Tag: personal

Uitvaartceremonie Pa

Uitvaartceremonie Pa


Mijn vader vroeg in zijn gebeden vaak om Goddelijke bescherming en leiding, waarop hij dan ook vertrouwde.

Hij zei vaak: ‘God zorgt voor ons’.

Toen ik als kind in Yogyakarta woonde, heb ik een keer meegemaakt dat een christelijk gebouw werd ingewijd, ik weet niet meer of het voor de kerk was of voor de christelijke universiteit.

Iemand had wat foto’s gemaakt, die hij later aan ons liet zien; de fotograaf vond één foto wel heel bijzonder, omdat net boven het dak een vage gestalte was te zien waarin hij een engel herkende.

Het idee dat er spirituele beschermers en gidsen bestaan, heb ik dus van kinds af aan meegekregen.

Tijdens mijn zoektocht naar zingeving, kwam ik in diverse tradities regelmatig dezelfde beelden tegen van beschermende en gidsende gevleugelde lichtwezens.

Zo ontdekte ik in de Joods-Christelijke traditie de aanroeping van de aartsengelen.

Nu herinner ik mij preken van mijn vader, waarin hij overleveringen uit andere tradities plaats gaf in de christelijke traditie; zo vertelde hij het volgende chinese verhaal:

Alle baby’s huilen bij hun geboorte, want de Hemelgod heeft hun zielen van de heerlijke hemel weggestuurd om op aarde geboren te worden.

Chinese zielen zijn zo onwillig om naar aarde te komen, dat de Hemelgod ze de hemel uit moet schoppen, daarom worden chinese baby’s geboren met een blauwe voetafdruk op hun billen.

Ons hele leven lang blijven we verlangen om terug te mogen keren naar de heerlijke hemel.

Onlangs hoorde ik van een oud chinees gebruik bij begravenissen:

De oudste zoon loopt rond om op de vier windrichtingen de deuren te openen naar het hiernamaals.

Nu het tijd wordt om afscheid te nemen van mijn vader, wilde ik dat oude chinese ritueel hergebruiken in de context van de joods-christelijke traditie, door de Aarts-engelen te vragen om de deuren te openen voor mijn vader.

Aartsengel Raphael, grote genezer,

ik vraag u: open de deur in het oosten

Aartsengel Gabriel, brenger van goed nieuws,

ik vraag u:open de deur in het westen

Aartsengel Michael, vorst van de hemelse legerscharen,

ik vraag u:open de deur in het zuiden

Aartsengel Uriel, brenger van licht in het duister,

ik vraag u: open de deur het noorden

Heer van het Licht, ik vraag u: Open de deuren, zodat mijn vader thuis kan komen bij U!

Amen

In memoriam

In memoriam


Met intens verdriet deelt de kerkenraad u mede dat onze nestor en predikant in ruste dr. Rudy Budiman op donderdag 10 december 2009 in de leeftijd van 82 jaar plotseling is overleden. 

Dr. Budiman was de eerste predikant en de stuwende kracht achter de GKIN die geworden is tot wat het nu is, gesprekspartner van de Protestantse Kerk in Nederland en een van de oprichters van de SKIN (Samen Kerk in Nederland).

Dr. Budiman had aan de Vrije Universiteit te Amsterdam theologie gestudeerd en in 1961 zijn doctoraal gehaald waarna hij terug keerde naar Indonesie om predikant en tevens docent te worden aan de Theologische Hogeschool ‘Duta Wacana’ te Yogyakarta.

In 1971 promoveerde dr. Budiman aan de Vrije Universiteit Amsterdam en na zijn promotie keerde hij wederom terug naar Indonesie waar hij in Yogyakarta doceerde aan de Theologische Universiteit.

In 1985 deed de GKIN i.o. een dringend beroep op hem om hun eerste predikant te worden. Bij de GKIN was de nood erg hoog; er was een kudde maar geen herder. Dr. Budiman zag dit als een roeping van God en aanvaardde de beroeping ofschoon de kas van de GKIN op dat ogenblik helemaal niet toereikend was om een vol predikantstraktement te betalen.

In deze begin jaren van de GKIN was hij alleen en moest in zijn eentje de regio’s Amstelveen, Rijswijk, Schiedam en Arnhem bedienen. Dit houdt in: om de twee weken ergens preken, bijbelstudies, huissamenkomsten en catechisaties houden. Later kwam het hoge noorden nog bij (Staphorst). Het was niet ondenkbaar dat hij samen met zijn vrouw Poppy die hem trouw vergezelde gedurende al zijn lange autoritten door heel Nederland, ritten van meer dan 1000 km per dag maakten, weer of geen weer. Meestal kwamen ze pas laat in de avond thuis, dat de bijbelstudies of catechisaties in de avond werden gehouden, want de meesten werken nog.

Daarnaast deed hij erg veel voor de verspreiding van het Evangelie onder de Indonesische gemeenschap en was hoofdredacteur van “Overdenkingen”.

Dat zijn werk niet onopgemerkt bleef voor de Nederlande regering bleek met zijn benoeming tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau in 2005 tijdens de viering van het 4de lustrum van de GKIN.

Met dankbaarheid denken wij terug aan alles wat dr. Budiman voor de GKIN heeft gedaan.

Wij bidden om Gods nabijheid, kracht en troost voor zijn vrouw Poppy, Hok Goei en Karin, Meliana en Liong Kie en kleinkinderen Aisha, Ailin, Amica en Devina.

Bron: http://www.gkin.org/gkinweb/
Mijn vader is overleden

Mijn vader is overleden


Donderdag 10 december werd ik omstreeks 1330 gebeld door mijn zus, omdat mijn vader gereanimeerd werd bij de VU.

Toen ik omstreeks 1430 aankwam, hoorde ik dat mijn vader was overleden.

Ik hoorde dat mijn vader omstreeks 1300 net met mijn moeder terug was van een controle bij de VU, en dat hij flauwviel nadat hij mijn moeder in de auto had gezet.
Binnen een paar minuten was de ambulance erbij en zijn ze een uur lang bezig geweest met reanimatie, maar mijn vader is niet meer bij bewustzijn gekomen; volgens de dokter had mijn vader een hartstilstand vanwege een groot infarct op het moment dat hij flauwviel.

Wat te doen met een kort lontje II

Wat te doen met een kort lontje II


We hebben er allemaal last van tegenwoordig, het lijkt wel de mexicaanse griep!

Ik heb daarin ook mijn aandeel; zou natuurlijk allerlei excuses kunnen aanvoeren: met het verkeerde been uit bed, een rotdag op het werk, agressie van andere korte lontjes…blablabla…

Maar als ik bij mezelf merk dat mijn lontje steeds korter aan het worden is, dan word het toch wel tijd voor stilstaan en bezinnen.

Het oude recept van ‘diep ademhalen en tellen tot duizend’ is helemaal nog niet zo gek eigenlijk…

Hoe kort is jouw lontje?

Midzomer 2009: Amsterdam Rootsfestival

Midzomer 2009: Amsterdam Rootsfestival


Op de fiets naar de pont van het NDSM-terrein ging mijn mobiel af: “ik ben bij het Alliantie-podium, waar ben jij”
Tegen de tijd dat ik aankwam was de vogel natuurlijk allang weggevlogen naar een andere plek, elkaar bellen ging slecht vanwege de herrie en gebrekkig bereik (teveel bellers op het netwerk?) maar toen ik op het punt stond om naar huis te fietsen ging de mobiel weer af, dus kwamen we elkaar alsnog tegen.
Een paar podia met multiculti muziek en dans geproefd, wisselend buitjes en zon ondergaan, gezellig swingen en kletsen, kortom de sfeer zat er goed in!Nog gebrainstormd met een collega-schrijver uit mijn wijk, dat biedt hoop voor inspiratie-happenings in eigen omgeving!
Met al die regenboogkleuren aan mensen, eten, hebbedingetjes, krijg ik toch weer hoop voor multitculti Nederland!Dank aan de organisatie van: Amsterdam Rootsfestival

Blogged with the Flock Browser

Tags: ,

Diner @ wagamama: positive eating + positive living

Diner @ wagamama: positive eating + positive living


“noodles in een groentebouillon met daarop gegrilde garnalen, kamaboko-aka, seizoensvis en inktvis. gegarneerd met wakame, menma, seizoensgroenten en lente-uitjes”
Een aanrader!

De inrichting is vrij sober, je eet aan lange tafels op houten banken en ze hebben een originele opvatting over bediening….

“om de versheid van onze gerechten te garanderen, worden ze direct wanneer onze chefs met de bereiding klaar zijn naar je tafel gebracht. ze kunnen daarom op verschillende momenten bij je aankomen ons motto is, wacht niet – maar tast samen toe. geniet van de wagamama ervaring”

als je je eerste bezoek aan wagamama plant, kun je hier alvast een lijst van onze meest populaire hoofdgerechten en bijgerechten bekijken

onze restaurants zijn gebaseerd op de ramen bars die al honderden jaren populair zijn in japan. ons menu bestaat uit hoofdgerechten, bijgerechten en desserts

je bestelling wordt met een elektronische handheld opgenomen en naar de keuken verzonden, waar onze koks direct met de bereiding ervan beginnen. om de versheid van onze gerechten te garanderen, worden ze meteen wanneer ze klaar zijn naar je tafel gebracht. ze kunnen daarom op verschillende momenten bij je aankomen. ons motto is, wacht niet – maar tast samen toe. geniet van de wagamama ervaring

>zie: >wagamama | positive eating + positive living

Blogged with the Flock Browser
Zingeving in het dagelijkse leven

Zingeving in het dagelijkse leven


Zo ontzettend veel tijd en energie gestoken in piekeren, brainstorm-sessies en vergaderingen over  hoe een project op te zetten voor ontmoettingen en uitwisselingen over het thema ‘zingeving in de dagelijkse praktijk’…

Zomaar ineens gebeurt het spontaan, een gesprek van een kwartiertje in de bus, babbelen over de verschillende kwaliteiten van contacten op uiteenlopende werkplekken: waar voelen we ons thuis, wat vinden we leuk in het contact met collega’s, wat voor soort werk inspireert ons…

Zo’n ontmoeting ervaar ik als een kadootje van het universum.
Ik hoef me niet  vast te klampen aan voorgebakken bedachte organisatie-structuren om op specifieke bedachte data ‘ontmoetingen met bijzondere mensen’ te faciliteren.

Zo eenvoudig kan het zijn, zingeving in het dagelijkse leven, maatschappelijk handelen in de praktijk.

Blogged with the Flock Browser
Ethische vraagstukken over seksualiteit

Ethische vraagstukken over seksualiteit


Er zijn tijden en plaatsen waar polyamorie, partnerruil etc denormaalste zaak van de wereld zijn, en andere momenten en plaatsen waar monogamie bovenaan staan.

Welke seksuele ethiek past, hangt af van de situatie.
Er zijn koppels die enerzijds al jarenlang een stabiele relatiehebben maar daarnaast ook regelmatig naar bijeenkomsten van ‘swingersgaan’.
Aan de andere kant zijn er koppels die het prima vinden om het te houden bij een strikt monogame verbinding.

Voor mij is de ene vorm niet beter dan de andere, het is de context die van belang is.
Een monogaam stel moet je niet tegen wil en dank naar eenswingersclub slepen, een swingerstel moet je niet dwingen tot eenshotgun-marriage.

Vanuit het verstand kan kunnen partners tegen elkaar wel zeggen:Vind je die en die een lekker ding? Ga je gang, het moet kunnen.
Maar pas als het werkelijk gebeurt weet je pas hoe je reageert,hoe het van binnen voelt, of er jaloezie en angst toch komt spoken; ofmisschien is die ander wel veel leuker dan je huidige partner, en hoega je daar dan mee om? Het gras van de buren is altijd wel groener.

Volgens mij is het belangrijk om in vaste relaties dit soort dingen zo bespreekbaar mogelijk te maken.

En verder gaand op ethiek:
Stel ik ben een vrije blije fladderaard die van de ene schoonheidnaar de ander vlindert, terwijl die ander eigenlijk zich eigenlijk welzo veilig voelt in een vaste monogame relatie en tegelijkertijd zo’navontuurtje onweerstaanbaar vindt, het een leidt tot het ander, mijntegenspeler krijgt achteraf spijt en problemen met het thuisfront, hoezit het dan met mijn eigen verantwoordelijkheid voor die situatie?