Tag: ritual

openbare viering Yule 2008

openbare viering Yule 2008


In de aanloop op dit ritueel weer veel tijd en energie in de voorbereidingen gestoken: publiciteit (via forums en flyers), vergaderen, boodschappen, zaal versieren.

De opkomst was goed, we begonnen heel ontspannen met thee en koffie in de zelfgebouwde snoezelhoek vol kussens, een prima aanloop voor kennismakingsrondje en ‘give-away’ ritueel:
Iedereen had een kleinigheidje meegenomen, die via het lot aan een ander werd toebedeeld, de hilariteit van de verassing brak het ijs.

In het middengedeelte van deze bijeenkomst was er gelegenheid om joel-kaarsen te maken of te helpen met de voorbereidingen van de potlach, verder waren er twee Orakels (steen-orakel en Yi Jing) in de bovenzaal.

Na het avondeten hielden we een lichtvoetig ritueel: de cirkel werd getrokken; we verwelkomden de windrichtingen, de elementen en de Krachten; er werd gedrumd en gerateld.
Een hoorn met mede ging driemaal rond om zegenwensen en eden te bekrachtigen.

Na het ritueel sloten we de avond af met koffie en thee in de snoezelhoek.

Hoogtepunten voor mij waren de herontmoeting met een oude vriendin en een nieuwe ontmoeting met iemand waarmee ik via de voorouders een culturele achtergrond deel.
Wat dit ritueel allemaal aan energie losmaakte heeft nog de hele dag erna krachtig doorgewerkt!

Blogged with the Flock Browser
Samhain 2008

Samhain 2008


In huiselijke kring, met vrienden en kinderen:

Dit is de tijd van de laatste oogst, er wordt beslist welke dieren de winter niet zullen halen en dus nu geslacht moeten worden.
Er worden dankoffers gebracht aan de natuurgeesten en de voorouders, die juist in deze periode gemakkelijk contact maken met de levenden.
Samen pompoenen uithollen, gezichten uitsnijden: in vroeger tijden werden schedels van voorouders vereerd in de tempels, en bracht men offers aan de diverse wezens van andere werelden: geesten, fairies.
We drinken warme chocolademelk met slagroom.
Een Samhain kinder-verhaal verteld (zie onderaan).
We laten een kaars rondgaan om de pompoen-lichten aan te steken met het uitspreken van een intentie.
Ik herdenk mijn overleden grootouders, maar ook dat jochie dat op zijn zevende bij een auto-ongeluk omkwam.
Als de kaars helemaal rond is gegaan, danken we alle aanwezigen, en voor degenen die nog na willen blijven word er nog stevig gedanst op de muziek van ratel, tamboerijn, fluit.
We sluiten gezamenlijk af met een gezellige pompoensoep (en voor degenen die dat niet lusten is er ook kippensoep).

Het was voor mij een heel ontroerende ervaring om Samhain in huiselijke kring met kinderen te kunnen doen!

The Troll-Tear

The night was very dark, with a Full Moon hanging in the cloud-filled sky above.
The air was crisp with the feel of late Autumn and the doorway between the worlds was wide open.
Carved pumpkins sat on the porches of the houses in the little town, and the laughter of children dressed in costumes could be heard from the streets.

It was a sad time for Beth as she climbed the little hill behind her house.
In her arms was her cat and friend Smoky, carefully wrapped in his favorite blanket.
A little grave was already dug on the hill, waiting, for Smoky had died that day.

“Do you want me to go with you?” Beth’s father had asked.

“No, I want to go by myself,” she answered. “I dug his grave beside MacDougal’s at the top of the hill.”
Beth clearly remembered when their dog MacDougal had died after being hit by a car.

Beth stopped at the top of the hill and knelt beside the little grave.
She carefully laid Smoky’s blanket-wrapped form in the earth and covered it with dirt, laying several large rocks on the top.
Then she cried and cried.

“Oh, Smoky, I miss you so much!” Beth looked up at the Moon, tears streaming down her cheeks. “Why did you die?”

“It was his time to rejoin the Mother,” said a deep, gentle voice in the darkness.

“Who said that?” Beth looked around but saw no one.

“Dying is part of the cycle of life, you know.” One of the boulders on the hill stirred into life.

“Who are you?” The moonlight shone down on the little woman, and Beth could see she was not human.

“I’m a troll-wife,” said the creature as she came to site across from Beth. “This is a sad night for both of us, girl. I, too, came to this hill to bury a friend.”
The troll-wife wiped a crystal tear from her cheek. “The squirrel was very old. Still it makes me sad.”

Beth stared at the troll-wife. The little woman was the color of rock in the moonlight, her hair like long strands of moss, her bright eyes like shining crystals. She wore a dress woven of oak leaves and tree bark.

“The squirrel and I lived together for a long time,” the troll-wife said. ” We often talked to your cat when he was hunting here on the hill. Smoky and I were friends. I shall miss him, too.”
The little woman patted Smoky ‘s grave gently, “Sleep well, little friend. When you are rested, we shall talk together again.”

“But he’s dead,” Beth said, her voice choked with tears.

“Child, this is Samhain. Don’t you know the ancient secrets of this sacred time of year?”
The troll-wife motioned for Beth to come and sit beside her. “It is true that our friends have gone into a world where we can no longer physically touch them, but the Mother has given us other ways of communicating with them.
We can do this any time, but the time of Samhain is the easiest.”

“I don’t understand how this can be done,” Beth said, “or why Samhain makes it easier.”

“At this time of year,” the troll-wife answered, “the walls between this world and the world of souls and spirits are very thin.
If we quiet and listen, we can hear our loved ones and they can hear us. We talk, not with spoken words, but with the heart and mind.”

“Isn’t that just imagination?” Beth looked down at Smoky’s grave, tears once more coming into her eyes. “Like my thinking I can feel MacDougal get up on my bed at night like he used to?”

“Sometimes it is, but mostly it is not imagination, only our friends come to see us in their spirit bodies.”
The troll-wife reached up her hand and patted something Beth couldn’t see on her shoulder. “Like my friend the raven. He is here now.”

Beth looked hard and saw a thin form of hazy moonlight on the troll-wife’s shoulder. “I’ve seen something like that at the foot of my bed where MacDougal used to sleep.”
She whispered. “I thought I was dreaming.”
She jumped as something nudged her arm. When she looked down, nothing was there.

The troll-wife smiled. “Close your eyes and think of MacDougal,” she said. ” He has been waiting a long time for you to see him.”

Beth closed her eyes and, at once, the form of her little dog came into her mind.
His tail wagged with happiness.
She felt a wave of love come from him, and she sent her love back.
Then she felt the dog lie down against her leg.

“Can I do this with Smoky?” Beth asked.

“Not yet,” the troll-wife answered. “He needs to sleep a while and rest. Then he will come to you. This gives Smoky time to adjust to his new world, and you time to grieve for him. It is not wrong to grieve, but we must not grieve forever.”

“I never thought of it that way,” Beth said. “It’s kind of like they moved away, and we can only talk to them on the phone.”

“It is this way with all creatures, not just animals.” The troll-wife stood up and held out an hand to Beth. “Will you join me, human girl? Although I buried my friend squirrel this night, I still must dance and sing to all my friends and ancestors who have gone on their journey into the other world. For this is a time to honor the ancestors.”

Beth joined the troll-wife in the ancient slow troll dances around the top of the little hill in the moonlight.
She watched quietly while the troll-wife called out troll-words to the four directions, words Beth couldn’t understand.
Deep in her heart the girl felt the power of the strange words and knew they were given in honor and love by the little troll-wife.

When the troll-wife was finished with her ritual, she hugged Beth. “Go in peace, human child,” she said. “And remember what I have told you about the ancient secret of Samhain.”

“I will,” Beth answered. “Will I ever see you again?”

“Whenever the Moon is Full, I will be here,” the little troll-wife said. ” And especially at Samhain.”

“I wish I had something to give you.” Beth hugged the little woman. “You have taught me so much.” She felt the tears come to her eyes again.

“Let us exchange tears for our lost friends.” The troll-wife reached up a rough finder and caught a tear as it fell from Beth’s eye. The tear glistened on her finger. The troll-wife gently touched her finger to her cloak, and Beth’s tear shone there like a diamond in the moonlight.

Beth reached up carefully and caught one of the troll-wife’s tears as it slid down her rough cheek. It turned into a real crystal in her hand.

“Remember the secret of Samhain, and remember me,” the troll-wife said softly as she disappeared into the darkness.

Beth walked back down the hill, the crystal clutched in her hand.
Her father was waiting for her on the porch.

“Are you all right?” her father asked as he gave Beth a hug.

“I will be,” she answered. She opened her hand under the porch light and saw a perfect, tear-shaped crystal lying there.

“Did you find something?” her father asked.

“A troll-tear,” Beth answered, and her father smiled.
For he also knew the little troll-wife and the secret of Samhain

D. J. Conway

The Spiral Dance Ritual

The Spiral Dance Ritual


San Francisco Reclaiming’s annual Halloween ritual brings together over a thousand people to dance the spiral of regeneration.
A glimpse of a true Pagan ritual.

What is The Spiral Dance?

The holiday popularly known as Halloween is the time of year known to witches as Samhain, when the veil is thin between the worlds of the living and the dead.
We gather to remember and honor our ancestors, our Beloved Dead, and all those who have crossed over.
As we mourn for those we love who have died this year, we also mourn the losses and pain suffered by the Earth, our Mother.
Yet even as we grieve we also remember and honor the sacred cycle of life, death, rebirth and regeneration, celebrating the births of our children born this year, and our own vital connections to the Earth and each other, in which we ground our hope.

The first Spiral Dance ritual was held in 1979 to celebrate the publication of Starhawk’s book, The Spiral Dance (Harper and Row) Starhawk, a founding member of the Reclaiming Collective, wrote the original script which remains the heart of the ritual, though it has been altered and embellished over the years by her and many other people.
Traditionally, the Spiral Dance calls upon the energy and talents of musicians, artists, poets, dancers, crafts people, singers, technicians, priests and priestesses from the Reclaiming Community and beyond, and we are grateful to everyone who helps to create this magical experience we all share.
This is a participatory ritual and pageant which has become a central event in the Wheel of the Year for many in the Reclaiming Community and beyond.
Over 1,200 people join in this observance of the Witches’ New year, and the event raises funds which support the work of Reclaiming throughout the year.
When we dance the Spiral, young and old together, we remember and honor our own past at that same time that we renew our vision and embrace the future.
Let it begin now!

I really would like to celebrate this with my beloved ones!

Ritueel van het Pentagram

Ritueel van het Pentagram


Opening:

De magus neemt het zwaard in zijn rechterhand en wendt zich naar het Oosten
Groet de Opperste Heerser der Machten met het Qabbalistisch Kruis:

Hij raakt zijn voorhoofd aan en zegt: ATEH (Gij zijt)
Hij raakt zijn borst aan en zegt: MALKUTH (het Koninkrijk)
Hij raakt zijn rechter schouder aan en zegt: VE-GEBURAH (en de Kracht)
Hij raakt zijn linker schouder aan en zegt: VE-GEDULAH (en de Heerlijkheid)
Hij plaats zijn handen tegen elkaar voor zijn borst en zegt: LE-OLAM (tot in Eeuwigheid)
Hij houdt het zwaard met beide handen omhoog en zegt: AMEN (zo is het)

De magus doet de Begroeting van de Heersers van de Kwartieren, beginnend in het oosten:

De magus tekent in de lucht het Pentagram van Opening (respectievelijk beginnend bij het bovenste punt naar linksonder, van linksonder naar rechts horizontaal, van rechts horizontaal naar links horizontaal, van links horizontaal naar rechtsonder, van rechtsonder naar het bovenste punt, tenslotte wijst hij met het zwaard naar het centrum van het Pentagram)

Groet de Heerser van het Oosten:
Heerser van het Oosten, wees welkom in ons midden!

De magus wendt zich naar het Zuiden, hij tekent het Pentagram van Oproeping
Groet de Heerser van het Zuiden:
Heerser van het Zuiden, wees welkom in ons midden!

De magus wendt zich naar het Westen, hij tekent het Pentagram van Oproeping
Groet de Heerser van het Westen:
Heerser van het Westen, wees welkom in ons midden!

De magus wendt zich naar het Noorden, hij tekent het Pentagram van Oproeping
Groet de Heerser van het Noorden:
Heerser van het Noorden, wees welkom in ons midden!

Bevestig de aanwezigheid van de Heersers van de Kwartieren:

De magus komt terug in het Oosten en sluit de cirkel door het zwaard naar het centrum van het eerste pentagram te brengen, hij staat met armen in cruciform:

Voor me staat de Heerser van het Oosten,
Achter me staat de Heerser van het Westen,
Aan mijn rechterhand staat de Heerser van het Zuiden,
Aan mijn linkerkant staat de Heerser van het Noorden.
VOOR MIJ VLAMT HET PENTAGRAM
ACHTER MIJ SCHIJNT DE ZESPUNTIGE STER

Proclameer de intentie van dit ritueel:

De magus wendt zich naar het Centrum zegt:
We openen de cirkel in de naam van de Opperste Heerser der Machten

De intentie van dit ritueel is…

Het symbool van dit ritueel is…

De magus voert het aangekondigde Werk uit: (een meditatie, of een diepergaand ritueel, om de opgeroepen energie een plek te geven)

Einde van het ritueel

De geopende cirkel van licht moet weer gesloten worden, en de opgeroepen Machten bedankt als welkome gasten die nu weer huiswaarts keren.

De magus staat op zijn oorspronkelijke plek en zegt:
We sluiten de cirkel en danken de Opperste Heerser der Machten.

De magus neemt het zwaard in zijn rechterhand en wendt zich naar het Oosten; hij groet de Opperste Heerser der Machten met het Qabbalistisch Kruis.

De magus doet de Begroeting van de Heersers van de Kwartieren:

De magus tekent in de lucht het Pentagram van Afsluiting (respectievelijk beginnend bij linksonder naar boven, van boven naar rechtsonder, van rechtsonder naar links horizontaal, van links horizontaal naar rechts horizontaal, van rechts horizontaal naar linksonder, tenslotte wijst hij met het zwaard naar het centrum van het Pentagram)

Groet de Heersers van de kwartieren:
Heerser van …, wij danken u voor uw aanwezigheid!
VOOR MIJ VLAMT HET PENTAGRAM ACHTER MIJ SCHIJNT DE ZESPUNTIGE STER

De magus neemt afscheid van de Opperste Heerser der Machten met het Qabbalistische Kruis.

Alle aanwezigen sluiten hun aura af met een cirkel, verzegeld met een kruis.

Het ritueel wordt definitief afgesloten met een korte stampvoet op de grond, om weer helemaal te aarden.

In het ritueel van het_pentagram zijn met opzet de Namen van de Heersers der Kwartieren weggelaten; afhankelijk van het type ritueel kan men daar de namen van de Engelen, de Zodiac, de Taro of andere Machten invullen.

Seizoensfeesten

Seizoensfeesten


De Lente-equinox (omstreeks 21 maart)
Equinox: de dag is net zo lang als de nacht.
Lente: Vanaf dit punt worden de dagen langer dan de nachten
We vieren de definitieve doorbraak van het licht.
Thema: nieuwe bloei van het leven.

De Zomerzonnewende (omstreeks 21 juni)
De zon staat op het hoogste punt, dit is de langste dag, de warmste periode, maar hierna gaat het zonlicht weer afnemen.
We vieren het hoogtepunt van het licht.

De Herfstequinox (omstreeks 21 september)
Equinox: de dag is net zo lang als de nacht.
Herfst: Vanaf dit punt worden de nachten langer dan de dagen.
We vieren het afscheid van het licht.
Thema: oogsten, loslaten.

De Winterzonnewende (omstreeks 21 december)
De zon staat op haar laagste punt, dit is de langste nacht, de koudste periode, maar hierna gaat het zonlicht weer toenemen.
We vieren de wedergeboorte van het licht.
Thema: nieuwe hoop