Tag: shaman

Brief 12: Kruin – vrucht 


Wat zijn de vruchten van Vriendschap in Twaalf Brieven gedurende 12 maanden in het jaar 2021 ?

  • waardevolle uitwisseling met mijn pen-friend: inzichten, ervaringen inspiraties
  • meer inzicht in mijn innerlijk kompas en persoonlijk pad

Hoe zou ik deze oogst vieren?

  • mijn dank en waardering uitspreken naar mijn pen-friend voor de uitwisseling
  • een heildronk uitbrengen

Hebben deze vruchten ook zaden voor iets nieuws in zich?

Ping: Brief 11: Kruin – bloei – Dreamquest

Brief 11: Kruin – bloei

Brief 11: Kruin – bloei


Ik ben een laatbloeier…toen ik na mijn vijftigste verjaardag verhuisde naar mijn huidige woonplaats kon ik pas echt wortel schieten en opbloeien…

Ik heb een klik met de zilverberk ; op zich geen laatbloeier, maar wel met reinigende eigenschappen die me aanspreken, verder is het een pioniersplant.

Na de lentebloei, komt het voldragen van de vrucht, het oogsten in de herfst
Sinds mijn pensioen kan ik mijn verworven kennis en vaardigheden inzetten als vruchten die ik kan oogsten en delen!
En tegelijkertijd is het afscheid nemen van de ontstuimige jeugdjaren.
‘Letting go with grace’…’to become an elder

Ping: Brief 10: Kruin-bladeren – Dreamquest

Magische wandelingen in Tuindorp Oostzaan – Herfst 02

Magische wandelingen in Tuindorp Oostzaan – Herfst 02


De wandelingen die ik onderneem, ondergaan een ontwikkelingsproces die steeds verder
afwijken van de stiltewandelingen van Zinnig Noord.

Gaandeweg worden het steeds meer magische wandelingen vanuit het idee van ‘urban shamanism‘ 

Ik laat ‘heilige’ teksten los, maar mijn aandacht wordt onderweg getrokken door diverse dichterlijke teksten van stichting Granate
Inspiratie, magische plekken in eigen omgeving, je kan het overal ontdekken als je ervoor open staat:
Tussen de stenen op de stoep….


Een brug oversteken, kan zomaar een magische beleving worden…

Een doorkijkje via een smalle steeg, kan je zomaar een inkijk bieden naar de andere kant…

 

In het park, zomaar een herfstblad dat me tegemoet waait…

Contact maken met een boom, doen we met respect: voorzichtig benaderen, vanaf een afstand aftasten, en pas als het goed aanvoelt de boom aanraken.
We knuffelen toch ook niet zomaar meteen met iemand die we tegenkomen?
En als het goed is, ontstaat er een gelijkwaardige uitwisseling van energie!

Impressie van deelnemer K.:

Wij verzamelden ons op de afgesproken plek op het Zonneplein met een groepje van 5 personen.

We liepen naar het voormalig amfitheater tegenover het Aldebaranplein, daar zagen wij een in vervalling geraakt amfitheater waar vroeger wel stukken werden  opgedragen (volgens een ouder lid van de wandelgroep).

Daarna zijn wij doorgelopen naar een zeer mooi wandelpad dwars door een mooi stukje natuur, daar hebben wij de energie gevoeld van de sapstroom van een bijzondere boom.
F. heeft ons laten voelen wat er met je gebeurt wanner je over een bruggetje loopt met daaronder stromend water.

Daar hadden wij geen van ons allen ooit aandacht aan besteed, wanneer je een brug overloopt en dan de overkant bereikt.

Daarna doorgelopen en de Vegastraat beland.
Ik wist niet dat daar een tunneltje bestond die de Vegastraat verbindt met de Meteorenweg.
F. wees ons op de mooie doorkijk van het tunneltje.

Wij kwamen uit op het Pleadenplein bij het pierenbadje.
Daar kwamen wij uit bij de trap naar de Oostzanerdijk, deze zijn wij afgelopen naar het einde van de dijk .
De groep ging naar rechts weer terug naar het Zonneplein, ik ging naar links mij voorbereiden op de fietstocht in de middag naar Broek in Waterland.
Het was weer een enerverend dagje.

Ping: Magische wandelingen in mijn wijk – Dreamquest

Magische wandelingen in Tuindorp Oostzaan – Herfst 01

Magische wandelingen in Tuindorp Oostzaan – Herfst 01


Vandaag was ik van plan om een herfstwandeling te doen; we waren met z’n vieren en namen alle tijd en ruimte om te wandelen met aandacht voor de magische plekken in de wijk.
Gaandeweg ontwikkel ik een wandeling die afwijkt van het stramien van Zinnig Noord.
We namen uitgebreid de tijd in de natuurtuin en werden verrast door de aanwezigheid van een mispel

Een bijzondere vrucht, die pas na fermentatie eetbaar is voor de mens!

Onderweg kwamen we langs wat kerken: Gereformeerd, Evangelisch, Katholiek. Zo kwam het verhaal naar boven dat vroeger de jongelui van diverse zuilen de geloofstwisten uitvochten op de vuist…
Lopen over de dijk maakte het spanningsveld voelbaar tussen de verschillende bubbels aan weerszijden, het schuurt en wringt…wat zou je met die wrijvingsenergie kunnen doen?
De dijk weer aflopend via het Perenpad kwamen we langs een bijzondere boom: Halverwege, midden in de stam, een verticale spleet die een doorkijkje biedt naar de andere kant.

Een uitstekende startplaats voor sjamanistiche trancereizen!

Impressie van deelnemer R.:

Op dinsdag 9 november heeft F. ons meegenomen voor een herfstwandeling.
Hij zou ons verschillende plekken in Tuindorp-Oostzaan tonen om de energie te voelen.
Ik wist niet echt wat ik hiervan kon verwachten, maar vond het idee spannend genoeg om mee te wandelen.
We startten op het Zonneplein. In het midden staat een gedenkteken en je ziet om je heen de (kleine) winkels en het imposante Zonnehuis.
F. vertelde dat het Zonnehuis als een blokkade gevoeld kan worden.
En inderdaad.
Het lijkt je tegen te houden: een enorm gebouw met bijgebouwen die als de armen van een mens je de weg versperren.
Ikzelf zag het ook als een uitnodiging.
De statige trap, waarmee je uitgenodigd wordt het gebouw te betreden.
Heel functioneel, want het was/is een buurthuis voor de wijk.
Daarna gingen we ‘bomen knuffelen’.
Nou, daar had ik me wel iets anders bij voorgesteld.
Ik dacht dat we al kussend de boom zouden omhelzen; zoiets als koeien knuffelen.
Maar, nee hoor.
We hebben de boom alleen met onze handen aangeraakt en geprobeerd de stroom/energie van de sappen te voelen.
En ja, ik voelde het een beetje.
Je zou deze energie dan ook in je lichaam kunnen voelen.
En dan met je meenemen.
Dat was voor mij nog een brug te ver.
Wel voelde ik me na deze oefening heel ontspannen.
We gingen naar een mooie, rustige plek, waar een soort vuurkorf stond.
F. pakte een beetje tabak en een salieblaadje.
Dat stak hij in brand en er kwam een zalige lucht vanaf.
De plek kreeg hierdoor iets magisch.
Op de Oostzanerdijk hield hij stil.
Hij liet ons zien dat aan de ene kant Tuindorp-Oostzaan lag en aan de andere kant een woonwagenkamp.
Een plek van botsing.
De twee plekken zijn gescheiden door de dijk en het water.
Waarschijnlijk willen deze mensen ook gescheiden blijven.
Het woonwagenkamp wordt omgeven door een hoog hek.
De twee ‘kampen’ willen zich niet vermengen.
Tussen deze ervaringen door hebben we lekker gekletst over culturen en de verschillen onderling en veel uitleg gekregen over Tuindorp-Oostzaan.
Ik vond het een prachtige ervaring en zal een volgende keer zeker weer meedoen met een dergelijke wandeling.

Impressie van deelnemer K.:

Wij hadden afgesproken op het Zonneplein, en F. vertelde het een en ander over de geschiedenis van het plein en het Zonnehuis, over de architectuur van het mooie gebouw.
Daarna liepen wij naar het stukje puur natuur tuin ,  dit is een schitterend mooi stukje natuur tegenover de school, het wordt onderhouden door vrijwilligers.
Hier vertelde F. wat over de natuur en de bomen en planten.
Hij liet ons de Qi van de sapstroom van een oude boom voelen, dit was een magische ervaring, je voelde gewoon de tintelingen in je hand van de onder de schors vloeiende sapstroom, zeer bijzonder.
Daarna over de Kometensingel gelopen daar vertelde hij iets over de oude Sacramentskerk, die weer een nieuwe bestemming heeft gekregen , hier worden nu vintage spullen verkocht en er worden weer activiteiten georganiseerd
Daarna over de oude Oostzanerdijk gelopen en via de kometen singel en de grote Beerstraat weer terug op het Zonneplein, waar wij genoten van een heerlijk kopje koffie, hier hebben wij nog wat na zitten praten.

Het was een gezellige en inspirerende wandeling.Volgende week weer een wandeling maar ergens anders heen.

Ping: Magische wandelingen in mijn wijk – Dreamquest

Brief 10: Kruin-bladeren

Brief 10: Kruin-bladeren


Aards:

  • gezond eten/drinken: gevarieerd, fusion wereldkeuken, omnivoor.
  • zon!
  • wandelen: bos, park, duin, strand, historische steden
  • lichaamsoefeningen: qigong, taiji

Hemels:

  • lezen
  • schrijven
  • tekenen
  • mediteren
  • rituelen
  • heilige/magische plekken

Futloos, nergens zin in, weinig energie/inspiratie, vergeetachtig, slordig, geirriteerd

 

houd je ogen open voor een echt boomblad wat misschien de juiste metafoor is voor jou.

In hoeverre is de zilverberk een metafoor voor mij?
Ik ervaar die boom als een magische boom, vooral in combinatie met de blauwe reiger bij maanlicht.
Zo te zien is de zilverberk een metafoor voor mijn connectie met de andere werkelijkheid!

I pass forth into light – I find myself
Beneath a weeping birch, most beautiful

Of forest trees, the Lady of the Woods
Samuel Taylor Coleridge

Ping: Brief 01: stam – Mijn levensboom – Dreamquest

Magische wandelingen in mijn wijk

Magische wandelingen in mijn wijk



Omdat ik veel verhuist ben, heb ik weinig herinneringspaden uit mijn jeugd, maar wel recente routes die ik veel heb gelopen tijdens diverse wandelingen sinds de lockdown.
Mijn meest favoriete route gaat langs magische plekken in mijn wijk, de liminale plaatsen
Het schuurt op die plekken waar verschillende sferen op elkaar botsen, en juist door dat schuren ontstaat een bijzondere energie!
Al lopende ontdek ik de krachtplekken in mijn eigen omgeving.

Zie ook:
Zinnig Wandelen door de seizoenen

Rehearsing the revolution

Wandelen in schoonheid – Dreamquest

Rehearsing the Revolution @ Tolhuistuin

Rehearsing the Revolution @ Tolhuistuin


Vandaag deed ik mee met de storytelling game met Petra Ardai (immersieve storytelling), Jörgen Gario Unom (spoken word) & Esther Verhamme (online storytelling).

We waren met een selecte groep.
Naast de organisatoren waren er twee gasten die ook betrokken waren bij het warming up festival, een groot aantal aanmelders had zich weer afgemeld wegens ziekte en/of slecht weder.
Dus zoals het nu liep had ik praktisch een prive workshop!

We begonnen met wat lijfwerk:
Rekken, strekken…
Daarna gingen we in een kring staan, verbonden met anderhalvemeter-stokken, samen spontaan te bewegen, een bijzondere uitdaging!

Vervolgens liepen we elk voor zich de paden van onze herinneringen in de ruimte.
Omdat ik veel verhuist ben, heb ik weinig herinneringspaden uit mijn jeugd, maar wel recente routes die ik veel heb gelopen met diverse wandelingen sinds de lockdown.
Mijn meest favoriete route gaat langs magische plekken in mijn wijk, de liminale plaatsen: DDR-bouw naast Amsterdamse school, Old-school kapper naast yuppen-koffietent, nazaten van havenarbeiders naast bakfietsmoeders, krakers broedplaatsen naast upscale expat woontorens.
Het liefste loop ik langs de holle boom waar ik doorheen kan kijken naar de andere werkelijkheid, en de natuurtuin waar kinderen kunnen spelen en fikkie kunnen stoken in de vuurschaal.
Het schuurt op die plekken waar verschillende bubbels op elkaar botsen, en juist door dat schuren ontstaat een bijzondere energie!

Met een grote verzameling stokken bouwen we een gezamenlijke habitat voor ons verhaal, mijn favoriete plekken geef ik een plaats in het geheel.

Samen geven we vorm aan ons verhaal, een gemeenschap die bedreigd wordt door externe en interne factoren, vergelijkbaar met ‘the Quiet Year‘:
Een verzameling van hutten op palen, midden in de oceaan, restanten van een beschaving na extreme klimaatveranderingen.

Tot mijn verassing krijgt de holle boom een centrale plek in de gemeenschap, als laatste overlevende boom.

De gemeenschap staat onder spanning door een aankomende orkaan, iedereen schiet in de overlevingsstand, er ontstaan onderlinge conflicten door toenemend gebrek aan levensbenodigdheden.

De holle boom sluit de holte, keert naar binnen; de laatste nakomelingen van het geslacht van Adam en Eva verliezen hun gevoel voor veiligheid, de laatste dieren gaan zich te buiten in voortplantingsdrift in de hoop dat nog iets overleeft.

Hoe het tij te keren?

De holle boom herinnert zich een oud gebed:
“I must not fear.Fear is the mind-killer.
Fear is the little-death that brings total obliteration.
I will face my fear.I will permit it to pass over me and through me.
And when it has gone past, I will turn the inner eye to see its path.
Where the fear has gone there will be nothing.
Only I will remain.”

Dan opent de holle boom de holte, geeft toegang aan vluchtende kleine wezens…
De mensen hervinden door dit gebeuren hun gevoel voor veiligheid….
De orkaan neemt in kracht af…

Ping: Rehearsing the Revolution – Tolhuistuin

Herfstmaan equinox 2021

Herfstmaan equinox 2021


Deze volle maan had ik een bijzondere ontmoeting.

Ik had een kennismakingsgesprek gecombineerd met een seizoenswandeling.
Goendlir, de spirit van mijn staf stond er op om mee te gaan…
Deze meenemen naar de afspraak voelde aan als een coming-out: ‘dit is waarmee ik bezig ben’


Ik sta met mijn staf in de cirkel op het midden van het plein en voel hoe de staf me helpt om verbinding te leggen tussen de werelden: ik voel inspiratie van de bovenwereld, ankering van de benedenwereld, en verbinding met de middenwereld.
Zo maak ik verbinding met de spirits van mijn omgeving in de drie werelden.
Kleine rituelen, eenvoudige handelingen in het dagelijkse leven op midden-aarde, om mijn intentie in dagelijks handelen te bekrachtigen.
Ik vind het belangrijk om dit te doen in mijn directe omgeving, mijn wijk, in het spanningsveld tussen nieuwkomers/yuppen en (nazaten van) oorspronkelijke bewoners, tussen landelijk groen en oprukkende gentrificatie.
Het botst en het schuurt op die grensgebieden, en juist op die plekken ervaar ik enorme potentie, zoals door wrijving vuur ontstaat.

Oude gebouwen, tradities geven stevige kaders die ankerpunten en bescherming bieden, maar anderzijds kunnen die ook beperken en benauwen.
In hoeverre kunnen nieuwe impulsen en oude structuren op een positieve manier op elkaar inwerken?
Eerlijk gezegd vrees ik dat dit een moeilijk proces is!

‘Men knipt toch niet een stuk uit een nieuwe jas om er een oude mee te verstellen?
Dat zou zonde zijn van die nieuwe jas.
En de oude jas zou er toch niet mee gemaakt kunnen worden, omdat de nieuwe stof zou gaan krimpen. Zowel de oude jas als de nieuwe lap zouden scheuren. 
Men doet ook geen jonge wijn in oude leren zakken.
Want door het gisten van de jonge wijn zou het oude, stugge leer gaan scheuren. 
Zowel de oude zakken als de jonge wijn zouden verloren gaan. Nee, jonge wijn hoort in nieuwe zakken.

(Lukas 5:36-39)


Door de wandeling ontstond een dynamische en inspirerende uitwisseling met mijn gesprekspartner, zo ontdekten we aanknopingspunten en bruggen die ons zouden kunnen verbinden.

Dit jaar heb ik mij voorgenomen om ‘voor een jaar en een dag’ de vier seizoenen te vieren via een seizoenswandeling

Brief 08 – takken – vertakken

Brief 08 – takken – vertakken


Volgens Peter Wohlleben hebben bomen verbinding met elkaar via ondergronds netwerk van wortels en paddenstoelen, dat doet denken aan menselijke interacties.

Hoe zit het met de relaties tussen bomen die met elkaar verbinding aan het maken zijn?
Wat voor interactie ontstaat er?
Via hun ondergronds netwerk worden voedingsstoffen uitgewisseld, dat zou ik kunnen zien als nonverbale communicatie!

Maar hoe gaat dit, als het gaat om verschillende boomsoorten die elk op verschillende soorten grond staan?
De ‘informatie’ die dan wordt uitgewisseld, is dan heel verschillend.
Is er dan ook sprake van een ‘vertaalslag’ ?

Als ik deze beeldspraak weer terugvertaal naar menselijke interactie, dan ervaar ik intersectionaliteit als een uitdaging om een ‘vertaalslag’ te maken.

 

Ping: Brief 07 – takken – vertakken – Dreamquest

Droom: in gesprek met de Seidhkona

Droom: in gesprek met de Seidhkona


Ik was in gesprek met de Seidhkona …ze vertelde de naam van een van haar voormoeders uit de moederlijn…
Het was een lange Javaanse naam, waarvan ik vermoedde dat deze afstamde van een prinses uit de Kraton Ngayogyakarta
Deze observatie, in combinatie met de gelaatstrekken van de de Seidhkona , deed me realiseren wat de reden was van onze affiniteit, namelijk de Nusantara connectie van de gedeelde etniciteit van onze verre voorouders!

Later ging het gesprek over haar plan om een creatieve workshop te organiseren…
Er was slechts een persoon die zich had ingeschreven, en we wisten dat die sporadisch zou komen, bovendien wist ik dat ikzelf niet zou komen, dus deze workshop zou weinig zin hebben.

Aan het einde van dit gesprek zij ik tegen de Seidhkona : ‘Deze droom moet ik je vertellen, want dat deed ik vroeger altijd’