Tag: god

Het scheppen van God-vormen

Het scheppen van God-vormen


Dion Fortune, een Golden Dawn-adept zegt over het scheppen van godvormen (even in mijn geheugen duiken): het komt er op neer dat je met gedachtenkracht een godvorm kan scheppen (een gedachtenvorm met goddelijke verschijning) die om veiligheidsredenen na het ritueel ontbonden wordt maar die in exceptionele gevallen (bedoeld of onbedoeld) gehandhaaft blijft en zelfstandig verder kan functioneren.
Die gedachtenvorm kan overigens ‘bezield’ worden met verschillende soorten energie: de intentie van de magus en/of een energie/entiteit uit andere bestaansniveaus (‘werelden’)

Wat ik heb begrepen van Tibetaans-Tantrische magie, komt het er op neer dat de godvormen geschapen worden maar ook uiteindelijk beschouwd worden als illusies van de geest, in het Tibetaans Dodenboek kan je lezen hoe de goden/godvormen beschouwd worden als illusies die geschapen worden door de angsten/verlangens van de mens.

Volgens mij is het zo dat ‘het plaatje’ dat ik maak om een specifieke godvorm te visualiseren, een illusie is die ik schep om een abstract principe enigzins concreet voorstelbaar te maken.
Een abstract principe zoals Oorlog of Liefde is een archetype, onstaan uit het brein van de mens.

Inhoeverre de ‘bezielende energie’ van een godvorm een ‘entiteit’ is die onafhankelijk van mijn denken bestaat, is voor mij een open vraag.

Eigenlijk maakt het voor mij niet uit inhoeverre ‘de goden’ wel of niet bestaan, ik kan ze niet ontkennen noch bevestigen.

Maar in de dagelijkse praktijk vind ik het wel belangrijk om te handelen alsof de archetypes werkelijk bestaan.

Ik vergelijk het maar met het omgaan met geld.
We doen met z’n allen alsof zo’n stukje gekleurd papier evenveel waard is als een mandje citrus dat door iemand anders met eigen handen geplukt is.

Pleidooi voor een multireligieuze samenleving

Pleidooi voor een multireligieuze samenleving


In paganistische kringen wordt vaak gesproken over het belang van contact maken met ‘de goden van het land’.
Volgens mij is de christelijke traditie dusdanig ingebed in de West-Europese cultuur, dat je zou kunnen stellen dat Jezus en Maria behoren tot ‘de goden van het land’.

Ik kan me dus goed indenken dat men bij Christian Wicca dit besef ook daadwerkelijk in praktijk brengt.

En in het Midden-Oosten kan men nog steeds sporen vinden van de Vrouwelijke tegenhanger van Adonai:
Eloha, Al-lat, etc.
Waardoor er ruimte onstaat voor Jewish Wicca of Muslim Wicca.

Het Reclaimen van Jezus, Maria, Adonai, etc. Deze concepten bevrijden van eeuwenlange Orthodoxie, ruimte maken voor Heterodoxie.

Erkennen dat (Calvinistisch) Christendom onderdeel is van het Nederlandse cultuurgoed, en dat we best wel de goede dingen daaruit kunnen Reclaimen voor onze eigen spiritualiteit.

Tevens erkennen dat de Islam de positie van het Jodendom aan het innemen is in Europa (compleet met de gebruikelijke stigma’s van ghettovorming etc).

Wat dan ook inhoud dat de pagans moeten leren omgaan met een situatie waarin de Abrahamisten (joden, christenen, moslims) in het parlement der godsdiensten nog steeds de grootste coalitie vormen terwijl de pagans in de oppositie zitten.

Misschien dat het tijd wordt, dat pagans loskomen van het ‘burning times’ -trauma, en zich gaan opstellen als ‘His/Hers Majesty’s loyal opposition’?

Waarmee ik zou willen pleiten om vanuit paganistische hoek enerzijds kritisch maar ook anderzijds respectvol om te gaan met de aanhangers van het Abrahamisme.

Hekserij: een religie, een filosofie?

Hekserij: een religie, een filosofie?


Ik beschouw mezelf als agnostische heks.

Eerlijk gezegd geen idee of de goden wel of niet bestaan buiten mijn eigen subjectieve ervaring.

Offeren en spreken met ‘de goden’ doe ik wel, alsof ze wel bestaan.

‘To sacrifice as if present’ , een idee dat minstens zo oud is als Confucius.

Dus voor mij is hekserij meer een levenswijze dan een religie;  zwart-wit zie ik die tegenstelling echter niet.

chocolade Jesus

chocolade Jesus


Amerikaanse katholieken zijn verbolgen over een levensgrote naakte Jezus van chocolade.

Het moet een bijzondere ervaring zijn, om daarvan te kunnen eten in rituele context, een alternatieve eucharistie:

Bekeken vanuit de ogen van een occultist/esoterist/magus etc., maakt het niet uit of het lichaam van de god wordt gesymboliseerd door (mensen)vlees, brood, chocola, etc.

Het gaat om de visualisatie met intentie binnen de context van het ritueel.

Uiteindelijk is het terug te voeren tot ritueel kannibalisme, met de intentie om de levenskracht te absorberen van degene die opgegeten wordt.

Saint Theresa’s prayer

Saint Theresa’s prayer


May today there be peace within. 
May you trust God that you  are exactly where you are meant to be. 
May you not forget the infinite possibilities that are born of faith. 
May you use those gifts that you have received, and pass on the love that has been given to you. 
May you be content knowing you are a child of God.
Let this presence settle into your bones, and allow your soul the  freedom to sing, dance, praise and love.
It is there for each and  every one of us.

Gevallen Engel

Gevallen Engel


je noemt mij engel
spreek over
het verbond
van mijn ogen
de harp
van mijn lippen

ik wil dat jij
ziet
of ik een engel bent
ik ben gevallen
mijn gelaat is in de schaduwen
voor jou
die verblindt is door de halo
van jouw waarneming
dus hoe kan jij mij kennen?

mijn hiel is rond
rozig engelachtig
maar spits zich tot puntige tenen
gehoefd galopperend
slaan vonken uit veelkleurige stenen
en ik zou zo de koningin van tyrus zijn

ga jij voor mij de jacobsladder vlechten?
zal jij een vlammend zwaard doven?
zal je witte mantels beloven
en geven aan
de gewichtloosheids van veren
iets om aan te hechten?

Bron: Annette Heyder
Vertaling: Q

Jij bent van jou

Jij bent van jou


Jij bent van jou, onachterhaalbaar eigen.
Ik ben van mij, geen ander zal mij krijgen.
Wat ik jou vraag, wat jij mij vraagt
is leeg en zonder zin gevraagd.
Eén oogwenk ver in vreemd gebied,
ooit verder komen doen wij niet.

Ik wou een leven meer, mocht ik
jou vinden.
Ik bond mij aan je vast, kon ik mij binden.
Ik zou in jou vergaan, en jij
ontstaan in mij, en wij in wij.
Eens lag ik neer, versteend van kou,
ik droomde dat ik vocht met jou.

Die nacht werd mij een nieuwe naam gegeven.
Geschonken werd mij nog een
tijd van leven.
En even, tot de morgen daagt,
is wat ik vraag en wat jij vraagt,
vervuld en één. Toen ging jij heen
en bleef ik met mijn droom alleen.

Huub Oosterhuis

Echte Wereld

Echte Wereld


Meer dan vijftig jaar geleden
in de dagen dat een nieuwe tijd begon
schreef Hans Lodeizen, een dichter:
‘deze wereld is niet de echte’.Denk je in: wij hier
met tien miljoen vermenigvuldigd
zouden zeker weten
dat door met spandoeken te lopen
op blote voeten en te zingen,
wij een nieuwe oorlog
konden voorkomen,
wie zou niet –

Bereken
of door prijs te geven
de helft van onze kapitalen
wij misschien doden
zouden doen leven,
breken
de armoedespiraal.

Stel dat een oogopslag bestaat
een handomdraai
die wij door gestage oefening
kunnen leren,
en waarmee wij,
in plaats van ons dood te vechten,
het lot keren en deze wereld
veranderen in de echte –

dan zou Afghanistan
weldra een boomgaard zijn,
en Irak het stromenland weer
waar de mensheid begon

en van Gaza
tot de ceders van de Libanon
zouden vriend en vijand
dansen tot diep in de nacht
bij de bandoneon.

Sinds onheuglijke tijden
staat de hoop geschreven
dat ooit grote woorden als
‘verzoening – leed geleden –
mensenrecht – schoon water – vrede’

tot een nieuwe wereld worden
eindelijk de echte.

In naam van hen
die vóór ons waren
en omwille van wie na ons komen

blijf die grote woorden dromen –
laat de hoop niet varen.

Huub Oosterhuis
De steppe zal bloeien

De steppe zal bloeien



De steppe zal bloeien
De steppe zal lachen en juichen.
De rotsen die staan
vanaf de dagen der schepping,
staan vol water, maar dicht,
de rotsen gaan open.
Het water zal stromen,
het water zal tintelen, stralen,
dorstigen komen en drinken,
de steppe zal drinken.
De steppe zal bloeien.
De steppe zal lachen en juichen.

De ballingen keren.
Zij keren met blinkende schoven.
Die gingen in rouw
tot aan de einde der aarde,
één voor één, en voorgoed,
die keren in stoeten.
Als beken vol water,
als beken vol toesnellend water,
schietend omlaag van de bergen,
als lachen en juichen.
Die zaaiden in tranen,
die keren met lachen en juichen.

De dode zal leven.
De dode zal horen: nu leven.
Ten einde gegaan
en onder stenen bedolven:
dode, dode, sta op,
het licht van de morgen.
Een hand zal ons wenken,
een stem zal ons roepen: Ik open
hemel en aarde en afgrond
en wij zullen horen
en wij zullen opstaan
en lachen en juichen en leven.

Huub Oosterhuis