Deze keer keek ik weer naar de ontmoeting van vogels en vissen op het schilderij.

Op youtube tikte ik in: bird and fish, en werd getroffen door een melancholisch lied van Tom Waits over een (bijna) onmogelijke liefde tussen Vogel en Vis. Ik vond het een mooi maar ook droevig beeld, zo droevig dat ik het in eerste instantie niet wilde opschrijven.

He said, ‘You cannot live in the ocean’
And she said to him
‘You never can live in the sky’
But the ocean is filled with tears
And the sea turns into a mirror
There’s a whale in the moon when it’s clear
And a bird on the tide

Later kwam ik een Native-American verhaal tegen van ‘Raven and Fish-Woman’, hoe Raaf allerlei moeilijke opdrachten vervulde om Fish-Woman te huwen, en gaandeweg de Schepping op gang bracht, dat was dan weer een grappig verhaal.

De ontmoeting van Vogel en Vis doet me denken aan mijn huidige relatie:

We wonen op een paar uur reizen (met OV) of een uurtje (met de auto) van elkaar vandaan in twee heel verschillende steden die elk een eigen mentaliteit hebben. Om praktische redenen kunnen we niet in dezelfde stad wonen, maar daarbovenop komt ook dat ieder voor zich gehecht is aan eigen omgeving.

We hebben grote verschillen in achtergronden en opvoeding, onze roots liggen in twee verschillende werelddelen.

Er zijn van die momenten dat ik ervaar dat we veel moeite moeten doen om elkaar echt te verstaan zoals bedoeld wordt, zonder de filter van ingebakken (voor)oordelen, (oude) trauma’s, gevoeligheden, etc.

Soms lijkt het wel alsof we een compleet verschillende taal spreken, waarbij de tolk en het woordenboek afwezig zijn. Dan onstaan er pijnlijke miscommunicaties.

Maar op andere momenten, als we elkaar echt kunnen ontmoeten, dan vallen al die verschillen weg.

• story