Vandaag contact met een gids die me aanbevolen werd door Lonely Planet:
Enoss doet dagtrips in Bandung voor groepen, maar wilde me ook wel voor een paar uurtjes gidsen in de stad.
Ik heb al een verlanglijst om te zien en/of te kopen, maar allereerst wilde ik een simkaart om te kunnen gebruiken in dit land.
…
Hij haalde me af op de brommer, dat werd een avontuurlijke rit tijdens spitsuur in de drukke binnenstad!
We kwamen aan in Jeans-street, hier wild ik eigenlijk nieuwe kleren en schoenen kopen, maar de sim regelen had voorrang.
Eerst naar de sim-winkel, daar bleek mijn oude Samsung niet te werken, dus moest ik naar de smartphone winkel voor een nieuwe verse van hetzelfde model.
…
Tegen de tijd dat dit was geregeld, was ik het winkelen wel weer helemaal zat.
Terug in het hotel, moest ik écht bijkomen van dit avontuur.
Dit soort mega-winkelcentra zijn niet mijn favoriete plekken, ik houd niet van die drukte, de overdaad aan ‘koopjes, al die kooplui die je aandacht vragen.
Na het uitpakken, dineren en douchen, kom ik tot rust achter de iPad.
Even per Wifi de berichtjes nalopen, een paar beantwoorden.
Hoe zou het zijn met de hartsverbindingen die ik heb met thuisfront?
Internet is een hele vooruitgang in de communicatie sinds de postduif, maar een echte knuffel verzenden per VR lukt nog niet. Ik zou wensen dat ik dit zou kunnen regelen met astraal reizen 🙂
Deze is voor jou, jij die mij liefheeft, en jij ik lief heb.
Na aankomst in hotel Sukajadi voelt alles nog onwerkelijk aan, als in een droom of in een trance loop ik door het hotel.
De sluier tussen de dagelijkse en de andere werkelijkheid voelt hier dunner aan, de Anderen zijn veel dichterbij dan in Nederland.
Ik maak veel foto’s in het hotel, ze hebben op een moderne manier composities gemaakt van vintage kunst.
Mijn fysieke lichaam moet ook nog bijkomen van jet-lag, terwijl mijn geest al druk bezig is met planner maken voor de komen de periode, dat stemmetje jut me op om allerlei toeristische plekjes te verkennen.
Toch besluit ik om deze eerste paar dagen maar rusting aan te doen!
Vermoeiend, zo’n lange vliegreis! Overstappen is vervelend, voor dat laatste uurtje vliegreis moet ik twee uur wachten en nogmaals door alle controles heen. Overal op de vliegvelden zie ik soldaten met machinegeweren, als die losbarsten in een vuurgevecht wil ik er niet bij zijn, want dat zijn nou niet bepaald precieze wapens, dan had ik liever scherpschutters gezien.
Ik kom aan op de Indonesische bevrijdingsdag, gelukkig valt de drukte op straat mee!
Aangekomen in het hotel, mezelf installeren: uitpakken, douchen, eten, WIFI zoeken, thuisfront inseinen…SIESTA!
Ik sprak met een orakelvrouw en vroeg om raad over mijn reis.
We zaten in kleermakerzit tegenover elkaar met een cirkel om ons heen, terwijl een stuk vliegertouw tussen ons in de grens aangaf.
Terwijl ik langzaam steeds dichterbij moest gaan zitten, prikte ze met een stokje beurtelings in de aarde aan haar kant en aan mijn kant, totdat ik zo dichtbij was dat de ruimte tussen ons te klein werd.
Zo ontstond een patroon van puntjes tussen ons in, een geomantisch figuur!
Ze raadde me aan om mijn kleine spiegel-amulet mee te nemen.
Vandaag weer meegedaan aan een stiltewandeling van Zinnig Noord, met als thema ‘Groeien’….
‘Door muziek, beweging, meditatie op het landschap, een tekst en gesprek.’
‘Het gaat hierbij om het gehoor geven aan de Stem die ons persoonlijk aanspreekt en uitlokt om werkelijk tot leven te komen’
…
We begonnen in de Durgerdammerkerk, een bijzonder knus klein kerkje, met basisbewegingen uit de sacrale dans, die me doen denken aan qigong:
Enerzijds werkend met de horizontale energiestroom:
Via de voetzolen contact maken met de aarde, door je hele lijf heen de aardekracht omhoogstromend naar de hemel en weer terug omlaag, vice-versa.
Anderzijds werkend met de verticale energiestroom:
De verzamelde energie vanuit je eigen centrum naar het midden van de cirkel en tevens de cirkel rond.
…
Dit inspireert me om verder te gaan op mijn pad:
– het spirituele met het fysieke te verbinden
– mijn lichaam beschikbaar stellen als kanaal tussen de drie werelden (beneden-midden-boven)
– (mede)werken aan een gemeenschap van mensen
…
Tijdens de stiltewandeling geobserveerd welk aspect van de natuur me zou roepen in de context van het thema ‘groeien’.
Tot mijn verbazing was het Kikker die me riep.
Van de verschillende mogelijke duidingen, waren mijn associaties:
Het leven tussen land en water, tussen de werelden, kernwoord ‘betwixt and between’ .
Zo zie ik dan ook mijn pad, het wandelen tussen de werelden, tussen de alledaagse en de buitengewone werelden pendelen, telkens weer de balans daartussen zoeken op de grensgebieden.
Verdergaand met de stiltewandeling, met (fragmenten uit) de tekst van Huub Oosterhuis ‘wil je licht zijn’.
Welk fragment spreekt mij het meeste aan? ‘Jij gijzelt wie zich in jou waagt’
Me zomaar overgeven aan die andere wereld, dat doe ik niet zomaar, ik ben voortdurend bezig met voorzichtig mijn grenzen te verleggen, om mezelf niet volledig ongecontroleerd te verliezen.
Weer terug op ons startpunt, sluiten we af met een gezamenlijke maaltijd.
Voor mij was dit weer een inspirerende wandeling, dit stimuleert me om verder te gaan op mijn eigenwijze weg.
Op mijn verzoek begonnen we de wandeling in het hart van Tuindorp Oostzaan, het Zonneplein: hier kwam de wijk destijds in opstand toen de buurtfunctie dreigde te verdwijnen.
Sindsdien is veel gebeurd:
Er zijn nieuwkomers die het toch wagen om hun droom te manifesteren:
een hip koffiehuis
een pop-up restaurant Dit soort acties sluiten aan op mijn droom van community building!
Verder wandelend kregen we als thema:
Herinner jij je een droom, die van invloed is geweest op je leven?
Ik ben van jongs af aan een sterke dromer geweest: na de dood van mijn grootvader, toen ik vier jaar was, heb ik tien jaar lang dromen gehad over de Dood die aan me verscheen als een skelet. Dreamquest of unknown kadath heeft een sterke invloed op me gehad, dit was mijn eerste richtingaanwijzer voor droomreizen in de droomtijd, en ik werd verder geholpen met methodes uit het neosjamanisme.
Vele dromen zijn ‘slechts’ verwerkingsdromen, waarin ik de stress van alledag verwerk, maar soms heb ik ook heldere dromen waarin ik besef dat ik droom, dromen met een boodschap uit de andere werkelijkheid die ik me helder genoeg herinner om later op te schrijven.
Het verhaal van de Jakobsladder doet me denken aan sjamanistische trancereizen naar de bovenwereld, waarbij verbinding tussen bovenwereld en midden aarde vice-versa worden gelegd, de uitdaging is dan ook om de inspiratie van spirit uit te voeren in de dagelijkse werkelijkheid. Soms lukt dat, als ik me echt open stel voor die inspiratie, en die ook lijfelijk door me heen laat gaan.
Het blijft lastig om dit soort ervaringen te verwoorden in een ‘taal’ die voor mijn toehoorder invoelbaar blijft, en toch voel ik dat het belangrijk is om een poging te doen om iets van deze kennis en ervaring door te geven, omdat het leven zoveel rijker wordt aan inzicht.
Tijdens de stiltewandeling ervaarde ik de uitdaging om enerzijds geaard te lopen en anderzijds mijn blik te openen voor de andere werkelijkheid.
Er waren een paar momenten die me bijstaan:
Tijdens het passeren van een holle boom, zag ik een doorkijk naar het landschap er achter…
Een stuk verderop zag ik Reiger, bijna onzichtbaar verscholen tussen dik bladerdek van een boom langs het water…
Na een tijdje wandelen in stilte, kregen we de gelegenheid om in tweetallen uit te wisselen.
Gelukkig had ik een gesprekspartner waarmee ik de kans kreeg om diep in uitwisseling te kunnen gaan over onze ervaringen met dromen.
Wat was voor mij het kernwoord van deze dag?
Dreamquest!
Wandelen door de polder, in stilte...
een valk zit te bidden in de lucht
plotseling duikt hij omlaag
hij vliegt weer op met een muis in zijn bek
Dit beeld inspireert me, doet me denken aan the Creation of Ea (A Wizard of Earthsea, Ursula Leguin)
"Only in silence the word,
only in dark the light,
only in dying life:
bright the hawk's flight on the empty sky"
~the Creation of Ea (A Wizard of Earthsea, Ursula Leguin)
Verder sluit het ook aan bij het aspect van de Jager die ik speelde met Beltane: een tijdlang roerloos bidden tot het juiste moment is gekomen.
Verder wandelend met een aantal overdenkingen.
Johannes 20: 19-22, Jezus verschijnt vlak na zijn opstanding aan zijn discipelen, waarna hij hen met de Geest beademt, Pasen en Pinksteren komen dan bij elkaar!
Interessant beeld, doet me denken aan inwijdingsrituelen van oude mysterietradities!
Vraag: wie/wat heeft me in mijn leven geinspireerd?
Antwoord:
Op de eerste plaatst mijn vader, die zijn roeping voorleefde, bruggen maakte tussen verschillende spirituele verhalen uit diverse tradities, uitspraken deed over maatschappelijk handelen en over realisering van verzoening in de dagelijkse werkelijkheid.
De inspiratie van onze chinese voorvaders zijn goed te traceren via historische documenten en overige overleveringen!
Het spoor van de onze onbekende en ongenoemde indische voormoeders is een stuk lastiger te vinden, er is zo weinig opgeschreven en overgeleverd!
Voorzover ik nu toegang kan krijgen is het op halfbewust intuitief niveau, dankzij de wayang golek en de kris die op mijn pad komt.
Vraag: hoe inspireer ik anderen?
Antwoord:
Op mijn werk, als ik processen weet te benoemen en omschrijven, en verbeteringen weet aan te geven.
In oefengroepen, als ik mijn observaties in feedback weet te verwoorden.
Aan het slot van de wandeling bespreken we in tweetallen onze ervaringen...ik had een fijne gesprekspartner waarvan ik het gevoel kreeg dat we op verwante kruisende paden zaten!
We sloten af met een gezamenlijke maaltijd in de groep, waar iedereen elkaars verhaal kon horen.
Het was een goede dag vandaag!
Zie: Zinnig Noord - Stiltewandelingen in en om Amsterdam Noord
Vandaag moest ik kiezen tussen twee interessante programma’s, uiteindelijk voelde ik me geroepen om mee te doen met Zinnig Noord – stiltewandeling, die deze keer gedaan zou worden in samenwerking met Mathilde de Vriese van Zenatelier de Zamenhof.
Dit sprak me wel aan, een gezamenlijke wandeling vanuit de Christelijke en Boeddhistische tradities.
We begonnen met aandachtig in stilte lopen door de natuur, respectievelijk de focus van aandacht gelegd in reuk, gehoor, tast, ogen.
Vooral bij het laatste was het bijzonder om te werken met de perifere blik (in tegenstelling tot de normale gefocuste blik) terwijl tegelijkertijd extra aandacht geschonken moest worden aan de gronding van het voetenwerk, dat gaf in mijn geval de gewaarwording van een vergroot wijdse aandacht.
Er kwam een moment dat gewerkt kon worden met meditatieve teksten:
Als eerste Psalm 23 : de HEER is mijn herder…Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij…
Hierbij moest ik meteen aan de slag in het verwerken van mijn allergische reactie op Joods-Christelijke leerstellingen, het werd beter toen ik de concepten kon vertalen in (voor mij) verteerbare begrippen:
in de oorspronkelijke grondtekst staat HEER voor de onuitgesproken NAAM.
Dit kan ik vertalen naar: het Onbekende, Onnoembare, Ishvara, Hemel, Kosmos, Universum, Whatever…
Dan wordt ik dus uitgedaagd om te durven vertrouwen op leiding en steun van het Universum.
En terwijl ik zo bezig ben met de worsteling met mijn allergische reacties en pijnpunten veroorzaakt door orthodoxie, ruim ik veel oud zeer op!
Behalve wandelingen door de natuur, kwam ook een moment dat we door een stuk dorp liepen in stilte.
Voor mij voelde het aan alsof we als geesten door het dorp liepen, we zagen de mensen van het dorp en zij zagen ons, maar er werd niet gesproken. Terwijl dit beeld naar boven kwam, heb ik als het ware de geesten van mijn voorouders uitgenodigd om mee te wandelen.
Toen we weer door de natuur liepen, kwamen we bij een sloot die we moesten oversteken met een klein pontje, die met de hand bediend moest worden.
Het water oversteken, ook al iets magisch/symbolisch voor mij, een overgang makend naar een ander staat van bewustzijn…
We namen plaats vlak bij het water, om daar aan de slag te gaan met een buddhistische meditatie, gebaseerd op de Hart Sutra:
Een golf ontstaat, heeft tijdelijk vorm en vergaat daarna weer, maar het water blijft bestaan. Zo is het ook met een mensenleven, ons lichaam is tijdelijk, maar de energie gaat niet verloren.
We sloten af met brood en thee in het Zen-Atelier.
Tot mijn blijdschap zag ik daar het beeld van GuanYin, de chinese versie van Avalokitesvara, dat vond ik wel heel passend omdat ik al de hele week met haar bezig ben!
Observatie:
Het samenlopen van Christelijke en Buddhistische tradities is voor mij geen vanzelfsprekendheid, het schuurt, het raakt pijnpunten van oude kwetsuren veroorzaakt door botsingen met de orthodoxie.
Maar juist door dit aan te gaan, kan ik het gif van die oude wonden naar de oppervlakte brengen om te genezen.
Voor mij voelt het aan dat ik hiertoe geroepen werd om hieraan mee te doen, een brug slaan tussen de verschillende vormen van spiritualiteit in mij!
Ter voorbereiding op de komst van Zijne Heiligheid de Dalai Lama : Peaceful Walking loopmeditatie op Museumplein .
Via een oud vrienden-netwerk hoorde ik van deze actie, meteen na kantoortijd fietste ik erheen.
Onderweg miezerde het een beetje, later klaarde het op, maar het bleef wel fris.
Aangekomen, ontmoette ik twee bekenden van het oude netwerk, maar het leukste was dat een dierbare collega mee kwam doen.
Na een korte intro deden we met z’n allen de loopmeditatie, het kwam er op neer dat je met aandacht en concentratie goed gegrond in bedachtzaam tempo over het veld liep.
Het deed mij denken aan de Taiji-loopoefeningen bij Taijiquan en de Kinhin loopoefeningen bij Zenmeditatie, niet verwonderlijk aangezien de organisator werkte vanuit de Vipassana-traditie die overeenkomsten heeft met Chan (Zen) buddhisme van de Mahayana-traditie.
Voor mij was het voornamelijk een oefening in concentratie en balans op geestelijk en lichamelijk gebied, een energie-oefening om persoonlijke innerlijke en fysieke kracht te versterken, maar ik kan me voorstellen dat deze oefening ook als groepsoefening heel krachtig kan werken als je met een groep ide cirkel loopt, of en bloc in het zelfde ritme loopt.
De uitdaging was ook om gegrond en geconcentreerd alert te blijven, vooral toen een koppel opgeschoten corpsballen op hun scooter langs kwam om rare opmerkingen te maken.
Wat me ook weer doet denken aan een opmerking aan mijn lerares in de esoterie: ‘wanneer je licht verspreidt, komen ook de motten er op af’.
Na de loopmeditatie ging iedereen uiteen en ging ik met mijn collega nog even koffiedrinken en bijpraten.Al met al een waardevolle ervaring om met vrienden te delen!
P.S.De loopmeditatie werd geleid door: Joan Muller Body at Heart www.bodyatheart.com
Imagine this: Some friends decided to meet in a city park, to create and walk the labyrinth…
Sounds impossibly difficult?
Nevertheless, we did it, yes we could!
Our intention was to make a temporary power-place to thank mother nature and all spirit-helpers who nourish us just by being there in a city park.
After the social chat and some coffee early in the morning, we occupied a few square meters, just enough to cast a small circle. We drew a labyrinth using white flour, put some nice stones & shells in the middle, and voila!
One by one we entered the labyrinth to put our offerings in the center….
For me personally, this whole process felt like making a mandala for meditation and magick. As soon as the circle was cast and the spirit-helpers were called, the boundary was set. Drawing the labyrinth together created a spiraling vortex of power. Entering the labyrinth felt like entering the magickal space of ‘between and betwixt the worlds’ innerspace and outespace. Offering some food for the Fair Ones in the middle, I renewed my connection with this land (Netherlands, Amsterdam) and its powers. Leaving the labryrinth also felt like renewing my commitment to bring my inner inspiration to the outside world, my community.
Afterwards, we passed the horn with mead thrice, saying blessings and oaths.
When all was said, we opened the circle and returned to the daily consciousness.
Dit soort acties sluiten aan op mijn droom van community building!
Dreamquest 
You must be logged in to post a comment.