Vandaag liep ik als eerste het Labyrinth.
Sommige mensen plannen hun route heel precies, anderen beginnen gewoon te lopen en verdwalen zo nu en dan flink. In LABYRINT word je uitgenodigd mee te lopen, letterlijk en in een vertelling. Via al gelopen paden en mogelijke nieuwe routes. Loop mee met Angela Merkel en de rattenvanger van Hamelen, neem de bus met Rosa Parks, dwaal door de woestijn met Mozes en eindig in het labyrint. Daar loop je je eigen pad: waar kom je vandaan en waar ga je naartoe? Zou je in het labyrint je eigen weg in vogelvlucht opnieuw kunnen lopen, van je geboorte tot nu? En als je weer terugloopt vanaf het midden, kun je dan ook de toekomst in lopen? Welke weg zou dat zijn?
Van verleden naar heden, van geboorte tot en met nu lopend, komt mijn bewustzijn deels in het ‘veld’ van de andere werkelijkheid:
Het overlijden van mijn grootvader, de aankomst in de haven van Jakarta (wat stinkt het hier!), de worsteling van mijn ouders om een leven op te bouwen in Yogya, de reis naar Nederland (wat is het hier koud!), mijn studententijd (belangrijke mijlpalen: mijn eerste aanraking met sex, drugs, tarot, i ching, t’ai chi), zoeken naar zingeving, verdwalen in culten, opnieuw beginnen, huisje-boompje-beestje, mijn passie ontdekken, scheiden, weer zelfstandig wonen, me thuisvoelen in mijn nieuwe wijk…
In het centrum van het labyrinth kijk ik nogmaals naar de pijnpunten uit mijn verleden, die wil ik achter me laten, maar de verworven kennis en wijsheid wil ik meenemen.
Op de terugweg merk ik dat de anderen me hebben ingehaald, het laatste stuk voelt eenzaam aan, waar is de weg?
Ik loop dit pad omdat het gelopen moet worden. Ik begon als eerste, als opener, maar eindig als laatste.
Bij de uitgang staan nog twee andere ‘reisgenoten’, nu blijkt dat ik als enige de volledige route heb gelopen, de rest heeft de weg afgesneden via sluiproutes.
De gidsen zijn ook al vertrokken, op weg om hun volgende groep op te halen.
Ik vind het jammer dat er op deze manier geen gelegenheid is om met elkaar je ervaring te delen.
Kennelijk is dit de les van het pad waarvoor ik nu gekozen heb: Als ik goed ben in het openen van nieuwe wegen, moet ik in ieder geval voor mezelf doen, ongeacht of iemand me volgt.
Dreamquest 