Na afloop VakantieAnders 2013 weer thuis.
Uitrusten, bijkomen, nagenieten, dagboek bijwerken, thuisblijvers terugzien, vakantiemaatjes facebooking/mailing.
De impulsen van de vakantie denderen nog even door, inspiratie om veel te schrijven. Veel te vertellen aan thuisgebleven hartsvrienden. Nog even in het ritme van meedoen aan inspirerende evenementen in mijn omgeving.
Tegelijkertijd heimwee naar de mooie momenten, de fijne ontmoetingen die er waren.
Ik mis dat wel, die speciale vakantiesfeer waarin ontmoeten veel lichter en eenvoudiger is.
Langzaamaan terug in het dagelijkse ritme, is net zoiets als het incarneren van de subtiele wereld naar de vaste materie, overgaan van de wereld der mogelijkheden naar de wereld van manifestatie. Geen wonder dat alle pasgeborenen huilen!
Terugblikkend ben ik dankbaar voor de fijne ontmoetingen en bijzondere inspiraties. Tegelijkertijd merk ik dat de beelden verbleken; foto’s en notities zijn maar afschaduwingen van wat er is gebeurd.
Dat subtiele is nauwelijks vorm te geven in de materie. Zo zal een beeldhouwer zich voelen, wanneer hij worstelt met een blok steen, om zijn vizioen in vast te leggen.
Dreamquest 