Toen ik de mail las over een mogeliijke verandering van lokatie, was mijn eerste reactie weerstand tegen veranderingen: ‘Baambrugge in plaats van Amsterdam? Extra gedoe met OV.’

Daarbovenop onzekerheid: ‘zijn er wel genoeg mensen? de vorige keer was het krapjes’
Ik heb er een paar nachtjes over geslapen, en voelde dat mijn commitment om er naar toe te gaan nog steeds aanwezig was, zelfs sterker is geworden.
Zo’n gevoel van binnenuit: ‘dit moet ik doen, punt uit’

…
Die worsteling met mijn onzekerheden waren zeker een rode draad voorafgaand aan de training: pas op het allerlaatste moment werd Baambrugge bevestigd, en ontstond er druk mail/sms verkeer over de mogelijkheden van een lift…. op het allerallerlaatste moment kreeg ik een aanbod van iemand die me en route wilde ophalen, pff…dat was op het nippertje, daar was ik wel dankbaar voor dat het lukte.

Aangekomen op de nieuwe lokatie: mooi weder, een mooi verbouwde oude stal, een gebouw met ziel, toch heel wat anders dan die andere lokatie die meer de steriele sfeer heeft van een sportschool.
Onverwachts kwam ik iemand tegen waarmee ik onlangs nog een leuke dans-ontmoeting had bij contact-improvisatie, dat was zeker een lichtpunt!

Een paar oefeningen hebben diepe indruk op me gemaakt:

Dansen vanuit respectievelijk mannelijke energie en vrouwelijke energie, beide aspecten in me toelaten en in de dans uiten.

Contact maken met Tijger, die energie door mijn lijf laten gaan, op handen en voeten mijn werkpartner benaderen, vervolgens laten gebeuren wat er loskomt: sla ik mijn klauwen er in? ga ik kopjes geven?
Tevoren vroeg ik me wel af of ik dit echt aan kon gaan: vertrouw ik de cirkel en de begeleiding voldoende om Tijger in me toe te laten?
De laatste keer dat ik Wolf toeliet, was heftig, hij was bloeddorstig en zou zomaar de begeleider naar de strot kunnen vliegen.
Het hielp wel om mijn zorg uit te spreken, en de geruststelling van Mona dat ze de boel zou bewaken. Verder voelde de energie van het veld veilig genoeg om dit aan te gaan.

Uiteindelijk was Tijger deze keer vrij rustig, poezelig, hij gaf wat plagerige liefdesbeetjes, en liep spinnend kopjes te geven.  Shapechanging hoeft lang niet altijd dramatisch te verlopen!

Met mijn danspartner de gezamenlijke adem-oefening gedaan, er ontstond een verdieping van het contact dat verder ging dan de dans, Om padme mani hum!

In drietallen elkaar vierhanden-massage geven:
Ik had geluk dat ik met mijn danspartner en haar vriend een drietal kon vormen; omdat zij al wat meer tantra-ervaringen hebben, kon het samenspel op een hoger niveau komen!

De massage was een goede afsluiten van de dag, dit had ik net nodig!