Vandaag moest ik kiezen tussen twee interessante programma’s, uiteindelijk voelde ik me geroepen om mee te doen met Zinnig Noord – stiltewandeling, die deze keer gedaan zou worden in samenwerking met Mathilde de Vriese van Zenatelier de Zamenhof.
Dit sprak me wel aan, een gezamenlijke wandeling vanuit de Christelijke en Boeddhistische tradities.

We begonnen met aandachtig in stilte lopen door de natuur, respectievelijk de focus van aandacht gelegd in reuk, gehoor, tast, ogen.
Vooral bij het laatste was het bijzonder om te werken met de perifere blik (in tegenstelling tot de normale gefocuste blik) terwijl tegelijkertijd extra aandacht geschonken moest worden aan de gronding van het voetenwerk, dat gaf in mijn geval de gewaarwording van een vergroot wijdse aandacht.

Er kwam een moment dat gewerkt kon worden met meditatieve teksten:
Als eerste Psalm 23 : de HEER is mijn herder…Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij…

Hierbij moest ik meteen aan de slag in het verwerken van mijn allergische reactie op Joods-Christelijke leerstellingen, het werd beter toen ik de concepten kon vertalen in (voor mij) verteerbare begrippen:
in de oorspronkelijke grondtekst staat HEER voor de onuitgesproken NAAM.
Dit kan ik vertalen naar: het Onbekende, Onnoembare, Ishvara, Hemel, Kosmos, Universum, Whatever…
Dan wordt ik dus uitgedaagd om te durven vertrouwen op leiding en steun van het Universum.
En terwijl ik zo bezig ben met de worsteling met mijn allergische reacties en pijnpunten veroorzaakt door orthodoxie, ruim ik veel oud zeer op!

Behalve wandelingen door de natuur, kwam ook een moment dat we door een stuk dorp liepen in stilte.
Voor mij voelde het aan alsof we als geesten door het dorp liepen, we zagen de mensen van het dorp en zij zagen ons, maar er werd niet gesproken. Terwijl dit beeld naar boven kwam, heb ik als het ware de geesten van mijn voorouders uitgenodigd om mee te wandelen.

Toen we weer door de natuur liepen, kwamen we bij een sloot die we moesten oversteken met een klein pontje, die met de hand bediend moest worden.
Het water oversteken, ook al iets magisch/symbolisch voor mij, een overgang makend naar een ander staat van bewustzijn…
We namen plaats vlak bij het water, om daar aan de slag te gaan met een buddhistische meditatie, gebaseerd op de Hart Sutra:

Een golf ontstaat, heeft tijdelijk vorm en vergaat daarna weer, maar het water blijft bestaan. Zo is het ook met een mensenleven, ons lichaam is tijdelijk, maar de energie gaat niet verloren.

We sloten af met brood en thee in het Zen-Atelier.
Tot mijn blijdschap zag ik daar het beeld van GuanYin, de chinese versie van Avalokitesvara, dat vond ik wel heel passend omdat ik al de hele week met haar bezig ben!

Observatie:
Het samenlopen van Christelijke en Buddhistische tradities is voor mij geen vanzelfsprekendheid, het schuurt, het raakt pijnpunten van oude kwetsuren veroorzaakt door botsingen met de orthodoxie.
Maar juist door dit aan te gaan, kan ik het gif van die oude wonden naar de oppervlakte brengen om te genezen.
Voor mij voelt het aan dat ik hiertoe geroepen werd om hieraan mee te doen, een brug slaan tussen de verschillende vormen van spiritualiteit in mij!

Met dank aan: Zinnig Noord –

• story