Come up here, O dusty feet!
Here is fairy bread to eat.
Here in my retiring room,
Children, you may dine
On the golden smell of broom
And the shade of pine;
And when you have eaten well,
Fairy stories hear and tell.

R.L STEVENSON

Vandaag begon ik opnieuw aan het maken van vriendschapsbrood

Om te beginnen: Zuurdesem maken!

Naar aanleiding van gesprekken met vrienden, formuleer ik alvast wat aanpassingen van het ritueel:

DISCLAIMER:
Normaliter verdeel ik aan het einde van het proces bakjes zuurdesem met beschrijving van het recept en het ritueel aan vrienden, maar nu overleg ik vooraf voordat ik het uitdeel, want het idee van een ‘kettingbrief’ voelt toch aan als een claim waar mensen zich snel ongemakkelijk bij voelen.
Zelf hoef ik me helemaal niet te houden aan het idee om perse te moeten uitdelen, ook hierin ben ik vrij om gaandeweg te ervaren en voelen hoe ik hiermee om wil gaan.
Het brood hoeft niet eens heel erg lekker te worden, het gaat mij om het proces van dit ritueel.

Wat was nu de aanleiding om met dit ritueel te beginnen?
Een van mijn eerste ‘broodvrienden herinnerde me er aan dat we dit ooit samen hebben gedaan…dat was toen inderdaad een bijzondere ervaring, en stimuleerde me toen om te mediteren over de vriendschappen in mijn leven:
-wat wil ik, wat verwacht ik van vrienschappen?
-wat voor vriend wil ik zijn voor anderen?

Verder vind ik het gistingsproces een bijzonder passend metafoor voor het transformatieproces waar ik nu mee bezig ben: “Solve et Coagula”,
Oude structuren, die overbodig zijn geworden, loslaten en opruimen.
Het ruwe erts verbranden totdat het goud overblijft, om later de gouddeeltjes weer samen te voegen tot een nieuw sieraad.

Ik heb me voorgenomen om de komende periode weer veel te schrijven over alles wat bij mij naar boven borrelt tijdens mijn gistingsproces!

Zie ook: Vriendschapsbrood | Dreamquest

• story