meer aandacht willen hebben voor het omgaan met  zelfdoding in directe omgeving.

Wat vind je van de duur / intensiteit van het programma?

De aangeboden onderwerpen waren zeer intens!

Wat vond je van de prijs? 

Prijs/kwaliteit verhouding was goed, maar je selecteert dan wel een doelgroep die dit kan betalen.

Heb je ‘tips & tops’ voor mij als begeleider?

TIP:
de Dode hoek is een bijzonder intens programma,  in mijn beleving zijn de sessies in de huidige vorm goed  te verwerken als het om de twee weken gedaan word.

Beeldbellen aan het einde van de dag blijft een uitdaging, om voldoende energie en focus te houden.

TOP:
Alle bewondering voor wat de begeleider heeft kunnen doen met dit pittige onderwerp.

Wat vond je van de werkvormen?

De interactieve werkvormen, waarbij de deelnemers zelf met een opdracht aan de slag konden,  waren voor mij het beste onderdeel

Wil je verder nog iets vertellen?

De oefening met intuitief tekenen, waarbij we werden uitgenodigd om door te poort te gaan naar hiernamaals, vind ik een waardevolle oefening die veel voorbereiding en nazorg verdient.

Ping: De Dode Hoek

Zinnig Noord: De Dode Hoek – 05 dromen over het hiernamaals 

Zinnig Noord: De Dode Hoek – 05 dromen over het hiernamaals 


Tijdens de oefening met geinspireerd tekenen, waarin ik door de Poort naar Hierna ging, eindigde de wandeling door het doolhof ergens middenin het rechter kwadrant.

Het liefste zou ik nog dieper willen gaan, maar dan in een veilige setting met goede begeleiding en een ervaren groep.
Eigenlijk heb ik bij dit soort oefeningen behoefte aan een begeleider met een grondige praktische ervaring met reizen door de benedenwereld, zoals Hetty Tonkes of Daan van Kampenhout.
Ik ervaar de oefening als een ‘light’ versie van sjamanistische trancereis, maar besef heel goed dat de impact hiervan bijzonder pittig kan zijn.
Hoe houd ik dit soort oefeningen voor mezelf veilig?
Ik vertrouw op mijn ervaring in trancereizen, en op mijn helpers en gidsen, die ik het liefste visualiseer als malachim.

Afgelopen volle maan ging ik in gedachten, vlak voor het slapen gaan, terug naar de plek waar de vorige oefening eindigde.


Terwijl ik in slaap begon te vallen, voelde ik me wegzinken in de Diepte, zo begon mijn droomreis.

Ik ontmoette een vrouw in een donker gesluierd gewaad, zij werd mijn gids.
Ze noemde zich Rachel

Ik voelde me beschermd en geborgen door de aanwezigheid van deze gids.

Later realiseerde ik mij de associatie met de Koningin van Ruiten:

Welke betekenis heeft de gids Rachel voor mij?
Bescherming en geborgenheid!

Dit doet me denken aan beschermengel RHL

Continue reading “Zinnig Noord: De Dode Hoek – 05 dromen over het hiernamaals “

Mystical Fantasy Fair 2019 

Mystical Fantasy Fair 2019 


Van tevoren twijfelde ik of ik wel zou gaan, maar dankzij vrijkaartjes liet ik me toch overhalen.

Dit hele weekeinde waren er veel buien, afgewisseld door droge momenten.

Vrijdag
aan het begin van de middag op weg…door de file tweemaal zoveel tijd kwijt geraakt, hierdoor de openingsceremonie gemist.
Het was weer miezerweer, dus de trommelaars zullen wel moeite gehad hebben om fatsoenlijk geluid uit hun drums te krijgen.

Aankomen, landen, omschakelen, check-in…
Vorig jaar zat ik in een tipi, dit jaar is er voor het eerst een kamer in een hoteltent….
De kamers tegenover de mijn hadden door de regen ernstige lekkage, dat was wel heel erg jammer voor hen!

Aan het einde van de dag het labyrinth gelopen…
Ik ging aan de slag met het thema Loslaten, aangezien ik in de liminale fase zit richting pensioen….
Rouwen om zekerheden die ik moet loslaten, een onzekere toekomst tegemoet.
In dankbaarheid loslatend, geef ik de wensvogel aan het vuur…

Voor het eerst ben ik met mijn lief op zo’n happening, tot nog toe deed ik het altijd alleen, maar nu kunnen de twee bokalen gevuld worden met mede om te delen!

Zaterdag:
vroeg op, mijn rek en strek oefeningen doen.

Tijdens de trommelcirkel van Wolf-Drum, kwam Beer door me heen grommen, dit gaf ook meer verbinding met Wildeman!

Net als vorig jaar, doe ik mee aan een didgeridoo workshop.

Destijds was ik er nog niet aan toe om een behoorlijke didgeridoo aan te schaffen, ondertussen begint het wel erg te kriebelen.
De buikademhaling, die ik hierbij moet gebruiken, is een heuse core-training, ik voel die spieren wel!

Zondag:
In halfslaap zie ik de staf die gister mijn aandacht trok, hiermee ga ik aan de slag bij houtje-touwtje.

ik voel dan de verbinding met de humoristische kant van Harbard

Deze staf voelt een stuk lichter en vrolijker dan mijn grote staf.
De grote staf is in mijn beleving pittig geladen, een stuk donkerder en en zwaarder. Vorig jaar waren een paar mensen bang hiervoor.

Beiden zijn de weerskanten van dezelfde munt!

Als laatste workshop een klank-healing ondergaan in de tent waar ik ook eindelijk mijn didgeridoo kwam ophalen.

Tenslotte afronden met het afsluitingsritueel, daarna in een rustig tempo terug naar huis…

Omschakelen, rusten, gronden…

 

 

 

 

zie ook: Mystical Fantasy Fair 2018 | Dreamquest

 Outsider Art  & Labyrinth @ Hermitage Amsterdam

 Outsider Art  & Labyrinth @ Hermitage Amsterdam


Opnieuw doorleefd:
Eerste Outsider Art Museum in Nederland – Hermitage Amsterdam

Wat me telkens weer treft bij Outsider Art:
Een kijkje in de andere wereld: soms fleurig en opwekkend, soms somber en afschrikwekkend, vaak krachtig verwijzend naar het numineuze.

In het museum: een aantal spirit dolls, waarvan er eentje wel heel levendig was:

spirit doll

In de gallery: een figuur die doet denken aan Davy Jones
deep one
In het grensgebied van museum, gallery en hoftuin:
Het hert met het grote gewei doet me denken aan de ontmoeting van Pwyll met de Grijze Jager .
White Hart

Dit soort kunst confronteert met de diepte van de benedenwereld en het onderbewuste, oeroude thema’s uit verschillende tradities, het fascineert en schrikt af, geeft inspiratie en inzicht als je dwars door de angst en de duisternis heen kan gaan.

Hierop aansluitend het Labyrinth in de Hoftuin gelopen.
Voorafgaand zag ik een gezin met een aantal kinderen, compleet met step en driewieler door het labyrinth heen razen zonder enig respect voor de intentie van dit bouwsel: de kinderen liepen op de afscheidingswanden van het labyrinth, renden en reden rucksichtlos door het pad en er overheen, alsof het een speeltuin met zandbak was!

Ik besloot om in te grijpen:
Toen ik bij het Labyrinth aankwam was het gezin alweer vertrokken, anders had ik hen aangesproken op hun respectloos gedrag.
Lopend door het Labyrinth, ruimde ik de rommel fysiek en energetisch op, en herstelde ik de structuur waar deze was ontregeld.
In het centrum aangekomen, gaf ik de zware energie terug aan de aarde, om als compost te dienen. Daarna pas voelde ik de ruimte om weer verbinding te leggen tussen de drie werelden.
Terugkerend uit het Labyrinth vond ik onderweg een veer, die ik meenam naar de Poort, om daar als Wachter te dienen.

Feedback:
‘terwijl je daar liep, veranderde je, het leek alsof een oude sjamaan van 80 daar liep’
Overdenking:
Het kan best zijn, dat ik op dat moment de Oude aspecteerde.
Deze keer ging ik niet met een vraag of een wens het Labyrinth in, maar met een missie om te danken voor de inspiraties die ik tot nog toe mocht ontvangen.
Het is fijn om dit soort avonturen met elkaar te kunnen delen!

Labyrinth in Hoftuin Hermitage

Labyrinth in Hoftuin Hermitage


labyrinth

Vandaag liep ik tweemaal het Labyrinth in de Hoftuin van de Hermitage, met de intentie om me te bezinnen op terugkerende themas in relationele sfeer.
Het labyrinth meditatief inlopen, ervaar ik vaak als de afdaling van Innanna in de onderwereld.
De eerste ronde deed ik op blote voeten, om de verschillen in de ondergrond goed te kunnen voelen: gras, grind, grote kiezels, houtsnippers, zand…
Gaandeweg voelde ik me gesteund door mijn gidsen en helpers, vooral toen het pad moeizaam werd….
De houtsnippers vond ik verraderlijk, op zich zacht materiaal, maar met het risico van splinters…wat mij doet denken aan bepaalde ontmoetingen waarbij ik me meteen op mijn hoede voel omdat het te mooi lijkt om waar te zijn, en waarbij later ook blijkt dat het te mooi was om waar te zijn.
Het zand was wel prettig onder mijn voeten, maar deed me ook denken aan de woestijn, dit associeerde ik dan weer aan de barre periodes in mijn relatieleven.
Het grind was vrij neutraal, hier had ik weinig mee…sommige ontmoetingen zijn ook zo: niet koud, niet heet, maar lauw en smakeloos, ze laten geen indruk achter.
De grote kiezels waren confronterend, hier ging ik ook door de moeizame pijnlijke periodes van mijn liefdesleven.
Het gras was een verademing, verkoelend aan mijn voeten, net als de periodes dat alles in een stroom als het ware vanzelf goed gaat…
In het centrum van het labyrinth aangekomen, ervoer ik een moment van rust en genezing. Vele lasten waren van mijn rug verdwenen onderweg…
Na een moment van stilte, werd het weer tijd om het labyrinth uit te lopen, een stuk lichter, en met de gewaarwording dat mijn gidsen en helpers bij me bleven.

De tweede ronde deed ik met mijn schoenen aan. Nu kon ik me meer concentreren op de visuele schoonheid van het labyrinth.
Vooral de grote kiezels vielen me nu op! Aha!
De stukken in mijn leven, die me de meeste pijn gaven, brachten ook de mooiste ervaringen tegelijkertijd!
In het centrum aangekomen, ervoer ik hoe ik vanuit de allerdiepste bodem van de benedenwereld contact kon maken met de bovenwereld.
Dit was het belangrijkste inzicht dat ik met me mee kon nemen toen ik weer het labyrinth uitging!

 

Zie ook: Zinnig Noord – Labyrint in Hoftuin: mini-pelgrimage

Samhain 2015: Vervolg op – Storytelling 29 oktober @ Pllek

Samhain 2015: Vervolg op – Storytelling 29 oktober @ Pllek


samhain2015

De vorige sessie hield op toen we middenin het labyrinth waren aangekomen.
Vandaag nam ik de gelegenheid om het vervolg te schrijven.
Afgelopen dagen was ik intensief bezig met Samhain-rituelen:
Ik brand kaarsen en breng offers voor de spirits van het land, maar ook voor de dolende zielen.
In het weekeinde had ik naar evenementen kunnen gaan: Nacht van de Doden, Dia de los Muertos, maar in tegenstelling tot vorig jaar voelde ik me niet geroepen, ik had geen missie, en vroeg aan Spirit ‘wat heb ik er te doen?’

Deze ochtend werd ik op mijn werk door een oude mede-leerling gebeld, dat onze Taijiquan-leraar was overleden. Ik was meteen van slag, voelde veel oud verdriet en oud zeer naar boven komen.
Gelukkig kon ik met een paar collega’s goed praten hierover, en later ook met mijn sjamanen-maatje.
Kennelijk heb ik na al die jaren toch nog wat op te ruimen.
Ergens voel ik ook nog de verplichting om te gaan, want ondanks al het gedoe in het verleden, heb ik ook veel van hem geleerd.
In die tijd was hij en zijn groep leerlingen plaatsvervangende familie voor mij, en het deed me veel verdriet om die band te moeten verbreken na een vertrouwensbreuk.

Deze avond ga ik dit thema verder verwerken via het labyrinth, dan ga ik van binnen naar buiten:

my guru died
i am in shock
sadness
boulevard of broken dreams
i broke my commitment
for he broke trust with us
he cheated, lied, manipulated
unforgivable
so i gave back book and sword
only a fool breaks his own heart
he was my spiritual grandfather
he showed me the path
into physical energy work
he shaped an important part of me
since this breakup
i have difficulty
with committing myself
wholesale
into any group
or relationship
i always stay
on the edge
on the treshold
guarding the gate
never entering
the inner room
for long
samhain was the time
to honor the spirits
burning the lights
for the spirits of the land
and the wandering dead
he is my spiritual ancestor now
so i will go to his grave
to say goodbye
and thank you

met dank aan: Zinnig Noord – Storytelling 29 oktober @ Pllek

Impressies van Zinnig Noord – Storytelling 29 oktober @ Pllek


Prelude:
Q: What is magic?
A: The art of changing consciousness

Meditatieve oefeningen:
Kijk naar de verhalenverteller, en ervaar tegelijkertijd met je perifere blik je omgeving terwijl je jouw eigen lijf blijft voelen.
Loop door de ruimte terwijl je wisselt tussen gewaarwording van je lijf en je omgeving.
Zoek een plek op waar je met die manier van waarneming gaat schrijven.
…ik ga naar buiten, ga in het halfduister aan de waterkant op mezelf zitten en begin in het donker te schrijven…

beyond projection
oh how lonely!
oh how beautiful!
beyond the chatterbox monkey
writing as if in a dream
without seeing what i write
beyond labeling this or that
silence between words
empty space between lines
between in and out
on the treshold
betwixt and between

Observation: I am always on the treshold
Question: Do you want to enter?

Going into the labyrinth of the mind:
Q: Do you want to enter?
Y:  Yes I have to, I have been called

Down into the rabbit hole
up and down,
will tomorrow
bring me sorrow
just another day of searching
round and round we go
beware the gate-warden
into the deep
spiral dance
except seven
no one have returned
he who enters
abandon all hope
what dreams may come
Inanna in the underworld
meet the ancestors
confronting the shades
of fear and loathing
where is ariadne?
dread lady ereshkigal awaits
maman brigitte
nan soti anglete
om kali ma jaya!

Synopsis:
Confronting my childhood fears of death and darkness
My grandfather died when I was four
Why did you have to go so soon?

Met dank aan Zinnig Noord – Storytelling 29 oktober @ Pllek

Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops

Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops


Vandaag meegedaan aan Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops.

Net als de vorige keer, gaf ik gehoor aan de roep van de innerlijke stem, die me vroeg om als eerste het labyrinth te betreden…
labyrinthHet is alsof ik me geroepen voel om als eerste het labyrinth te openen.
Hier binnengaand voelt deze keer aan als het betreden van de tussenwereld.
Ik ga naar binnen met de vraag: wat is NU mijn sva-dharma, mijn roeping in deze tijd en plaats van mijn levensweg? Bij elke halte in het labyrinth staat de wachter die me de vraag terugkaatst om er bij stil te staan.
Al gaande voel ik de antwoorden als energie door mijn lichaam stromen, mijn gidsen en helpers vragen of ze door me heen mogen gaan: Kraanvogel als eerste, maar ook Anderen die eerder bij me aanklopten zoals Oude Eenoog en de Donkere Vrouwe.
Gaande weg is deze tocht een dialoog, een onderhandeling met mijn gidsen en helpers: wil en durf ik dit aan? Hoeveel ben ik bereid om aan hen te offeren?

In het centrum van het labyrinth kijk ik naar de terugkerende taken, waartoe ik me geroepen voel: het openen en sluiten van Deuren; doorgeefluik zijn van kennis en vaardigheden.

Terugkerend kijk ik naar de stappen die ik moet ondernemen als ik de uitdaging aanga:
Vertrouwen op het proces van begeestering, loslaten van angsten en twijfels, zodat de juiste inspiratie op de goede manier door me heen kan gaan.
Naarmate ik dichterbij de alledaagse werkelijkheid kom, worden de mogelijkheden concreter:
Verder gaan met het overdragen van taijiquan en qigong, Meer verbinding leggen tussen het spirituele en het  aardse; niet alleen Witte Kraanvogel maar ook Zwarte Cobra eren.
Op weg door het Labyrinth kom ik anderen tegen, die een andere tempo of route gebruiken, ook hen heb ik ruimte te geven en te respecteren zonder mijn eigen pad uit het oog te verliezen.
Al gaande voel ik hoe ik continu bezig ben mijn energieveld en het veld er om heen te bewaken.

Zodra ik het labyrinth heb verlaten, merk ik dat ik even tijd nodig heb om bij te komen, alsof ik stevig Werk heb verricht. Ik zit tegen een boom aan, die helpt me met bijkomen en gronden.

Na het labyrinth doen we wat schrijfoefeningen:  lijstjes van obstakels en helpers maken, deze als geheel in mindmap zetten, daarna gebruiken we de mindmap om een verhaal te schrijven.
—————————————————————————————————————————

De opdracht
In de Grote Hal van de Hoge Koning kwamen de krijgers bijeen…
Temidden van de kring der krijgers hield de Hoge Koning krijgsraad:
‘Ga het land in, en vertel dat de Koninklijke Wet voor iedereen geldt, hoog of laag. Ga de strijd aan met eenieder die de Wet uitdaagt’

De jongste krijger aarzelde even: Was hij wel waardig en vaardig genoeg? Durfde hij het wel aan?
Toch stapte hij naar voren: ‘Dit is wat ik wil doen, stad en land bereizen om te verkondigen dat de Koninklijke Wet voor iedereen geldt; ik zal met  iedereen die dit uitdaagt de woordenstrijd aangaan, maar alleen in uiterste noodzaak zal ik de wapens grijpen’

De bastaard van de koning bespotte de jonge krijger: ‘ Wie ben je nu eigenlijk, je komt pas kijken! Ben je bang om de strijd aan te gaan?’

Maar de kampioen van de koning viel de jonge krijger bij: ‘Ik zou precies zo handelen als deze jongeman!’
Ook de Koningin nam het woord: de handelswijze van de jonge krijger past bij zijn aard, het is goed zo!

En zo ging de jonge krijger zijn queeste tegemoet…

Labyrinth NDSM


Vandaag liep ik als eerste het Labyrinth.

Sommige mensen plannen hun route heel precies, anderen beginnen gewoon te lopen en verdwalen zo nu en dan flink. In LABYRINT word je uitgenodigd mee te lopen, letterlijk en in een vertelling. Via al gelopen paden en mogelijke nieuwe routes. Loop mee met Angela Merkel en de rattenvanger van Hamelen, neem de bus met Rosa Parks, dwaal door de woestijn met Mozes en eindig in het labyrint. Daar loop je je eigen pad: waar kom je vandaan en waar ga je naartoe? Zou je in het labyrint je eigen weg in vogelvlucht opnieuw kunnen lopen, van je geboorte tot nu? En als je weer terugloopt vanaf het midden, kun je dan ook de toekomst in lopen? Welke weg zou dat zijn?

Van verleden naar heden, van geboorte tot en met nu lopend, komt mijn bewustzijn deels in het ‘veld’ van de andere werkelijkheid:
Het overlijden van mijn grootvader, de aankomst in de haven van Jakarta (wat stinkt het hier!), de worsteling van mijn ouders om een leven op te bouwen in Yogya, de reis naar Nederland (wat is het hier koud!), mijn studententijd (belangrijke mijlpalen: mijn eerste aanraking met sex, drugs, tarot, i ching, t’ai chi), zoeken naar zingeving, verdwalen in culten, opnieuw beginnen, huisje-boompje-beestje, mijn passie ontdekken, scheiden, weer zelfstandig wonen, me thuisvoelen in mijn nieuwe wijk…

In het centrum van het labyrinth kijk ik nogmaals naar de pijnpunten uit mijn verleden, die wil ik achter me laten, maar de verworven kennis en wijsheid wil ik meenemen.

Op de terugweg merk ik dat de anderen me hebben ingehaald, het laatste stuk voelt eenzaam aan, waar is de weg?
Ik loop dit pad omdat het gelopen moet worden. Ik begon als eerste, als opener, maar eindig als laatste.

Bij de uitgang staan nog twee andere ‘reisgenoten’, nu blijkt dat ik als enige de volledige route heb gelopen, de rest heeft de weg afgesneden via sluiproutes.
De gidsen zijn ook al vertrokken, op weg om hun volgende groep op te halen.
Ik vind het jammer dat er op deze manier geen gelegenheid is om met elkaar je ervaring te delen.

Kennelijk is dit de les van het pad waarvoor ik nu gekozen heb: Als ik goed ben in het openen van nieuwe wegen, moet ik in ieder geval voor mezelf doen, ongeacht of iemand me volgt.