Stralend weer, perfect voor fietstocht. Ik was te vroeg, dus nam ik eerst een terrasje bij Wilhelminadok, het uitzicht was schitterend!

Na een zonnige pauze ging ik naar de workshop.
Het wiel stond al opgesteld:

Het kwam zo uit dat ik in het Westen zat, een plek waar ik bijna nooit zit!
Kennelijk was het nu de juiste tijd hiervoor, want ik ben nu in een periode van bezinning, reflectie op mijn leven nu ik binnenkort zestig word: wat heb ik geoogst, wat draag ik over?

Oefening;
Op het wiel acht stenen geplaatst als representant van personen die nu belangrijk voor me zijn.

In het Noorden:
de mythische verre voorouder uit de bronstijd, dichterbij het centrum staat mijn vader.
In het Zuidoosten:
mijn zus, mijn dochters…aan de rand van de cirkel.
In het Zuidwesten:
mijn sjamanenmaatje, en nog dichterbij mijn buurvrouw
In het Noordwesten:
mijn moeder op het grensgebied, dichtbij mijn vader.

Zo’n opstelling maakt weer veel duidelijk voor mij!

Oefening: per windrichting twee positieve herinneringen opschrijven.
Noord: de voorouders
De verhalen van Pa, die op zijn manier de overleveringen van de chinese voorouders wist te plaatsen in christelijke context, zoals het verhaal ‘waarom chinese kinderen een blauwe vlek op de billen hebben’: omdat ze niet graag van de hemel naar de aarde incarneren, worden ze door de voet van God ‘een zetje gegeven’ .
Het warme contact dat ik had met Opa tot mijn vierde jaar.
Oost: speelsheid
Omstreeks mijn derde of vierde jaar, spelen met de hond in de tuin van mijn grootouders.
Als tiener worstelen en knuffelen met mijn neef.
Zuid: passie
De verliefdheid die mijn hele zelfbeeld op z’n kop zette, ik wist  niet dat ik het in me had, het doorbrak mijn vastgeroeste patronen.
De trancereis waarbij ik Grote Boze Wolf aspecteerde, zijn bloeddorst en kracht door me heen kon voelen.
West: bezinning
Het seminar Systemic Ritual voor indische mensen, waarbij ik de spagaat tussen mijn drievoudige roots (chinees-indisch-nederlands) kon helen door deze in de opstelling te mogen ervaren.
De tantratraining, waarin ik de grenzen van mijn comfortzone kon verkennen en verleggen, me blootgeven.

Oefening:
Als representant/krachtdier bij de windrichtingen staan:
West: Gier, de grote schoonmaker. Omdat ik wat moeite had met Gier, kwam Jakhals erbij, Anubis!
Noord: Rendier, die als een oude wijze bemoedigend knikte.
Oost: Dolfijn, die met een grote glimlach speels rondzwom.
Zelf ook de cirkel gelopen, contact gemaakt met de krachtdieren/windrichtingen.
Oost maakt me vrolijk, speels.
Zuid laat me mijn bekken voelen
West vraag ik of Gier mij wilt helpen om overtollige ballast van me af te halen, Gier haalt met haar klauwen heel wat troep weg, een soort spirituele operatie
Noord: ik ga op mijn hurken zitten, voel rust, hoef helemaal niets. Zo wil ik begraven worden, op mijn hurken en de aarde troostrijk om me heen.

Vooral deze laatste oefeningen vond ik intens, vooral het aspecteren van de krachtdieren.

Terugkijkend op deze hele middag, heb ik wel veel inspiratie/inzichten opgedaan.
Wel miste ik het trommelen/ratelen; in een andere context heb ik ervaren hoe dat kan helpen om de energie sterker te laten stromen, maar in deze context had de begeleider ervoor gekozen om dat achterwege te laten omdat de meesten meer vanuit de hoek van systemic ritual kwamen en dus minder bekend waren met de sjamanistische benadering.
Ik realiseer me dan ook, dat ik in de afgelopen paar jaar steeds meer inspiratie heb opgedaan in de sjamanistische benadering, daar voel ik me meer thuis bij dan bij andere methodes.

• story