Er was eens, in een klein dorpje aan de rand van een groot, geheimzinnig bos, een meisje genaamd Mila. Ze had altijd gehoord over de vreemde wezens en bijzondere krachten die zich diep in het bos zouden bevinden, maar niemand had ooit het lef gehad om ze te zoeken.
Op een dag besloot Mila dat het tijd was om de legenden met haar eigen ogen te zien. Ze pakte een rugzak met een zaklamp, een kompas, een flesje water en wat koekjes, en vertrok net toen de zon onderging, want ze had gehoord dat de magische wezens pas bij het vallen van de avond verschenen.
Terwijl ze door de bomen liep, voelde ze de stilte van het bos als een deken om zich heen vallen. Na een tijdje zag ze iets dat leek op een lichtflits tussen de bomen. Nieuwsgierig als ze was, volgde ze het licht, en uiteindelijk bereikte ze een open plek waar een kleine groep glimwormen in een prachtige dans ronddwarrelde. Hun lichtjes leken bijna als sterren in het donker te twinkelen.
Maar toen ze nog verder liep, merkte ze een zachte gloed op die uit een oude, met mos bedekte boom leek te komen. Mila hurkte en ontdekte een klein deurtje in de boom. Voorzichtig klopte ze aan, en tot haar grote verbazing ging het deurtje langzaam open. Daar stond een klein, vriendelijk elfje met fonkelende ogen en vleugeltjes zo dun als spinrag.
“Welkom, Mila,” fluisterde het elfje, alsof het haar al kende. “Je hebt moed getoond door hier te komen. Kom binnen, want we hebben een schat voor je.”
Mila volgde het elfje naar binnen en ontdekte een prachtige kamer in de boom, gevuld met glinsterende stenen, geurende bloemen en kleine boekjes met oude spreuken. Het elfje vertelde haar dat het bos sinds mensenheugenis wachtte op iemand die dapper genoeg was om zijn geheimen te ontdekken, en als beloning gaf het Mila een klein flesje dat gevuld was met een sprankelend, magisch poeder.
“Als je dit strooit op een plek die je liefhebt, zal het eeuwig geluk brengen,” zei het elfje glimlachend.
Mila keerde terug naar haar dorp met het flesje en besloot om het magische poeder te strooien in de tuin van haar familie. Vanaf die dag leek er altijd zonneschijn te zijn, bloeiden de bloemen het hele jaar door, en voelden de mensen in het dorp zich gelukkiger dan ooit.
En het geheime bos? Dat bleef stil, met zijn magie verborgen, wachtend op de volgende moedige ziel die zijn geheimen zou durven ontdekken.
PING:
Dreamquest 