Ik ben een laatbloeier…toen ik na mijn vijftigste verjaardag verhuisde naar mijn huidige woonplaats kon ik pas echt wortel schieten en opbloeien…
Ik heb een klik met de zilverberk ; op zich geen laatbloeier, maar wel met reinigende eigenschappen die me aanspreken, verder is het een pioniersplant.
Na de lentebloei, komt het voldragen van de vrucht, het oogsten in de herfst
Sinds mijn pensioen kan ik mijn verworven kennis en vaardigheden inzetten als vruchten die ik kan oogsten en delen!
En tegelijkertijd is het afscheid nemen van de ontstuimige jeugdjaren.
‘Letting go with grace’…’to become an elder‘
wandelen: bos, park, duin, strand, historische steden
lichaamsoefeningen: qigong, taiji
Hemels:
lezen
schrijven
tekenen
mediteren
rituelen
heilige/magische plekken
Futloos, nergens zin in, weinig energie/inspiratie, vergeetachtig, slordig, geirriteerd
houd je ogen open voor een echt boomblad wat misschien de juiste metafoor is voor jou.
In hoeverre is de zilverberk een metafoor voor mij? Ik ervaar die boom als een magische boom, vooral in combinatie met de blauwe reiger bij maanlicht. Zo te zien is de zilverberk een metafoor voor mijn connectie met de andere werkelijkheid!
I pass forth into light – I find myself Beneath a weeping birch, most beautiful
Of forest trees, the Lady of the Woods Samuel Taylor Coleridge
Belangrijke keuzes ervaar ik als snoeien: als ik het ene kies, snij ik de mogelijkheid van het andere af.
Soms overvalt me de gedachte: Wat als…?
Een leraar vroeg me ooit: ‘Waarom kies je telkens voor die moeilijke weg?’
Tja…Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan 🙂
De makkelijke weg van de minste weerstand lijkt vaak zo verleidelijk!
Uit pure gemakzucht en/of angst zou ik kunnen kiezen voor de schijnbaar eenvoudige route.
Ga door de nauwe poort naar binnen. Want de brede weg, die velen volgen, en de ruime poort, waar velen door naar binnen gaan, leiden naar de ondergang.
Nauw is de poort naar het leven, en smal de weg ernaartoe, en slechts weinigen weten die te vinden.
Volgens Peter Wohlleben hebben bomen verbinding met elkaar via ondergronds netwerk van wortels en paddenstoelen, dat doet denken aan menselijke interacties.
Hoe zit het met de relaties tussen bomen die met elkaar verbinding aan het maken zijn?
Wat voor interactie ontstaat er?
Via hun ondergronds netwerk worden voedingsstoffen uitgewisseld, dat zou ik kunnen zien als nonverbale communicatie!
Maar hoe gaat dit, als het gaat om verschillende boomsoorten die elk op verschillende soorten grond staan?
De ‘informatie’ die dan wordt uitgewisseld, is dan heel verschillend.
Is er dan ook sprake van een ‘vertaalslag’ ?
Als ik deze beeldspraak weer terugvertaal naar menselijke interactie, dan ervaar ik intersectionaliteit als een uitdaging om een ‘vertaalslag’ te maken.
Volgens Peter Wohlleben hebben bomen verbinding met elkaar via ondergronds netwerk van wortels en paddenstoelen, dat doet denken aan menselijke interacties.
Hoe zit het dan met het onderscheid tussen individu en groep?
In de antropologie wordt onderscheid gemaakt tussen ik-cultuur en wij-cultuur, die elk hun voor en nadelen hebben.
Ik hoor wel eens van mensen die eenheids-ervaringen hebben dankzij meditaties en/of drugs, maar zelf heb ik dit niet meegemaakt.
Er zijn momenten geweest dat ik verbinding voelde met een groter geheel in een hechte groep. Enerzijds gaf dat gevoel van veiligheid, ondersteuning. Anderzijds was dat ook benauwend door de groepsdruk van specifieke normen en waarden.
Ik heb vaak genoeg de schaduwkanten van groepsvorming gezien: bendes, hooligans, sectes, populisten. Anderzijds ken ik de schaduwzijde van (sociale) isolatie: eenzaamheid, vervreemding.
Het gaat dus om balans tussen ik en wij, en dat kan per cultuur en context verschillen.
In mijn geval hecht ik waarde aan mijn autonomie, maar vind ik de gelijkwaardige uitwisseling met de ander net zo belangrijk!
Hierin laat ik me graag inspireren door Martin Buber.
In deze variatie worden eerst de voeten goed gegrond, zodat de ruggengraat een stevige verbinding maakt tussen e voetzolen en kruin. De voeten maken als wortels verbinding met de aarde, de kruin maakt verbinding met de hemel.
Zodra de verbinding tussen hemel en aarde goed is gelegd tussen kruin en voetzolen via de ruggengraat, strekken beide armen zijwaarts schuin omhoog waarbij de palmen naar boven gekeerd zijn.
Na verloop van tijd ervaar ik vanuit de voetzolen een impuls die ervoor zorgt dat de benen gaan schudden en de ruggengraat in beweging komt, dan voel ik hoe stijve stukken in mijn rug loskomen. De aarde-energie komt binnen via mijn voetzolen en gaan via mijn ruggengraat door mijn kruin naar de hemel.
Door de strekking vanuit voetzolen naar de vingertoppen, voel ik hoe ik de hemel-energie kan opvangen en laten doorstromen via mijn ruggengraat door mijn voetzolen, naar de aarde toe.
Ik sluit de oefening af door beide stromen, van aarde naar hemel en van hemel naar aarde via mijn lijf, te verzamelen in mijn buik, door mijn handen op mijn buik te leggen en mijn adem daar te concentreren.
Door deze oefening voel ik me weer opgeladen, fitter, helder.
Voor mij geeft deze oefening de fysieke beleving van de wisselwerking tussen aarde-mens-hemel, dit laat me voelen hoe belangrijk het is om als mens het balans te houden tussen het aardse en het spirituele.
Mijn radicale overtuiging:
Ergens in mij is er een Innerlijke Stem die mij de juiste Weg wijst.
Deze overtuiging komt deels uit de joods-christelijke traditie, met name de Hassidim zeggen expliciet dat ieder mens en goddelijke vonk in zich heeft
Vanuit de Chinese traditie hecht ik waarde aan het belang van Innerlijke Waarheid.
Die overtuiging werd verder gevormd door twee belangrijke invloeden:
Mijn vader volgde vol overtuiging zijn roeping als pastor.
Mijn belangrijkste lerares leerde mij: “wees trouw aan jezelf”.
Ze stimuleerde mij om mijn eigen weg te volgen, ook al zou dat betekenen dat ik haar zou moeten verlaten.
Mijn overtuiging dient als kompas dat mij de juiste weg aanwijst.
Maar het kan gebeuren dat ik in aanvaring kom met mensen waarvan het kompas diametraal tegenover het mijne staat.
Wat maakt dat mijn energie gaat stromen?
Zodra ik bewust kies voor spelen met puzzels, nieuwe dwarsverbanden leggen tussen verschillende bronnen.
Wanneer voel ik me levenskrachtig?
Zodra ik uitvoer wat mijn allerdiepste Stem van me vraagt.
Die Stem noem ik Roeping, Geweten, Innerlijke Waarheid, Lotsbestemming, Wyrd, Dharma.
Doe ik het zelf of gebeurt het door me heen?
Het is een dialoog tussen zender en ontvanger.
Ik vergelijk het met een radio: ik ben zelf verantwoordelijk voor de keuze voor de kwaliteit van de radio en de zenders waar ik op afstem.
Maar ik ben afhankelijk van het materiaal van de radio, de kwaliteit van de kanalen, de kwaliteit van de zenders en de programmering daarvan.
Het geef mij goede energie als ik afstem op een kanaal en zender die op een positieve manier bij mij past.
Maar ook bij mijn meest favoriete kanaal/zender/programma blijf ik kritisch, blijf ik ruimte houden voor discussie.
In deze houding voor ik me geinspireerd door de manier waarop in de Joodse traditie ruimte is om in discussie te gaan met God, zie Job
Mijn Levensboom reikt met de Kroon naar de Bovenwereld, met de Wortels naar de Benedenwereld, en in de Middenwereld is er plek voor Welkome Gasten.
Dreamquest 
You must be logged in to post a comment.