Dating via internet-sites en speeddates heb ik al vaker gedaan, eerlijk gezegd was ik afgehaakt omdat het voor mij niet werkte.

Deze keer liet ik me toch meeslepen door een goede vriendin, het leek me wel leuk om gezellig met haar dit avontuur aan te gaan naar Vegadates.
De dating-event ging uit van de intentie vriendschap en/of relatie; wat mij betreft ging ik niet uit van de verwachting om hier een relatie te ‘scoren’, maar om ieder geval een gezellig uitje te hebben.

Nu ben ik eerder een ominivoor dan een herbivoor, dus een hardcore fanatieke veganist zou voor mij niet matchen, maar ik had al begrepen dat er al een heel scala aan nuances aanwezig zou zijn.
Meteen bij aankomst kwamen we een paar mensen tegen die we via andere cirkels of wederzijdse bekenden kenden, dat gaf al meteen het gevoel van een vertrouwde en veilige omgeving.

We werden hartelijk en gastvrij ontvangen, en na een korte inleiding konden we met 2-4 personen gaan zitten aan vierpersoontafels, waar ook a4-tjes lagen met thema’s/oefeningen die we konden gebruiken als opwarmers voor het gesprekken van twintig minuten per ronde.Dit vond ik een goede aanpak! Zo onstonden in de gesprekken veel meer verdieping dan in de standaard speeddates waar je binnen vijf minuten je verhaal moet zien uit te wisselen.

Oefeningen:

– Maak een keuze uit een serie spreuken en licht je keuze toe.
‘om nieuwe dingen in je leven toe te laten zul je soms eerst oude dingen los moeten laten’ vond ik wel heel toepasselijk voor recente keuzes die heb gemaakt: afstand nemen van oude vriendschappen/relaties en bezigheden die niet meer bij me passen, waardoor nieuwe ruimte ontstaat om andere initiatieven aan te gaan; naar de speeddate gaan kon alleen omdat ik mijn standaardformule (vrienden bij me uitnodigen voor paasmaaltijd) heb laten vallen.

-scoor jezelf (laag-hoog) in het model van de vier elementen (aarde-water-lucht-vuur).
mijn volgorde wordt dan vuur-water-aarde-lucht, zou dus meer vuur/passie in mezelf willen ontwikkelen!

-verhalenketen: er is een begin zin, die we kloksgewijs aanvullen met een zin van minimaal vier woorden totdat er een eind aan komt.
deze oefening vond ik heel leuk, er ontstond in ons viertal een dynamisch verhalenspel waarin ook persoonlijke keuzes helder werden:
…de hoofdpersoon wordt op zijn werk opnieuw benaderd door die bloedmooie collega (directiesecretaresse) waarmee hij een heftige relatie heeft gehad met enorme pieken en dalen; de relatie was uit elkaar geknald, maar zij wil het weer goedmaken en opnieuw proberen. Hij wordt heen en weer geslingerd, wil wel-wil niet…
Uiteindelijk gaan ze toch met elkaar koffiedrinken; als ze hem onverwachts omhelst voelt hij zich smelten. Ze besluiten om de relatie toch opnieuw een kans te geven, onder de voorwaarde dat ze samen in relatietherapie zouden gaan….
Mijn bijdrage aan dit verhaal was dat het voor mij niet goed aanvoelde om zondermeer het gesprek met de ex uit de weg te gaan, ik wilde op z’n minst de kans nemen om alles goed uit te praten; opnieuw een relatie aangaan leek me in eerste instantie geen goed idee, maar de sterke band uit het verleden kon ik ook niet ontkennen, dus koos ik ervoor om het aan te gaan onder voorwaarden.

-kijk elkaar twee minuten aan in de ogen, zonder te spreken, daarna schrijf je woorden op die in je opkomen.
Een intense oefening! We kijken zo meer in elkaars ziel, en tegelijkertijd zien we wat we in onszelf herkennen, het wordt ook een soort spiegel!
In deze oefening kwam ik mijn reismaatje weer tegen; eigenlijk kennen we elkaar al heel lang als ‘just good friends’ , maar in deze oefening zagen we in elkaars ogen weer nieuwe aspecten.
Omdat we een drietal vormden, deed ik deze oefening ook met een man, dat was voor mij nieuw. Dit te doen met een man voelt voor mij aan als sparren, stoeien, iets wat ik vroeger met mijn neef deed. Weer heel anders dan met een vrouw, want daar zit voor mij altijd op de achtergrond de man-vrouw dynamiek in!

In de pauzes tussen de oefeningen was er genoeg tijd om mensen aan te spreken, tussen door met mijn maatje over en weer uitgewisseld ‘wie vind jij nou leuk’ (eigenlijk zagen we het meteen al).

Na afloop van de sessie zijn we nog met een groepje uit eten gegaan; mijn reismaatje ging wat anders doen, maar ik kon met een charmante gespreksparner meeliften.
Het eten was gezellig, hier en daar wat adresjes uitgewisseld, dat ging heel spontaan (ik ga niet wachten op de matchmail die me gaat vertellen of er een wederzijdse interesse is aangekruist!)
Na de maaltijd nog een tijdje in de auto een leuk gesprek gehad met mijn gesprekspartner, daar werden we allebei wel blij van.
Bij het station hebben we hartelijk afscheid genomen, daarna was het weer tijd om naar huis te gaan.

Onderweg ontstond een spontaan gesprek met een andere reiziger richting Amsterdam, dit gebeurt me ook niet vaak in de trein, kennelijk heb ik in mezelf ook een aantal deuren geopend!

Al met al een geslaagde dag, voor herhaling vatbaar.

 

 

 

• story