Vandaag was de enige kans om mijn jongste dochter te ontmoeten.
Zij is met een vriendin op reis door Nusantara, maar met een ander reisschema: Kuta, Uluwattu, Canggu, Ubud, Nusa Lembongan, Gili Trawangan, Gili Meno, Gili Air, Lombok, Canggu. Gelukkig had ze de ruimte om het schema aan te passen, na Ubud en voor Nusa Lembongan toch nog een paar dagen Munduk!
Het bleek dat haar logement een kwartier lopen afstand was van mijn plek, dus konden we wat afspreken.
Eerst kwam ze naar mij toe, zodat ik haar het mooie uitzicht van mijn plek kon laten zien, daarna ging ik mee met haar naar haar plek, zodat wij samen met haar reisgenote in een eethuis vlakbij konden dineren. Gezellig bijgepraat over onze avonturen, tot nog toe bevalt haar het backpacken goed. Ze wisselt veel meer van plek dan ik, ze is écht op trektocht!
Nu ziet ze in Bali heel veel grote en kleine tempels, huisaltaren, godenbeelden…dit alles geeft veel meer context aan wat ze bij mij heeft kunnen meemaken: huisaltaren maken, kleine rituelen. Ik ben blij dat ze dit heeft kunnen oppikken in het dagelijkse ritme als een vanzelfsprekendheid.
Het zal straks wennen zijn als zij aan de andere kant van de wereld mijn tegenvoeter is geworden, gelukkig maakt internet het contact houden makkelijker. Ik voel me ook wel een trotse vader als ik zie dat zij haar avontuur aangaat.
Ik ben blij dat we elkaar toch nog hebben kunnen ontmoeten voordat ze voor langere tijd fysiek ver van mij vandaan is!
Dreamquest 