40 dagen na de dood van mijn vader hadden we een besloten bijeenkomst met familie en vrienden bij mijn moeder.
Ik deed een schriftlezing uit Prediker 3, omdat ik die in een rouwsituaties de meest toepasselijke vind, vooral in een gezelschap waarin grote verschillen zijn in vormen van zingeving.
Deze tekst helpt me om te berusten in de natuurlijke cyclus van leven en dood.
Alles heeft zijn tijd
1 Voor alles wat gebeurt is er een uur ,een tijd voor alles wat er is onder de hemel.
2 Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om te rooien.
3 Er is een tijd om te doden en een tijd om te helen, een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen.
4 Er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen ,een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen.
5 Er is een tijd om te ontvlammen en een tijd om te verkillen ,een tijd om te omhelzen en een tijd om af te weren.
6 Er is een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te gooien.
7 Er is een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen, een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken.
8 Er is een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten.
Er is een tijd voor oorlogen er is een tijd voor vrede.
Dreamquest 
Het was een prachtige bijeenkomst…. informeel, klein en knus…
Waarin veel ruimte was voor iedereen…
Mooi om te voelen en horen hoe oom Kokliang een soort eerbetoon aan je vader uitsprak door zijn persoonlijke verhaal te vertellen…
En zijn levens-lievelingslied te zingen… en ukelile te spelen…
Het samen zingen met elkaar…
En jouw weer zo krachtig gelezen tekst uit Prediker.
Maar wat me het diepste raakte, was de toespraak van Ma, wat een kwetsbaarheid en kracht… Daar stond ze dan, zo klein en snipverkouden, maar zo krachtig…
Je had (en hebt nogsteeds) een vader om trots op te zijn, en ook een moeder om heeeel trots op te zijn!
LikeLike