Monthly Archives: November 2014

Droom: Steampunk Golem

Posted on by

Steampunk_Golem_by_AltherikBlackIk was bezig een steampunk-golem te programmeren….aan de hand van een afbeelding die ik van het wezen had, kon ik de verschllende onderdelen laten bewegen als ik in de juiste volgorde de corresponderende plekken op de afbeelding aanraakte.

Dit ging me moeizaam af, het lukte me niet om de juiste volgorde te vinden, de diverse onderdelen te synchroniseren, waardoor het wezen nauwelijks in de juiste richting te manouvreren was.

Ondertussen was er op het rerrein van alles gaande: een soort kunstenaars markt met van alles, onder andere een schilder die werkte met mismacht patchwork, en een freakshow van een man die zelf verschillende lichaamsdelen miste (een oor, wenkbrauwen, haren)

Ik werd verschillende momenten wakker van de drukte, maar als ik in slaap viel kwam ik weer in de hectische droom!

Thema’s: mismatch patchwork, golem-frankensteins monster?, geen controle kunnen krijgen over het esoterische proces, gevoel van onvermogen en twijfel (waar ben ik in godsnaam mee bezig?)

Soul-retrieval: Genezing en heelwording van de ziel

Posted on by

brigitte
Vandaag samen met een sjamanenmaatje verder aan de slag gegaan met de pop.
Ik had nog het gevoel dat er meerdere ‘spirits’ er in aanwezig waren: afgezien van een overledene die als een ‘lost soul’ was blijven zitten vanwege de binding met een dierbare nabij, was er nog ‘iets’ anders aanwezig.
Na het ritueel dat ik eerder uitvoerde tijdens Samhain, was de pop al een stuk rustiger, maar er was nog een restje onrustige energie aanwezig van de ‘lost soul’ die nog niet klaar was om verder te gaan naar de volgende fase.
Dit had te maken met de energetische binding met de vorige eigenaar, waarvan ook nog energie vastzat in de pop.
De vorige eigenaar uitgenodigd bij deze sessie, om te kunnen werken aan soul-retrieval:
De energie van de vorige eigenaar weer terughalen uit de pop, zodat de onrustige spirit ook weer verder kon gaan.
Wat volgde was een intense sessie: nadat ik de ruimte had afgebakend met zwaard, waaier en salie, hebben we energie opgeroepen met trommelen, ratelen, zingen, bidden.
De client kon liggen, mijn maatje ging aan de slag: de energie van de client weghalen uit de pop en terugbrengen naar de client, vervolgens de ‘lost soul’ uitnodigen om los te laten voor de volgende fase. Ondertussen ondersteunde ik het proces met het aanroepen van mijn helpers.
Aan het einde van de sessie voelde de pop ‘schoon’ aan. De energie van de client die er in had vastgezeten, was weer terug naar waar het hoorde, en het laatste restje energie van de ‘lost soul’ was ook weer verder gegaan.
Toch is er nog een sterke energie in de pop aanwezig, de pop blijft bezield met ‘iets’ dat  zich er wel in thuisvoelt en bij mij wilt blijven.
Volgens mijn maatje heeft dit ‘iets’ het karakter van een magneet die de neiging heeft om ‘lost souls’ en andere vormen van verdwaalde energie naar zich toe te trekken.
Vind ik wel herkenbaar, die neiging heb ik zelf ook. Tegelijkertijd moet ik weer denken aan de associatie die ik maakte van deze pop met Maman Brigitte, echtgenote van Baron Samedi, beiden heersers van de overledenen.
Ze is inderdaad krachtig aanwezig, met een heel sterke wil en ‘gebruiksaanwijzingen’ .
Toch wel bijzonder, dat een fabriekspop bezield kon raken door contact met de sterke emoties van mediamiek begaafde mensen:
De partner van de client had de pop gekocht als verjaardagsgeschenk, en in de loop van de jaren dat de pop in hun bezit was, was deze opgeladen met hun emoties en energie!
Bijwerking hiervan was, dat de pop een magneet werd voor ‘lost souls’ en ‘verloren zielsdelen’.

Overwegingen: In de loop van de tijd heb ik bezielde krachtvoorwerpen in huis gehaald, dat schept verplichtingen en verantwoordelijkheden. Ze verdienen zorgvuldige verzorging en voeding! Zo is mijn huis een ‘house of spirits’ geworden.
Wat ik in de afgelopen periode met de pop heb meegemaakt, heeft me in ieder geval geleerd dat ik heel zorgvuldig moet zijn in de keuze voor wat ik uitnodig in mijn huis.

 

Family Business

Posted on by

1936

Ondernemend

De familie Go is altijd al ondernemend geweest. Zo hadden ze een koekjes- en gebaks-, pindawinkeltje, handelden in brood, meel groenten maar ook whiskey. Oma  Go had op haar 28e een modewinkel.

1950

Naarden

Vanaf 1950 komen oma en opa Go met 7 kinderen druppelsgewijs naar Nederland en komen met zijn allen te wonen in de Van Lijndenlaan in Naarden, een normale hoekwoning met garage erachter. Al snel stijgen vanuit de keuken en de garage kruidige kookgeuren op. De hele buurt kan ervan meegenieten.

1954

Go en zoon

Vader Frans Go begint in 1954 met opa in de garage; ‘Go en zoon’ met het bakken van Indische hapjes en oosterse snacks. Alle zussen en broers hielpen ook. Ze maakten Katjang Shanghai, boemboe Gado Gado, Kroepoek en Teng Teng.

1955

Restaurant ‘Hokkie’

Oma Go opende in 1955 op de Singel in Amsterdam Restaurant ‘Hokkie’ (‘Geluk’), ook hier hielp de hele familie dagelijks mee tot laat in de nacht.

1956

Amsterdam

De productie van Go & Zoon verplaatste naar de Gerard Doustraat in Amsterdam. Daarbij kwam ook gelijk een winkeltje, ‘Warung Kita’ waar de producten verkocht werden. hier maakten ze bijvoorbeeld ook Santen en Seroendeng.

1960

Shanghai noten

Omdat de notenbars van vier filialen van de Bijenkorf zoveel Shanghai noten bestelden bedacht Frans Go een nieuwe productietechniek met drageerpannen. Een techniek die door hedendaagse producenten nog steeds wordt gebruikt. Frans Go was daarmee ‘de uitvinder van de borrelnoot’.

1962

Badhoevedorp

Enkele jaren is er een compagnon, de heer Tan, waarmee de naam ‘Go-Tan’ een feit is. Er is in 1962 weer meer productieruimte nodig, die gevonden werd in Badhoevedorp op de Badhoevelaan. Er werden veel boemboes gemaakt, maar ook Rempejek, Sambal Goreng Kentang en grote kroepoek. Oma komt dagelijks langs om Rempejek of kroepoek te bakken.

1966

Rhenen

In 1966 is er echt een fabriekje nodig. Deze wordt gevonden in Rhenen, aan de Vogelenzang. De productietechnieken die Frans Go bedenkt worden steeds professioneler. Zijn zus Poppy die nog in Indonesië woont, is een goede kok en komt helpen met alle recepturen. Daartoe neemt ze haar receptenboek mee.

1973

Pasars

De beurzen en pasars zijn een belangrijk contactmoment met het publiek.

1975

Opening nieuw bedrijfspand

Frans Go heeft op zelf aangekochte grond aan de Spoorstraat in Kesteren een nieuw bedrijfspand laten bouwen. In 1975 wordt deze feestelijk in gebruik genomen.

1980

Boemboes

Frans Go keurt de authentieke Boemboes (Indische kruidenmix).
Samen met zijn verkoopdirecteur Lodewijk Tan, wordt ervoor gezorgd dat de producten in de supermarkten steeds breder verkrijgbaar worden. Vooral de ‘borrelkroepoek’ wordt een belangrijk product.

1984

Frans Go

Tot groot verdriet overlijdt Frans Go (midden) na een chronisch ziektebed op 54-jarige leeftijd. De leiding in Go-Tan wordt overgenomen door Lodewijk Tan. De zonen van Frans Go; Cliff, Bing en Han zijn dan respectievelijk 22, 20 en 14 jaar. Samen met moeder Go worden zij grootaandeelhouder van Go-Tan. Zij besluiten vooral eerst hun studies af te maken en werk ervaring buiten Go-Tan op te doen.

1998

Drie broers

Na studies, werken bij andere bedrijven en het gezamenlijk hebben van een Toko ketentje, besluiten Bing en Han Go, de heer Tan, die met pensioen gaat, op te volgen als directie. Oudste broer Cliff heeft een bank carrière in Jakarta en Singapore en wordt commissaris van Go-Tan. De onderneming komt volledig in bezit van de drie broers.

2002

Wokken

Als pionier binnen ‘wokken’ ontwikkelt Go-Tan de Wok-essentials en zet ze succesvol op de markt. Ook wordt gestart met paars als herkenningskleur voor Go-Tan producten.

2004

50-jarig bestaan

Met familie, vrienden en relaties wordt het 50-jarig bestaan van Go-Tan groots gevierd. Natuurlijk samen met alle families en met (heel) veel lekker zelfgemaakt eten.

2006

Chilli Sauce

Vanuit de Foodservice markt groeit de Go-Tan Chilli Sauce uit tot de lieveling van de Nederlandse huishoudens.

2009

1e commercial

De eerste, klein-budget commercial ‘Raad van Toezicht’, met de zussen van Frans Go en de zus van Oma Go, wordt op regionale zenders uitgezonden.

2010

Broers Go

De broers Go bij de Go-Tan stand op de Parijse Voedingsbeurs SIAL. In heel West-Europa worden inmiddels Go-Tan producten verkocht. Kroepoek staat door Go-Tan nu ook bekend als Pétales Crevettes, Rekerchips, Pan de Gamba’s of als Prawn Crackers.

2011

Kroepoek

Belangrijke kroepoeklijn krijgt nieuwe varianten en ‘familiesfeer’ verpakking. Voorop de verpakking zijn Han, zijn kinderen, 2 nichtjes, een neef, een tante, een oudtante en een oom afgebeeld. Allemaal ‘Go’ familie

2012

2e commercial

Het succesvol vernieuwde kroepoek assortiment met de familieleden erop wordt ondersteund met de eerste landelijke commercial van Go-Tan met Han zelf en het echte receptenboek van tante Poppy in de hoofdrol.

2013

De Go-Tan Wokbus is geboren!

Deze omgebouwde Citroën bus reist inmiddels door heel Nederland en heeft zelfs al een bezoekje gebracht aan België en Noorwegen! Hij is te vinden op vele studentenintroductiedagen en festivals. Heb jij hem al gespot?

2014

Go-Tan viert haar 60-jarig bestaan!

Dit is uitgebreid gevierd met familie, vrienden en relaties. Als cadeau heeft het personeel een prachtig geveldoek laten maken welke bevestigd is aan de voorkant van de fabriek. Daarnaast hebben we in de zomer van dit jaar een grote opendag gehad voor mensen uit de buurt.

Bron: http://www.go-tan.nl/

Nacht van de doden, 01 november 2014

Posted on by

Als vervolg op mijn ritueel tijdens Samhain gister, ging ik vandaag naar Nacht van de doden; de buidel van de pop had ik gevuld met een zwerfkei, om mee te nemen op reis.
Mijn intentie is om de verloren ziel de weg te wijzen naar zomerland.
Met de fiets naar NDSM, waar het evenement zou plaatsvinden; het voelde aan alsof ik iemand meenam op de bagagedrager.
Ik kreeg de gelegenheid om mee te doen aan een kort ritueel:
De veerman bracht ons naar een eilandje, waar we een kaarsje konden branden.
Vlak voordat we weer zouden vertrekken, heb ik sterke drank geplengd en de buidel aan het water gegeven.
Ik voelde mij hierna een stuk lichter!
Hierna ging ik naar het plaatseljke Death Cafe om ervaringen te delen.
Herinneringen:
De dood van mijn grootvader toen ik 4 was, hier heb ik nog tien jaar nachtmerries van gehad.
Het zien van mijn doodgeboren zusje MeiLan, ze was al in linnen gewikkeld, het deed me toen denken aan een speelgoedpop.
Het overlijden van mijn vader: door het uitvoeren van de eindrituelen (het openen van de deuren op de vier kwartieren om de geest te laten gaan) en later het dragen van de urn, kreeg ik de taak van spreker voor de doden.|
En ook nu voelde ik me geroepen tot deze taak, om de weg vrij te maken voor de ongeborenen.