Overdenking:
“Wat is jouw bloei, waartoe voel je geroepen?
Waarin ben je nu aan het bloeien, op je eigen manier?”

Voorafgaande aan de wandeling, met de routeleider de route voorbereiden, rollen en taken verdelen, sparren over het thema.
Ik vond het belangrijk dat deze wandeling plaatsvond in mijn eigen wijk, met start en eindpunt in wereldse omgeving buiten de kerk.
In mijn visie moet spiritualiteit vooral in de dagelijkse werkelijkheid beleefd en tot uitvoering gebracht worden.
En waarover hebben we het eigenlijk als we spreken over ‘ bloei’?
Bloei is een fase van een doorlopende cyclus: een bloem stelt zich met geur en kleur open om bevrucht te worden; in de volgende fase is de bloem uitgebloeid en verwelkt, maar de bevruchte bloemen dragen vrucht voor de volgende fase.
Een mens is geen bloem, maar in de beeldspraak spreken we van iemand die is opgebloeid, die is dan geinspireerd en stelt zich open voor nieuwe mogelijkheden, die later daadwerkelijk uitgevoerd kunnen worden.
Het gaat om ‘bloei’ in het hier en nu, geen ver afgelegen ideaalbeeld!

Goed doorgenomen, wie doet wat wanneer.
Routeleider voorop om tempo en overgangen in de gaten te houden, achterwacht helemaal aan het einde om de achterhoede te bewaken, in het midden een extra steunpunt die ook oplet.

Zo’n route lopen als mede-organisator is toch heel anders dan gewoon als deelnemer meelopen, nu voelde ik me veel meer betrokken en verantwoordelijk om het proces te bewaken en te faciliteren.
Ik moest weer denken aan andere spirituele wandelingen waar ik aan heb meegewerkt, toen was ik vaak in de rol van Wachter; destijds voornamelijk in assisterende rol, nu meer als co-pilot.

Als ritueel begeleider nam ik de verantwoording voor drie mini-rituelen:
Warming-up vooraf: contact met je voeten, gronden, vervolgens vanuit het contact met de aarde  je armen strekken, openen als een bloem met het gezicht naar de hemel toe.
Tijdens de wandeling nam iedereen een kleurig stuk lint als focus voor het thema ‘bloei’; voor mij voelde het wel prettig aan om deze aan mijn linkerpols te binden.
Halverwege de wandeling: eenieder die dit wilde, kon de lint (al dan niet beschreven met inzicht, wens of gebed) aan een boom binden.
Daarna vond ik het wel passend om wat water te schenken aan de boom.
Aan het einde van de wandeling ‘cooling down’:
Contact met je voeten, gronden, vanuit het contact met de aarde reiken naar de hemel, de verzamelde energie, inspiratie en inzichten bundelen en tot je nemen.

We sloten af met gezamenlijk brood en soep, op de plek waar we begonnen zijn we geeindigd: Lokaal Spaanders

Inspiratie:
Onlangs zag ik in mijn tuin hoe een hommel in een bloem dook, dit beeld nam ik met me mee tijdens de stiltewandeling. Terwijl een deel van mijn aandacht bezig was met procesbewaking van het wandelen, was een ander deel van mijn aandacht bezig met dit beeld van mezelf openstellen als een bloem, opdat Ibbur zich welkom bij me voelt.

Zie ook: Zinnig Noord – Stiltewandelingen in en om Amsterdam Noord