“dat wat je aandacht geeft, groeit” is een zinnetje waar ik een hekel aan heb gekregen omdat het vaak als dogma wordt gehanteerd, een mantra om over iemand anders een oordeel te hebben.
Vaak word dan ook gezegd dat negatieve dingen niet benoemd mogen worden, dat je ‘erboven moet staan’ of ‘moet transformeren’.
Eigenlijk is het een overtuiging dat dikwijls samengaat met ‘blaming the victim’: “al dat negatieve is je eigen schuld vanwege slechte karma of slechte leefwijze”.
Avatar-adepten zouden kunnen zeggen ‘het is maar een overtuiging’ 
.
Persoonlijk ben ik van mening dat er soorten pijn bestaan die door hun heftigheid alle aandacht opeisen, alle energie opvreten. Volkomen onverdiend en onverklaarbaar, het overkomt iemand door blind noodlot, geen Goddelijk plan te bekennen.
