Neo heidendom is een kunstmatige reconstructie van een geidealiseerd nooit bestaand utopisch verleden, paganisten onderling zijn zeer verdeeld (zelfs over de terminologie ‘heiden) is nauwelijks consensus te vinden), het is maar kommer en kwel in heidenland.
De heidense TV-zender komt niet van de grond, op diverse heidenforums wordt heftig ruzie gemaakt over het ware heidendom en over wat politiek correct heidendom nu eigenlijk zou moeten zijn.
Nu slaat ook de secularisatie toe: heidenen die nauwelijks in goden geloven.
Kortom, heidenland is een afspiegeling van de postmoderne maatschappij.
zie ook: Queeste naar Mimir’s Bron: Geen pagan meer
Blogged with the Flock Browser
Gelukkig is neoheidendom/neopaganisme niet het enige alternatief voor abrahamistisch monotheïsme en Wicca. Er bestaat ook zoiets als reconstructionisme, waarbij men niet eclectisch van hier en daar elementen neemt die men bij elkaar vind passen (zonder bedenkingen over of ze wel degelijk met elkaar kunnen gecombineerd worden), maar daarentegen wel degelijk tracht een antieke traditie te doen herleven in de mate van het mogelijke, beperkingen bestaan uiteraard wel in de overgeleverde historische en archeologische bronnen, alsook in onze eigen persoonlijke vermogens om antieke praktijken te herstellen. Ook wenselijkheid van bepaalde praktijken is iets waar rekening mee moet gehouden worden. Velen vinden diereoffers bijvoorbeeld onpraktisch, anderen vinden het compleet onethisch, en nog anderen vinden dat het simpelweg verboden zou moeten zijn, hoewel slechts weinigen echt zo ver gaan. Praktijken als vrouwelijke minderwaardigheid of slavernij zijn niet het object van reconstructie, deze zijn namelijk sociale attitudes waar wij voorbij geëvolueerd zijn (althans in theorie, doch nog niet altijd in praktijk). Voorbeelden van reconstructionistische religies zijn Helleismos (Grieks, mijn traditie), Ásatrú (Noors), Fyrnsiddu (Angelsaksisch), kemetisme (Egyptisch), Natīb Qadīš (Kanaänitisch), Religio Romana (Romeins), enz.