Aan de slag met ‘‘Oog in Oog. Samen praten over als en dan’ …vragen over de toekomst die voor iedereen komt’

Bij deze sessie worden we ondersteund door Joke Hogenhout

Centraal in de gesprekken staat het hebben van de eigen regie over de laatste fase van je leven. De kwaliteit van de beslissingen die genomen mogen worden. En de waardige manier waarop je eventueel zelf het levenseinde wilt regisseren.
Deze counseling gesprekken zijn vaak uniek; de counselor is nogal eens de enige met wie je op deze manier over het levenseinde kunt spreken.
 
Omdat de uitgangspunten vanaf de start helder zijn, zul je vrijheid en ruimte ervaren om je gedachten en wensen uit te spreken. Dat maakt de situatie concreet en toetsbaar voor jezelf. Wat het resultaat ook zal zijn.
 
Het is van belang dat je op tijd nadenkt over de laatste fase in je leven. Het komt nogal eens voor dat mensen die vanuit eigen regie willen handelen te laat zijn om vanuit diezelfde eigen regie voorbereidingen te treffen. Immers, zolang waardige levensbeëindiging vanuit eigen regie in de maatschappij nog niet volwaardig ondersteund wordt (in welke vorm dan ook), zolang zijn de mogelijkheden beperkt en de stappen soms complex.

Hierbij word ik uitgedaagd om het confronterende gesprek aan te gaan over eigen regie in de laatste levensfase.

Kun je je voorstellen dat de kwaliteit van leven op gegeven moment belangrijker wordt dan de duur van je leven?
Wie mag er voor jou beslissen als je het zelf niet meer kunt?

Het liefste zou ik willen dat ik mijn wilsverklaring in alle vertrouwen kan laten uitvoeren door een gemachtigde professional zoals NVVE, het lijkt me namelijk heel zwaar om als naast betrokkene zoiets te moeten uitvoeren voor een geliefde.

…

Deze sessie was de laatste van de serie workshops ‘De Dode Hoek’

De dode hoek is een leergang die in het teken staat van onze persoonlijke en maatschappelijke omgang met de dood.

Het was een intense cyclus die de komende periode bij mij nog zal nawerken, ik heb een aantal bijzondere gesprekken gehad met interessante mensen.

Partir, c’est mourir un peu,
C’est mourir à ce qu’on aime :
On laisse un peu de soi-même
En toute heure et dans tout lieu.

C’est toujours le deuil d’un vœu,
Le dernier vers d’un poème ;
Partir, c’est mourir un peu,
C’est mourir à ce qu’on aime.

Et l’on part, et c’est un jeu,
Et jusqu’à l’adieu suprême
C’est son âme que l’on sème,
Que l’on sème à chaque adieu :
Partir, c’est mourir un peu…

---

Weggaan is een beetje sterven,

sterven aan wat men bemint.

Je laat iets na van wat je vindt,

altijd weer, op alle erven.

.

Spijt zal steeds een eed bederven,

een vers verwaaiend in de wind;

weggaan is een beetje sterven.

.

En men gaat; het lijkt wel zwerven.

Tot het afscheid echt begint

kunnen vrienden, vrouw en kind

van elk afscheid iets verwerven.

Weggaan is een beetje sterven…

• story