je noemt mij engel
spreek over
het verbond
van mijn ogen
de harp
van mijn lippenik wil dat jij
ziet
of ik een engel bent
ik ben gevallen
mijn gelaat is in de schaduwen
voor jou
die verblindt is door de halo
van jouw waarneming
dus hoe kan jij mij kennen?mijn hiel is rond
rozig engelachtig
maar spits zich tot puntige tenen
gehoefd galopperend
slaan vonken uit veelkleurige stenen
en ik zou zo de koningin van tyrus zijnga jij voor mij de jacobsladder vlechten?
zal jij een vlammend zwaard doven?
zal je witte mantels beloven
en geven aan
de gewichtloosheids van veren
iets om aan te hechten?
Bron: Annette Heyder
Vertaling: Q
Dreamquest 
Voor weergave van het oorspronkelijke werk, zie:
LikeLike
Verschillende duidingen van het gedicht zijn mogelijk:
De dingen zijn niet wat ze lijken; een engel van het duister kan zich voordoen als een engel van het licht, of omgekeerd.
De twee verschillende engelen zijn in dit gedicht in gesprek met elkaar.
Vraag je af:
Zal het vlammende zwaard gedoofd worden?
Misschien slechts als het in de schede gestoken wordt.
Zal de ene engel voor de andere een jacobsladder weven?
En leidt die ladder omhoog, omlaag, of is het een tweerichtingsverkeer?
Je zou het gedicht kunnen duiden in de context van het dialoog tussen Dreamcat & Goldenheart, maar zijn er ook andere duidingen mogelijk?
LikeLike
“De dingen zijn niet wat ze lijken”..
Toen” wel en in het “Nu” ook…dat is juist het hele dilema in deze..
Tezamen is het inderdaad niet wat het lijkt te zijn…behoort te zijn..
Knuff… Christa
LikeLike
Had ik mijn klep maar gehouden toen ik die “Violen” hoorde spelen…toen nog niet wetend voor wie en wat er uit voort zou komen 😦
Knuff.. Christa
LikeLike
Als de dromen der schaduwen…
Mij nu konden vertellen…
De woorden en zinnen…
Die ik niet mocht zien…
Zou ik dan blij mogen zijn?
Blij met dàt..
wat ik niet gezien mogen had?
Verwarrend spektakel..
Geen zin en geen nut…
Onzinnelijke onzin…
Gelijk aan oude koffie prut…
Lachende koppen…
gestoken bij elkaar…
Zelf niet meer wetend…
Wat waar is ..is waar…
En das nu het ergste..
Ik kijk daar naar…
Zie wat ik zie…
Mag echter “nie”
Hoor wat ik hoor…
Voel wat ik voel..
En is nooit zonder doel…
Schimmen die blakeren…
langsom mijn koppie heen…
Het zal “ze” niet lukken..
Never nooit…geen van èèn..
LikeLike