Wat zijn mijn kaders?
Ik groeide op in een wij-cultuur en bevind me nu in een ik-cultuur; mijn uitdaging is om enerzijds me tot op zekere hoogte aan te passen aan de dominante cultuur van het land waar ik verblijf, en anderzijds om mijn eigenheid niet teveel kwijt te raken.
Als peranakan heb ik het protestantisme meegekregen als christelijk sausje over de mix van confucianisme en kejawen.
Na kerkverlating volgde posttraumatisch kerksyndroom…
Tijdens mijn speurtocht naar andere vormen van zingeving, ben ik vaak dezelfde problemen: dogmatisme, machtsmisbruik, sectevorming.
Via mijn voorouderlijn voel ik affiniteit met confucianisme en kejawen, maar ik besef ook dat in die vormen dezelfde valkuilen aan het licht zijn gekomen in de loop van de geschiedenis.
Met name de humanistische aspecten van confucianisme spreken me het meeste aan, maar zodra een ideaal een instituut wordt gaat het toch vaak mis.
Iets of iemand anders vertrouwen, dat is altijd een risico.
Vaak voel ik me het meeste veilig als ik in alle rust me kan afzonderen om bezig te zijn met bezinning, maar aan de andere kant heb ik het ook nodig om in een veilige setting met anderen samen bezig te zijn met het vinden van zingeving.
|Ping: De Vrijdenkplaats 00 – intro – Dreamquest
Dreamquest 