In mijn kinderjaren werd heel veel bepaald door mijn ouders en omgeving…naarmate ik volwassener en ouder werd, meende ik steeds meer zelf mijn richting te kunnen bepalen.

Maar nu realiseer ik mij, hoezeer ik ben bepaald door aanleg, opvoeding, onderwijs, (ontmoetingen met) vrienden, maaschapppij…dan lijkt het er op dat de marge voor eigen zelfstandige keuze maar heel klein is.

Toch zijn er van die momenten dat ik heel diep van binnenuit de werking van een innerlijk kompas voel, iets dat me in een specifieke richting trekt of duwt.
Een soort innerlijk weten: ‘dit moet ik doen’, ‘deze weg moet ik inslaan’…koste wat het kost!
Dan voelt het aan als een ‘juistheid’, ‘innerlijke waarheid’.

Welke vogels zouden willen nestelen in mijn boom?

Het volgende beeld kwam in mij op:
Helemaal aan de top een reiger of kraanvogel.
Iets lager een groep kauwtjes.
In het midden van de boom, in de holte, een uil.

Kijkend naar dit beeld, ervaar ik de volgende inspiratie:
De wijze uil is mijn innerlijke waarheid, mijn diepste kern.
De kauwtjes zijn de diverse invloeden uit mijn omgeving.
De reiger/kraanvogel geeft uiteindelijk stem aan dit geheel.

• story