Echte hartsvrienden zijn zeldzaam: mensen met wie ik diepe angsten en verlangens kan delen in een wederkerig proces van elkaar tot klankbord en toetssteen dienen, elkaar respectvol en liefdevol ook kritisch van feedback kunnen voorzien.

Ik prijs me gelukkig, dat ik vanuit de verschillende cirkels waar ik me begeef, een paar dierbaren mag rekenen tot mijn hartsvrienden, op verschillende manieren, op diverse niveau’s.

Dit weekeinde kreeg ik dankzij de uitnodiging van zo’n hartsvriendin de kans om al doende de uitdaging aan te gaan van het thema: ‘Leve je lijf, een ontdekkingstocht naar open en onbevangen zijn’.
Dit gebeurde via verschillende gesprekken, oefeningen en ontmoetingen, individueel en in groepsverband:
Letterlijk en figuurlijk aanraken en aangeraakt worden, onderzoeken hoe dat nu eigenlijk ‘werkt’ in de diverse man-vrouw contacten.

Tijdens een uitwisseling in de mannencirkel, heb ik met verbazing gezien hoe wij mannen in plaats van het thema (‘wat heb je van een vrouw nodig om je te openen’) off-topic verdwaalden in theoretisch gelul over politiek. Het kostte moeite om on-topic te komen.
Later hadden de mannen een herkansing, toen de mannencirkels en de vrouwencirkels een buiten en binnencirkel vormden voor uitwisseling. De vrouwencirkel besprak openhartig onderling hun knelpunten, blokkades. Dankzij deze inspiratie kon de mannencirkel eerder to-the-point komen in hun uitwisseling. Verschillende mensen hadden diverse uiteenlopende invalshoeken, maar wat we allemaal gemeenschappelijk hadden was volgens mij toch dat we allemaal zo onze onzekerheden hebben over de manier van omgaan met het andere geslacht, het gevoel dat we elkaar niet begrijpen en dat we niet begrepen worden, de vele miscommunicaties op verbaal en nonverbaal vlak, de verschillen in temperament en tempo.

Momentopnames:

• Een bijzondere ontmoeting met een vrouw die ook bezig was met sjamanisme; weinig gesproken, maar op nonverbaal niveau heel subtiel elkaar kunnen aanvoelen, wat ook later bleek toen ze meehielp als vuurvrouw in het vuurritueel.
• Er ontstond een verassende ‘klik’ tussen mij en een bourgondische, we zochten elkaar regelmatig op in de oefeningen, maar ook in de pauzes. Dit vind ik nu zo leuk bij bourgondiers: ze zijn ongegeneerde levensgenieters! Deze ontmoeting was voor mij een mooie oefening om te genieten van het ‘nu’!
• Met mijn hartsvriendin de commitment aangegaan om samen uit te zoeken hoe we onze verbinding kunnen verdiepen, samen aftasten wat we allemaal WEL kunnen met elkaar, rekening houdend met onze blokkades en blessures.
• Om ruimte te kunnen maken voor nieuwe ontwikkelingen, nieuwe ontmoetingen, moet ik oude geschiedenis opruimen. In de groep heb ik de wens uitgesproken om dit te doen in een ritueel (het verbranden van mijn oude dagboek), waarbij ik een vuurvrouw nodig had bij de vuurplaats. Onverwachts meldde zij zich, en bleken er ook anderen te zijn die dit ritueel wilden doen, zodat ik uiteindelijk het ritueel ging leiden.

————————————————————————————————————————————————————————-

Na zo’n intens weekeinde moet ik echt de rust en de ruimte nemen om goed te ‘landen’.
Mijn sjamanistische hartsvriendin belde toen ik net thuis was, zo konden we allebei onze avonturen bij elkaar kwijt.
En de volgende dag kon ik weer fijn bijkwekken met mijn allerliefste buurvrouw.

• story