“Het daghet in den oosten,
Het lichtet overal;
Hoe luttel weet mijn liefken
Och waer ick henen sal.
Och warent al mijn vrienden
Dat mijn vianden sijn,
Ick voerde u uten lande,
Mijn lief, mijn minnekijn!”
“Dats waer soudi mi voeren,
Stout ridder wel gemeyt?
Ic ligge in mijns liefs armkens
Met grooter waerdicheyt.”
“Lichdy in uws liefs armen?
Bilo! ghi en secht niet waer.
Gaet henen ter linden groene,
Versleghen so leyt hi daer.”
…
Tmeysken nam haren mantel
Ende si ghinc enen ganck
Al totter linde groene,
Daer si den dooden vant.
…
Och lichdy hier verslaghen, Versmoort in al u bloet!
Dat heeft gedaen uw roemen Ende uwen hooghen moet.
Och lichdy hier verslaghen Die mi te troosten plach!
Wat hebdy mi ghelaten So menighen droeven dach.”
…
Tmeysken nam haren mantel
Ende si ginck enen ganck
Al voor haers vaders poorte
Die si ontsloten vant.
…
“Och is hier eenich heere
Oft eenich edel man,
Die mi mijnen dooden
Begraven helpen can?”
…
Die heeren sweghen stille,
Si en maecten gheen gheluyt;
Dat meisken keerde haer omme,
Si ghinc al weenende uut.
Si nam hem in haren armen
Si custe hem voor den mont
In eender corter wijlen
Tot also menegher stont.
Met sinen blanken swaerde
Dat si die aerde op groef
Met haer sneewitten armen
Ten grave dat si hem droech.
…
“Nu wil ic mi gaen begeven
In een cleyn cloosterkijn
Ende draghen swarte wijlen
Ende worden een nonnekijn.”
…
Met hare claerder stemme
Die misse dat si sanck,
Met haer sneewitten handen
Dat si dat belleken clanck.
Dreamquest 