Toen ik de trailer zag van Wildeman, zag ik dit als een goede setting om een sjamanistische trance aan te gaan.
Een goede vriendin plaatste een aantal kritische kanttekeningen:
‘Maar wat is het doel van het ritueel?….
Traditioneel heeft elk ritueel een duidelijk doel. Contact met Goden / Voorouders / Spirits maken om met ze communiceren, te onderhandelen, te danken of iets te vragen. Of een ritueel heeft het doel om een bepaalde overgang officieel te markeren, doop, huwelijk, besnijdenis, eerste menstruatie etc.. En dat laatste ging dan altijd gepaard met het eerste.
Pas toen mensen het contact met ‘iets buiten zichzelf’ ‘waren verloren, hier in het westen, zijn rituelen ‘lege hulzen’ geworden waarbij het vooral nog om uiterlijkheden gaat en/of om een feel good ervaring waarbij het alleen nog om het individu gaat.
Kunstenaars, zoals deze mannen, geven hun werk graag nog wat meer sjeu door het tot een ritueel om te dopen. Soms roepen ze daarbij zelfs, onbewust(!), krachten van buiten zichzelf op.’
Mijn antwoord hierop was:
‘ongeacht de intentie van de kunstenaars ga ik met mijn eigen intentie aan de slag bij de wildeman happening, ik zie het dan als oefening in trance’
Voorafgaand aan ‘Wildeman’, heb ik mezelf opnieuw kritisch bevraagd:
Wat is mijn doel eigenlijk?
Afgaand op de trailer, krijg ik het gevoel dat deze setting zich uitstekend leent voor een ‘reis in de benedenwereld’, maar wat kom ik daar doen?
Ik zou graag meer contact krijgen met de chtonische krachten!
De sessie werd in de open lucht ingeleid door twee filosofische verhalen van Jonatan, gebaseerd op een droom en een meditatie, daarna gingen we het gebouw in.
…
Ik word geblinddoek rondgeleid door het gebouw… begeleidende electronische muziek doen me denken aan Dreamtime Healing Concert
Enerzijds moet ik durven vertrouwen op mijn begeleider, anderzijds ook op mijn eigen gevoel van balans en gronding, vooral als er wat meer tempo wordt gemaakt op een ondergrond met lichte oneffenheden.
Dit doet me denken aan specifieke inwijdingsrituelen, de tocht naar de benedenwereld.
…
Als ik ga liggen, me laat onderdompelen in de geluiden van de muziek, zijn er momenten dat ik even ‘elders’ ben in de Droomtijd, flarden van beelden komen voorbij en vervagen heel snel.
…
Zodra ik sta, ontstaat er ruimte en impuls om mee te bewegen op de muziek, voor mij is dit de beste kans om contact te maken met de chtonische krachten…
Beelden en gevoelens stromen door me heen:
De gehoornde helm op mijn hoofd, speer en schild in mijn handen.., mijn handen als klauwen…
….
Het gaat door me heen en ebt weg…
…
De blinddoek gaat af, ik sta in een halfdonkere ruimte met de anderen, halverwege de zaal staat een halfdoorzichtig gordijn waarachter andere gestalten te zien zijn.
Onder getrommel springt Wildeman door de groep heen.
…
Rustig aan maken we de overgang naar de dagelijkse werkelijkheid buiten, er is gelegenheid tot napraten.
Leuk gesprek gehad met Robin, hem bevraagd over zijn connectie met sjamanisme, als gemeenschappelijke grond vinden we de trainingen bij Daan van Kampenhout
…
Ik vond het bijzonder inspirerend om eindelijk (weer) mee te doen aan een (wilde)mannen project!
Zie ook: Voorstelling | Over het IJ Festival
Dreamquest 