Tag: god

Reisblog: Yogyakarta, herinneringen

Reisblog: Yogyakarta, herinneringen


Gister uit eten geweest met Jacobus, waarmee ik als kind nog Lego had gespeeld. Dat herinnerde hij zich nog, omdat dit spel in onze stad toen nog niet beschikbaar was. Ik herinnerde me nog dat ik destijds regelmatig bij hun kwam spelen, zijn vader was ook dominee, en mijn moeder ging bij hun in de buurt naar de markt. Hij herinnerde zich dat mijn Maleis destijds nogal stijf was, het heeft er dus nooit goed in gezeten. Wat dat betreft is mijn zus vanaf haar geboorte te Yogyakarta veel meer ingeburgerd dan ik ooit kan zijn, ik heb hier niet zulke diepe wortels.
Het huis bezocht waar ik het langst heb gewoond, en waar mijn zus is geboren. ..
IMG_5030
Op die plek staat nu een bank en een universiteit met drie verdiepingen; oorspronkelijk was dit een koloniaal zendingshuis in oude stijl, maar nu is alles anders. We hadden een grote tuin met allerlei bomen: kokos, mango, papaya, jambu, moerbij….alles weg, afgezien van een tweetal grote bomen op de binnen plaats.

IMG_5031.JPGDeze plek heb ik destijds nog ervaren als mijn ouderlijk huis, het is toch wel verdrietig dat dit er niet meer is.
Een troost is, dat een hele collegezaal is vernoemd naar mijn vader, die goed was in fondsenwerving voor de kerk.IMG_5032.JPG

Het allereerste huis, waar ik heb gewoond, was gelukkig nog terug te vinden:
IMG_5036.JPG
vlak naast een Balinese Tempel; ik herinner me dat ik wel eens met vrienden op de aangrenzende muur heb geklommen, om de meisjes te zien die leskregen in Balinese dans. Deze keer ben ik voor het eerst die Tempel binnen gegegaan.

IMG_5041De middelbare school, waar ik naar toe ging, was door Indische Chinese Christenen gebouwd op het terrein van de Chinese Tempel; zo hebben wij in de schoolpauzes nog kunnen zien dat een Javaanse poppenspeler het schimmenspel op opvoerde in de Tempel .

IMG_5045Ook deze Tempel ben ik voor het eerst binnengegaan, en voortbordurend op vorig orakel (bij Sam Po Kong) extra steun gevraagd voor het knelpunt van dat orakel, maar het vervolg orakel kon me als beste antwoord alleen geduld aanraden.
IMG_5053.JPG
Vers 11 moet ik weer nalezen!

IMG_5064.JPGDe kerk en bijbehorende school waarmee ik begon in deze stad, waren nog goed herkenbaar, maar in mijn kindergeheugen was dit alles groter!

Deze excursie afgesloten met Gudeg als lunch.

Terug op hotel, tijd voor rust en reflectie!

Wildeman Over het IJ

Wildeman Over het IJ


Toen ik de trailer zag van Wildeman, zag ik dit als een goede setting om een sjamanistische trance aan te gaan.

Een goede vriendin plaatste een aantal kritische kanttekeningen:
‘Maar wat is het doel van het ritueel?….
Traditioneel heeft elk ritueel een duidelijk doel. Contact met Goden / Voorouders / Spirits maken om met ze communiceren, te onderhandelen, te danken of iets te vragen. Of een ritueel heeft het doel om een bepaalde overgang officieel te markeren, doop, huwelijk, besnijdenis, eerste menstruatie etc.. En dat laatste ging dan altijd gepaard met het eerste.
Pas toen mensen het contact met ‘iets buiten zichzelf’ ‘waren verloren, hier in het westen, zijn rituelen ‘lege hulzen’ geworden waarbij het vooral nog om uiterlijkheden gaat en/of om een feel good ervaring waarbij het alleen nog om het individu gaat.
Kunstenaars, zoals deze mannen, geven hun werk graag nog wat meer sjeu door het tot een ritueel om te dopen. Soms roepen ze daarbij zelfs, onbewust(!), krachten van buiten zichzelf op.’

Mijn antwoord hierop was:
‘ongeacht de intentie van de kunstenaars ga ik met mijn eigen intentie aan de slag bij de wildeman happening, ik zie het dan als oefening in trance’

Voorafgaand aan ‘Wildeman’, heb ik mezelf opnieuw kritisch bevraagd:
Wat is mijn doel eigenlijk?
Afgaand op de trailer, krijg ik het gevoel dat deze setting zich uitstekend leent voor een ‘reis in de benedenwereld’, maar wat kom ik daar doen?
Ik zou graag meer contact krijgen met de chtonische krachten!

De sessie werd in de open lucht ingeleid door twee filosofische verhalen van Jonatan, gebaseerd op een droom en een meditatie, daarna gingen we het gebouw in.

Ik word geblinddoek rondgeleid door het gebouw… begeleidende electronische muziek doen me denken aan Dreamtime Healing Concert

Enerzijds moet ik durven vertrouwen op mijn begeleider, anderzijds ook op mijn eigen gevoel van balans en gronding, vooral als er wat meer tempo wordt gemaakt op een ondergrond met lichte oneffenheden.
Dit doet me denken aan specifieke inwijdingsrituelen, de tocht naar de benedenwereld.

Als ik ga liggen, me laat onderdompelen in de geluiden van de muziek, zijn er momenten dat ik even ‘elders’ ben in de Droomtijd, flarden van beelden komen voorbij en vervagen heel snel.

Zodra ik sta, ontstaat er ruimte en impuls om mee te bewegen op de muziek, voor mij is dit de beste kans om contact te maken met de chtonische krachten…
Beelden en gevoelens stromen door me heen:
De gehoornde helm op mijn hoofd, speer en schild in mijn handen.., mijn handen als klauwen…

….
Het gaat door me heen en ebt weg…

De blinddoek gaat af, ik sta in een halfdonkere ruimte met de anderen, halverwege de zaal staat een halfdoorzichtig gordijn waarachter andere gestalten te zien zijn.
Onder getrommel springt Wildeman door de groep heen.

Rustig aan maken we de overgang naar de dagelijkse werkelijkheid buiten, er is gelegenheid tot napraten.
Leuk gesprek gehad met Robin, hem bevraagd over zijn connectie met sjamanisme, als gemeenschappelijke grond vinden we de trainingen bij Daan van Kampenhout

Ik vond het bijzonder inspirerend om eindelijk (weer) mee te doen aan een (wilde)mannen project!

Zie ook: Voorstelling | Over het IJ Festival

Castlefest 2016

Castlefest 2016


Dit jaar me toch weer laten verleiden om naar Castlefest te gaan.

Eerst had ik er nog geen zin is: last van keuzestress met al die mogelijkheden aan zomer-festivals en andere leuke evenementen en ontmoetingen in.
De zaterdag-kaartjes waren al helemaal uitverkocht, eigenlijk was ik te laat (vroeger kon ik nog op de bonnefooi naar Castlefest maar tegenwoordig moet je al een paar weken van te voren bestellen!)
Maar toen ik hoorde dat andere vrienden en kennissen er graag heen wilden gaan en dat er kaartjes vrijkwamen, heb ik me toch laten overhalen.

In de vroege ochtend opstaan koste wat moeite, de dagen hiervoor ook al actief geweest met uitgaan, dus sliep ik dwars door de wekker heen maar werd ik toch op tijd wakker om zonder ontbijt de deur uit te gaan.

Samen op weg, onderweg medereizigers tegenkomen, de sfeer zit er al snel in naarmate er meerdere creatieve alternatievelingen in fantasierijke kostuums de trein instappen.

Rondlopen bij Castlefest is een overweldigend visueel spektakel!

Kanttekening:
Castlefest was ooit begonnen als antwoord op Elf Fantasy dat te groot en te commercieel werd, maar nu treden dezelfde mechanismen op:
Grote aantallen bezoekers, commerciele prijzen, haperende toiletten, onzorgvuldige hygiene bij de catering.
Dit jaar was er weinig ruimte voor de Wickerman: ik herinner me vroegere edities, dat iedereen op een groot veld rondom het gebeuren in een kring kon staan, maar nu was het ingesloten een kwadrant tussen podium en commercie, dat dwong deelnemers tot dringen in een klein stuk veld, eigenlijk niet verantwoord in het huidige tijdperk van mogelijke aanslagen.

En toch hebben dit soort evenementen nog een beetje magie, als je weet hoe waarop je moet letten!
Aan het begin van mijn excursie vroeg ik me al af met wat voor soort souvernirs ik zou thuiskomen, want deze weerspiegelen thema’s die me bezig houden.

KEY
Mijn eerste aankoop waren twee siersleutels, beiden hebben een hart: bij de een is het hart enigzins verborgen door de tierelatijnen er om heen, bij de ander heeft het hart vleugels.
Associaties:
Petrus, die de sleutels heeft tot de bovenwereld en de benedenwereld.
Sleutels om het hart te openen en vleugels te geven.
Ik heb zo’n gevoel dat ik deze sleutels vroeg of laat aan iemand anders geef, maar voor nu hangen ze bij mijn beeld van Eshu Legbara, Heer van de kruiswegen, Opener van de weg.
Deze sleutels staan voor mijn streven om bepaalde Deuren te openen, en ander te sluiten.
eshu legbaraGaandeweg diverse kennissen tegengekomen bij Castlefest: sommige mensen kom ik altijd tegen, andere mensen moet ik weer missen.
Twee speciale kraampjes gezocht, drie keer in de drukte voorbijgelopen, maar toen het rustiger werd rondom etenstijd toch nog gevonden.
Op de eerste plaats ben ik onder de indruk van het Nehalennia-initiatief!
Te vermelden waard was Lila Pixie: dankzij vrijkomende kaartjes voor Castlefest kon ik dit jaar komen!
HerneIk vond dit masker, of vond dit masker mij? Op het moment dat ik deze op doe, komt de Wilde Jager door!

Tot slot aangeschaft: drank voor de Oude Zwerver
MEAD

Ik maak steeds meer contact met de Spirits van dit land, en tegelijkertijd krijg ik ook meer contact met de Spirits uit het land van mijn voorouders…

Terugblik: Als ik samen met een ingewijde naar zo’n evenement als deze ga, zie ik toch weer meer dan wanneer ik helemaal in mijn eentje ga!

Beltane 2016

Beltane 2016


Dit jaar kwam  de neopaganistische variant van het beltane-thema duidelijk op mijn pad: het vieren van het begin van de zomer, de vereniging van mannelijke en vrouwelijke energie.

Het begon met het oefenen van een  neo-tantra inwijding, waarbij dit thema aan bod kwam.
heruka-yab-yum-mandala-lanjee-chee

Persoonlijk beschouw ik dit soort oefeningen als een sacraal ritueel, waarbij de nodige zorgvuldigheid en integriteit verwacht wordt van alle deelnemers.
Ik zie onder ogen mijn eigen onzekerheden, blokkades, projecties.

Een paar dagen later deed ik mee aan een beltane-ritueel..

maypole
Het begon vrij standaard: het trekken van de cirkel, aanroepen van de kwartieren en bijbehorende helpers en beschermers, oprichten van de meiboom…
Een nieuwe toevoeging was het ritueel waarin de God en de Godin elkaar tegenkwamen: de saters renden achter de nymphen aan, daarna konden ze samen over het vuur springen.
Het was voor mij een bijzondere ervaring om dit thema uit te spelen, het wakkerde mijn levensvuur aan, om als sater te gaan jagen op een willige nymph.

Ook dit ritueel neem ik serieus, het is niet zomaar een spel. Ook hierbij kom ik vergelijkbare onzekerheden en blokkades tegen als in de neo-tantra.
Aan het einde van deze bijeenkomst vond ik het wel passen om wat mede te offeren aan Oude Eenoog en Genius Loci.

Terugkijkend, ervaar ik deze rituelen niet alleen maar als een feestje, maar ook hard werk op de momenten dat ik mezelf als kanaal aanbied aan de spirit van deze periode.

Ik ben dankbaar voor mijn oefenpartners van deze momenten:
Wat van jou is geef ik terug aan jou, wat van mij is neem ik weer mee voor mezelf.
Wat van harte gegeven is en ontvangen, is in vrije wil zonder enige verplichting gedaan.
Merry Meet, merry part, and merry meet again!

 

Zinnig Noord – stiltewandeling

Zinnig Noord – stiltewandeling


Vandaag moest ik kiezen tussen twee interessante programma’s, uiteindelijk voelde ik me geroepen om mee te doen met Zinnig Noord – stiltewandeling, die deze keer gedaan zou worden in samenwerking met Mathilde de Vriese van Zenatelier de Zamenhof.
Dit sprak me wel aan, een gezamenlijke wandeling vanuit de Christelijke en Boeddhistische tradities.

We begonnen met aandachtig in stilte lopen door de natuur, respectievelijk de focus van aandacht gelegd in reuk, gehoor, tast, ogen.
Vooral bij het laatste was het bijzonder om te werken met de perifere blik (in tegenstelling tot de normale gefocuste blik) terwijl tegelijkertijd extra aandacht geschonken moest worden aan de gronding van het voetenwerk, dat gaf in mijn geval de gewaarwording van een vergroot wijdse aandacht.

Er kwam een moment dat gewerkt kon worden met meditatieve teksten:
Als eerste Psalm 23 : de HEER is mijn herder…Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij…

Hierbij moest ik meteen aan de slag in het verwerken van mijn allergische reactie op Joods-Christelijke leerstellingen, het werd beter toen ik de concepten kon vertalen in (voor mij) verteerbare begrippen:
in de oorspronkelijke grondtekst staat HEER voor de onuitgesproken NAAM.
Dit kan ik vertalen naar: het Onbekende, Onnoembare, Ishvara, Hemel, Kosmos, Universum, Whatever…
Dan wordt ik dus uitgedaagd om te durven vertrouwen op leiding en steun van het Universum.
En terwijl ik zo bezig ben met de worsteling met mijn allergische reacties en pijnpunten veroorzaakt door orthodoxie, ruim ik veel oud zeer op!

Behalve wandelingen door de natuur, kwam ook een moment dat we door een stuk dorp liepen in stilte.
Voor mij voelde het aan alsof we als geesten door het dorp liepen, we zagen de mensen van het dorp en zij zagen ons, maar er werd niet gesproken. Terwijl dit beeld naar boven kwam, heb ik als het ware de geesten van mijn voorouders uitgenodigd om mee te wandelen.

Toen we weer door de natuur liepen, kwamen we bij een sloot die we moesten oversteken met een klein pontje, die met de hand bediend moest worden.
Het water oversteken, ook al iets magisch/symbolisch voor mij, een overgang makend naar een ander staat van bewustzijn…
We namen plaats vlak bij het water, om daar aan de slag te gaan met een buddhistische meditatie, gebaseerd op de Hart Sutra:


Een golf ontstaat, heeft tijdelijk vorm en vergaat daarna weer, maar het water blijft bestaan. Zo is het ook met een mensenleven, ons lichaam is tijdelijk, maar de energie gaat niet verloren.

We sloten af met brood en thee in het Zen-Atelier.
Tot mijn blijdschap zag ik daar het beeld van GuanYin, de chinese versie van Avalokitesvara, dat vond ik wel heel passend omdat ik al de hele week met haar bezig ben!

guan-yin-11-200x200

Observatie:
Het samenlopen van Christelijke en Buddhistische tradities is voor mij geen vanzelfsprekendheid, het schuurt, het raakt pijnpunten van oude kwetsuren veroorzaakt door botsingen met de orthodoxie.
Maar juist door dit aan te gaan, kan ik het gif van die oude wonden naar de oppervlakte brengen om te genezen.
Voor mij voelt het aan dat ik hiertoe geroepen werd om hieraan mee te doen, een brug slaan tussen de verschillende vormen van spiritualiteit in mij!

Met dank aan: Zinnig Noord –

the Wild Hunt

the Wild Hunt


wild-hunt-e1385525235241

Spring has arrived with a storm…
It feels like the Wild Hunt rides again!
When I called upon Wolf, Old One-eye rode along and pulled me in to join the Hunt.
So we hunted the Unseelie, we harried them from dusk till dawn.

here is an old tale goes, that Herne the Hunter
(Sometimes a keeper here in Windsor forest)
Doth all the winter-time, at still midnight,
Walk round about an oak, with great ragg’d horns,
And there he blasts the tree, and takes the cattle,
And makes milch-kine yield blood, and shakes a chain
In a most hideous and dreadful manner.
You have heard of such a spirit, and well you know
The superstitious idle-headed eld
Receiv’d and did deliver to our age
This tale of Herne the Hunter for a truth.
(Shakespeare, The Merry Wives of Windsor, 4.4.28-38)

source: Russell Brand and the Wild Hunt. | Cymraes’s Corner

Zinnig Noord – Storytelling 13 december 2015 @ Tolhuistuin

Zinnig Noord – Storytelling 13 december 2015 @ Tolhuistuin


Considering the community as if it were a body, which aspect/body part am I?
My main skills are being a teachter/writer, symbolised by the mouth.

—————————————————–

Óss er algingautrok ásgarðs jöfurr,
ok valhallar vísi.
Jupiter oddviti.
(Óss is aged Gautr
and prince of Ásgardr
and lord of Vallhalla)

—————————————————-

speaking as a prophet
of the doom that comes
winter is coming
fimbulwinter
twilight of the gods

the dark is rising
who will listen
please wake up
heed my words

beware of the jujub bird
and shun the frumious bandersnatch

where is the hero
when we need him
is there still hope
for us all

this story has been told
again and again
when will we learn
do we have to repeat
the age old drama
again and again

fimbulwinter is coming
will we humans survive

gaia is complaining
to the other gods
the weight of humanity
is too much upon me

they plunder
and pillage
desecrate
my body

let there be
flood and fire
war and famine

cleanse the earth
of this terrible cancer
called humanity

will nothing be spared
maybe a few
to start all over again
and again and again

times after times
repeating this story
till gaia dies

will there be other stories
on other planets
have they been through
this story before

what destroyed
the canals of mars

is there a god
who cares

will god reset
the universe
again and again

this is samsara
wheel of endless repetition
is there any release

becoming a monk
retreating from world
is not my path

so i stay in the world
playing my role
as good as i can

standing up
against the gathering dark
even as the tides
are against me

is this not my wyrd
is there any other option

the game has to be played
to the very end
no happy ending
guaranteed

i do not know
i do not know
i do not know

but i have been called
to play this piece
so i respond
to this call
to action

looking for others
on this same path

do i have anything
in common
with the followers
of the White Christ

some part of me
was brought up this way
but the blood of the ancestors
tell another story
the will of heaven
striving for
a humane society

no place for those
who flee from the world
not for me the path
of the wise man
in the woods
or the nun
in her cell

but to wander
over the earth
looking
searching
questing
a voice
in the desert

the white crane calls
its young answers
I have a cup
to share

——————————–

i am also a shapeshifter
changer of form
i have different seemings
i am a trickster
so i can fool the world
i am an opener of the gate
an open road creates freedom
the road not taken
makes all the difference
you never know
where it ends
only heaven and earth knows

Zinnig Noord – Storytelling 13 december @ Tolhuistuin: het Grote Verhaal

Droom: Ontmoeting met de Loa

Droom: Ontmoeting met de Loa


Ik sliep in met het lied van Oshun

Oshun lava meus olhos
Oshun meu coração
Oshun flor das aguas
lava meu coração.

Oshun wash my eyes
Oshun my heart
Oshun flower of the waters
wash my heart.

Droom:
Ik ging naar de bijeenkomst van de Zigeuner-sjamaan…
Er waren vrouwen die niet wisten wat ze deden, ze maakten een rommeltje van hun gebedskettingen en armbanden…
De sjamaan riep me naar de tafel, en doopte mij door met zijn hand wat bloed op mijn kruin te plaatsen…
Ik kwam in trance, ging op een stoel zitten met mijn wolvenstaf in mijn handen, het was alsof Baron Samedi van kruin naar tenen dwars door me heen ging.
De sjamaan ging op handen en knieen tegenover mij buigen om de spirit te eren, hij plaatste mijn rechtervoet op de grond om extra te aarden, mijn linkervoet deed ik zelf…

Bij de nabespreking in de groep zei de sjamaan: ‘je moet je eraan overgeven, niet in je hoofd schieten’
Hij lier zien hoe hij tot spirit bad, en dronk water uit een grote schenklepel.
Daarna manifesteerde een jongeman door hem heen, deze had blauwe ogen en een enorme glimlach, het voelde aan als de onbetrouwbare manifestatie van Eshu Legbara, en deed me denken aan D.

Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops

Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops


Vandaag meegedaan aan Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops.

Net als de vorige keer, gaf ik gehoor aan de roep van de innerlijke stem, die me vroeg om als eerste het labyrinth te betreden…
labyrinthHet is alsof ik me geroepen voel om als eerste het labyrinth te openen.
Hier binnengaand voelt deze keer aan als het betreden van de tussenwereld.
Ik ga naar binnen met de vraag: wat is NU mijn sva-dharma, mijn roeping in deze tijd en plaats van mijn levensweg? Bij elke halte in het labyrinth staat de wachter die me de vraag terugkaatst om er bij stil te staan.
Al gaande voel ik de antwoorden als energie door mijn lichaam stromen, mijn gidsen en helpers vragen of ze door me heen mogen gaan: Kraanvogel als eerste, maar ook Anderen die eerder bij me aanklopten zoals Oude Eenoog en de Donkere Vrouwe.
Gaande weg is deze tocht een dialoog, een onderhandeling met mijn gidsen en helpers: wil en durf ik dit aan? Hoeveel ben ik bereid om aan hen te offeren?

In het centrum van het labyrinth kijk ik naar de terugkerende taken, waartoe ik me geroepen voel: het openen en sluiten van Deuren; doorgeefluik zijn van kennis en vaardigheden.

Terugkerend kijk ik naar de stappen die ik moet ondernemen als ik de uitdaging aanga:
Vertrouwen op het proces van begeestering, loslaten van angsten en twijfels, zodat de juiste inspiratie op de goede manier door me heen kan gaan.
Naarmate ik dichterbij de alledaagse werkelijkheid kom, worden de mogelijkheden concreter:
Verder gaan met het overdragen van taijiquan en qigong, Meer verbinding leggen tussen het spirituele en het  aardse; niet alleen Witte Kraanvogel maar ook Zwarte Cobra eren.
Op weg door het Labyrinth kom ik anderen tegen, die een andere tempo of route gebruiken, ook hen heb ik ruimte te geven en te respecteren zonder mijn eigen pad uit het oog te verliezen.
Al gaande voel ik hoe ik continu bezig ben mijn energieveld en het veld er om heen te bewaken.

Zodra ik het labyrinth heb verlaten, merk ik dat ik even tijd nodig heb om bij te komen, alsof ik stevig Werk heb verricht. Ik zit tegen een boom aan, die helpt me met bijkomen en gronden.

Na het labyrinth doen we wat schrijfoefeningen:  lijstjes van obstakels en helpers maken, deze als geheel in mindmap zetten, daarna gebruiken we de mindmap om een verhaal te schrijven.
—————————————————————————————————————————

De opdracht
In de Grote Hal van de Hoge Koning kwamen de krijgers bijeen…
Temidden van de kring der krijgers hield de Hoge Koning krijgsraad:
‘Ga het land in, en vertel dat de Koninklijke Wet voor iedereen geldt, hoog of laag. Ga de strijd aan met eenieder die de Wet uitdaagt’

De jongste krijger aarzelde even: Was hij wel waardig en vaardig genoeg? Durfde hij het wel aan?
Toch stapte hij naar voren: ‘Dit is wat ik wil doen, stad en land bereizen om te verkondigen dat de Koninklijke Wet voor iedereen geldt; ik zal met  iedereen die dit uitdaagt de woordenstrijd aangaan, maar alleen in uiterste noodzaak zal ik de wapens grijpen’

De bastaard van de koning bespotte de jonge krijger: ‘ Wie ben je nu eigenlijk, je komt pas kijken! Ben je bang om de strijd aan te gaan?’

Maar de kampioen van de koning viel de jonge krijger bij: ‘Ik zou precies zo handelen als deze jongeman!’
Ook de Koningin nam het woord: de handelswijze van de jonge krijger past bij zijn aard, het is goed zo!

En zo ging de jonge krijger zijn queeste tegemoet…

Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops

Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops


atlantis“I want to find my soulmate, but can I? Every time I move up (a struggle), I fall into the waves again. I don’t even know if someone lives in the monastery on top”  (Felix)
The participants told their story and I made a drawing to each one while they were speaking. This drawing was then used to refine and shape the next version of the story. I had to listen very attentively, it was almost like athletic listening for me.” (Rini Brakkee)

Afgelopen weekeinde ging ik naar het eerste deel van een nieuwe cyclus:
Zinnig Noord – Storytelling Body Workshops
met als thema (be)longing-‘Wat is jouw plek, waar sta jij in het leven?’
De locatie was passend, PLLEK

We kregen een aantal leuke oefeningen:

Schrijf je intentie op
Waartoe word ik nu geroepen?

Visualiseer jezelf in een situatie die uitbeeldt wat je graag zou willen.
Ik zag mezelf als gids van een reisgezelschap bestaande uit gelijkgestemden, die bezig wilden zijn met het uitwisselen van kennis en vaardigheden.

Automatisch schrijven: schrijf binnen tien minuten ononderbroken zonder nadenken wat je te binnenvalt bij het thema: tocht door de woestijn naar de oase.
Bij de bazaar in de oase..geweldig warm droog!
Ontmoetingen met bijzondere mensen, muziek dat de bergen in beweging brengt (Gurdjieff?)
Zingen vibreren, oase, gelijkgestemden…thuiskomen!
Samen zoken naar het verre ideaal.
Op weg naar Bukhara langs de zijderoute naar het Sarmoung klooster.
Zal ik daar de leraar en community vinden die ik zoek, is het de zoveelste illusie, de fata morgana die me verleidde tot een drama van bedrog en misbruik?
Ik zou er graag in geloven, dat ik daar een gezel vindt die bij me past, iemand met wie ik helemaal mezelf kan zijn, een reisgezel door tijd en ruimte, soulmate uit eerdere levens.
Ben jij daar wel?
Terugkeer naar Atlantis…ook al zo’n vizioen/ideaal.
Zoeken naar wat verloren ging, wat misschien nooit heeft bestaan behalve in mijn dromen.
Nachtmerries ook…het grote water dat over ons heen spoelde aan het einde…de monsters uit de diepzee die alles verzwolgen…
Wat is daar te vinden in de benedenwereld?
Schimmen van overledenen, verloren idealen, angst, woede, verdriet.
Is daar de Graal te vinden?
Moet ik weer afdalen in de onderwereld, me opnieuw uiteen laten scheuren, ophangen?
Donker, donker, donker…
Waar is het licht?
Is er een redder, messias, maitreya?
Geen antwoord, ze zwijgen…
Ik zal zelf mijn weg hieruit moeten vinden.
Maar waartoe roepen ze mij?
Wat wil Oude Eenoog?
Wat wil Papa Legba?
Wat moet ik met al die oude poppen?
House of spirits..
Als grootste aanwezigheid Maman Brigitte
W
at wil ze nu nog van mij?
Wil ik zelf wel me overgeven aan die roep, me verliezen zoals mijn vader zich offerde?
Ik wil ook nog ruimte overhouden voor mijn eigen leven, mijn eigen geluk, niet continu bezig zijn met het offeren van hartebloed…