Month: December 2007

Priesterschap


Authentiek priesterschap heeft volgens mij te maken met roeping, door de goden geroepen worden, vergelijkbaar met gnosis: een innerlijk weten, je weet wat je te doen staat, ongeacht wat de maatschappelijke of de religieuze doctrines.
Priesterschap gaat verder dan leken-deelname aan het religieuze leven, het heeft volgens mij ook te maken met leiderschap, voorbeeldfunctie voor de gemeenschap.
Van een priester zou ik ook meer verwachten mbt contact met de goden, praktische kennis van relieuze en menselijke kwesties.

Een priester, die zijn/haar roeping werkelijk doorleeft, in de praktijk brengt, dat is iemand die ik kan respecteren, ongeacht de stroming.

Overigens ben ik van mening, dat de maatschappelijke functie van de priester minstens even belangrijk is als de sacrale functie.
Het soort priesterschap dat mij het meeste aanspreekt is er een dat zich midden in de maatschappij beweegt, met de nadruk op pastoraal werk.

Wat natuurlijk niet uitsluit, dat iemand anders kiest voor een ander soort priesterschap, bijv. met de (exclusieve) nadruk op de sacrale functie of het andere uiterste de nadruk op de maatschappelijke functie.
Binnen diverse tradities zie je ook verschillende soorten priesters, elk met hun eigen specialisaties.

Aboriginal Art Museum


De rondleiding in het museum was heel inspirerend:

Bij het kijken naar zo’n Aboriginal schilderij met stippeltjespatroon moest ik even met een andere blik kijken, door de oogharen een beetje wazig bijvoorbeeld, zo zag ik een heel landschap wat ook later bleek te kloppen volgens het kaartje naast het schilderij.
Eigenlijk moet je zoiets zien in de rituele context waarin het wordt gemaakt, in de combinatie met zang, dans, verhaal over de Droomtijd.

De totempalen waren op een bijzondere manier bij elkaar gezet, aan de noordzijde afgezaagde boomstammen met stippeltjespatroon (symbool voor lichtjes bij nacht, van de aankomende schepen van de kolonisten) en kraanvogelveren (symbool voor de Aboriginal Wachters), aan de zuidzijde boomstammen waarvan de bovenzijde symbolische wortels toonden (voor het contact met de voorouders).

Een paar thema’s uitgelicht die ik ook in andere tradities ben tegengekomen:
De Witte Vogel als voorbode van de Dood.
De Kraanvogel als Wachter.
Het Magische Landschap dat samenvloeit met de Alledaagse Werkelijkheid.
De traditioneel vastgelegde rol van het individu in de samenleving.
Het belang van de orale traditie.
De noodzaak voor geheimhouding mbt specifieke details van de traditie.

Wat zijn Elven?


Mbt de Keltische elven gaan de oude verhalen in de Ierse traditie over goddelijke wezens, die in een veldslag door mensen werden verslagen en naar de holle heuvels werden verbannen.
Ook bij dit type elven komen beroemde smeden voor (Zoals Govannon), en zijn onderaardse schatten te vinden (Zoals bij Arawn, heer van de onderwereld).
Samhain was zo gevaarlijk, omdat juist dan de Sidh uit de heuvels konden komen om rond te spoken.
In latere verhalen kom je ze ook meer tegen in (afgelegen) bossen.
Goden-voorouders-dodenrijk zijn dus ook voor deze elven mogelijke associaties.
Mbt de Nordische svart-alvar moet ik inderdaad eerder denken aan dwergen, chtonische onderwereld-types, via de associatie met mineralen ook te associeren met smeedkunst en schatten.

De Elzenkoning zou een verkeerde vertaling zijn van het Deense Ellerkonge, Elvenkoning, maar via die associatie wordt een natuurwezen samengevoegd tot Heer van de Dood.
Anderzijds, het hoofd van Bran (‘Els’) word na zijn dood nog geraadpleegd als Orakel, en later komt hij als Heer van de Onderwereld slag leveren tegen Gwydion (zie ook ‘the battle of the trees’)

Misschien dat de mythos van Elven valt terug te voeren tot een voorouder-cultus of dodencultus, maar de associatie naar natuurgeesten hoort er ook bij.
Wellicht een synthese, het idee dat voorouders als boomgeest voortleven?