Alone I stand in the autumn cold
On the tip of Orange Island,
The Xiang flowing northward;
I see a thousand hills crimsoned through,
By their serried woods deep-dyed,
And a hundred barges vying
Over crystal blue waters.
Eagles cleave the air,
Fish glide under the shallow water;
Under freezing skies a million creatures contend in freedom.
Brooding over this immensity,
I ask, on this bondless land
Who rules over man’s destiny?
I was here with a throng of companions,
Vivid yet those crowded months and years.
Young we were, schoolmates,
At life’s full flowering;
Filled with student enthusiasm
Boldly we cast all restraints aside.
Pointing to our mountains and rivers,
Setting people afire with our words,
We counted the mighty no more than muck.
Remember still
How, venturing midstream, we struck the waters
And the waves stayed the speeding boats?
Mao Zedong
Dreamquest 
Alleen bevind ik me in de de herfstkoude
op het uiteinde van Citrus Eiland,
de Xiang die noordwaarts stroomt;
Ik zie duizend heuvels roodgekleurd,
door hun diep-geverft bos,
en honderd aken
drijven over kristal blauwe wateren .
De adelaars splijten de lucht,
Vissen glijden onder ondiepe water;
Onder de ijskoude hemel vechten miljoenen wezens voor hun vrijheid.
Peinzend over deze grootheid,
vraag ik, op dit grenzeloze land
wie beslist over het mensenlot?
Ik was hier met een Levendige menigte van metgezellen,
helder nog die drukke maanden en jaren.
Jongelui waren wij, klasgenoten, in de bloei van ons leven;
vervuld met studenten enthousiasme
dapper verwierpen we alle terughoudendheid
wijzend naar onze bergen en rivieren,
Brandden we mensen met onze woorden,
de machtigen telden wij niet meer dan mest.
Herinner toch
hoe wij de stroom trosteerden
en hoe golven de boten tegenstreefden?
Vertaling: Q
LikeLike
Ch’angsha is een stad waar meerdere keren veldslagen hebben plaatsgevonden, Mao Zedong was bij een van die veldslagen ook betrokken; sommige stukken in het gedicht verwijzen naar de sfeer die hij toen proefde, namelijk het revolutionaire elan van zijn idealistische jeugd en die van zijn kameraden.
LikeLike
Het gedicht maakte roept heldere beelden bij me op:
De veldheer kijkt weemoedig over een lieflijk landschap, waar luttele jaren eerder een veldslag plaatsvond tegen invallers.
Dat doet me denken aan een trancereis die ik ooit maakte, waarbij de veldheer CaoCao (uit het tijdperk van de Drie Koninkrijken) uitkijkt over de vlakte, zoekend naar zijn ruiterij.
LikeLike