Tag: personal

11-11-11 @ Club Lite

11-11-11 @ Club Lite


Ik was door vrienden gevraagd om naar Club Lite te gaan, ze zouden ‘iets speciaals gaan doen’. Nu vormen ze sinds Samhain al een koppel, dus vermoedde ik al iets in de richting van handfasting.
11-11-11 zou bij Club Lite op een speciale manier gevierd worden, de advertentie vermeldde:
“Een magische nacht vol symboliek, mystiek en transformatieve krachten. We staan op de drempel van een nieuw tijdperk, vasthouden aan het oude is zinloos. “

Nu geloof ik niet zo in numerologie en ‘bijzondere jaartallen’,  maar ik geloof wel in het samenkomen van mensen met gerichte intentie.

We begonnen met dansmeditatie ‘Sacred Choreography’ dat voor mij aanvoelde als Qigong-dance, inspirerend!

Tussendoor kwam het koppel binnen, wat voor mij de gelegenheid was om hun een kado te geven voor hun handfasting. Twee bokalen, die al geruime tijd op mijn altaar waren opgeladen met de intentie van hartsverbinding.

De dansmeditatie ging geruime tijd door, de sfeer kwam er goed in!
Na dit gebeuren ging de DJ over op andere muziek, de danszaal raakte vol, dus ging ik even bijkomen aan de zijlijn: kletsen met vrienden, kennissen en volkomen onbekenden die ik op dat moment tegenkwam; leuke ontmoetingen gehad!

Om 11.11 PM deed ik mee aan het ritueel “door de Starglyph Portal lopen”:
Voor mij begon het met een solitaire tocht door de Donkere Tunnel, de Geestenweg.
Aan het einde van die Tunnel stonden de Wachters: “Wat is jouw intentie?”
Toen ik die helder had uitgesproken, mocht ik door de Poort, die ik ervaarde als een geboortekanaal naar de volgende fase.
Bij aankomst werd me Licht aangereikt, die verwelkomde ik met mijn hele wezen.

Na het ritueel was het voor mij tijd om langzaamaan weer af te bouwen en naar huis te gaan, vol met inspiratie

 

 

De ontmanteling van een driejarige relatie in drie dagen

De ontmanteling van een driejarige relatie in drie dagen


maandag 4 july 2011, mijn vakantie is begonnen….

Ze is bij mij om zich voor te bereiden op de operatie, dinsdag wordt ze al opgenomen voor de operatie van woensdag, donderdag is weer terug op zaal, vrijdag mag ze naar huis.

Ik ga met haar mee…
Oorspronkelijk zou ze bij mij revalideren, maar ze vond het praktischer om toch naar haar huis te gaan: haar dochter zou in de maandag erna een operatie ondergaan.
Terugkijkend, had ik eigenlijk nu al een bezinningsmoment moeten inlassen om de verandering van plannen goed door te nemen, maar ik liet me overrompelen en ging mee in de stroom van gebeurtenissen, dus kwam het erop neer dat ik in een minder vertrouwde omgeving probeerde het beste ervan te maken.

Dinsdag gingen we op ziekenhuisbezoek bij haar dochter; volgens de dokter kon ze al naar huis, maar volgens de ouders was dat te vroeg: de wond was nog niet goed dicht, ze liep nog wankel, en de opvang moest nog geregeld worden omdat het logeeradres uitviel.
De puber was er behoorlijk chagerijnig over, maar moest toch blijven.

Toen we weer thuis kwamen, waren we allebei helemaal op.
Ze zei dat ze haar hapje ging klaarmaken, en ik ging aan de slag met mijn hapje.
Vervolgens stormt ze boos naar boven, toen ik ging kijken wat er aan de hand was bleek dat ze impliciet had verwacht dat ik zonder woorden begrepen zou hebben dat ik het hapje voor haar zou kunnen klaarmaken.
Toen gaf ik aan dat ik ook aan mijn tax zat, en die onuitgesproken wens niet kon opvangen.
‘dan kan je misschien beter naar huis gaan’ zei ze.

Ik pakte mijn tas boos in, ze riep me nog toe:
‘ga maar weg, ik moet je niet meer’

Ik heb nog even de hond uitgelaten om af te koelen en heb daarna nog haar ex geholpen om het kinderbedje te installeren.
Toen we klaar waren nog even wat rustiger met haar gesproken, en de afspraak bevestigd dat ze in dat weekeinde na de ziekenhuiscontrole bij mij zou zijn.

Toen ik eenmaal thuis was in mijn eigen huis kwam de klap pas echt aan, tot dat moment had ik in shock volkomen verdoofd rondgelopen.

In de dagen erna nog pittige gesprekken gevoerd met mijn makker die ons beiden kent, en na een lange worsteling alsnog per mail de lopende afspraak opnieuw bevestigd, met het idee om dan ook goed door te nemen wat was gebeurd.
Maar toen kwam de mail dat ze de afspraak niet door wilde laten gaan..
Toen brak ik definitief. We hadden al eerder drama’s uitgevochten, elke keer ervoer ik als een barstje in de relatie waar we weer overheen konden komen, maar nu trok ik het niet meer.

Tenslotte heb ik een mail geschreven waarbij ik deze definitieve breuk bevestigde, en overlegde ik over manieren waarop we dit zo goed mogelijk konden afronden.

Uiteindelijk hebben we wat spullen over en weer per post teruggegeven (kleren, sleutels, ringen etc.) en zijn alle uitstaande claims op waardevolle eigendommen (auto, fiets, etc) tegen elkaar weggestreept.

De rest van mijn vakantie ben ik bezig geweest om zoveel mogelijk puin te ruimen:
Stevige gesprekken bij de koffie en aan de telefoon met hartsvriendinnen…
Steun en hulp uit onverwachtse hoek!
Met een goede vriendin nieuwe spullen voor mijn huis aangeschaft, waardoor er nieuwe energie in mijn huis en mijn leven kon gaan stromen!

En natuurlijk zijn er momenten dat ik verdriet en boosheid naar boven voel borrelen.
En tegelijkertijd voel ik me opgelucht, een paar honderd kilo lichter, alsof ik al die tijd veel te veel over mijn eigen grenzen ben gegaan om de relatie te ondersteunen.

De komende tijd wil ik me opnieuw bezinnnen over mijn Pad, over wat ik eigenlijk met mijn leven wil, hoe dat nu eigenlijk zit in mijn balans tussen vrijheid en verbondenheid.

Onverwachts komen nieuwe ontmoetingen op mijn pad, krijgen bestaande vriendschappen extra inhoud.

En natuurlijk blijft het leuk om te flirten en daten, maar voorlopig wil ik dat luchtig en speels houden, ik zou het jammer vinden als ik bestaande vriendschappen zou verpesten door te snel in een troostrelatie te vluchten.

Poly amorie

Poly amorie


“Eén om mee te schrijven, één om mee te vrijen, één om mee te praten”

… tegenwoordig noemen ze dat poly-amorie of zoiets. Ik heb het opgegeven, om de volledige perfectie aan nummer 1 op te hangen. Met hartsvriendinnen kan ik op verschillende niveau’s omgaan, verschillende gradaties en vormen van intimiteit: diepgaande gesprekken, tedere knuffels, heftige sex… Maar zelfs al zouden al die gewenste aspecten met toverlijm aaneen geplakt kunnen worden tot de bruid van Frankenstein, dan nog zijn wij mensen veranderlijk, en past het mooie plaatje van toen niet meer bij de realiteit van morgen.

Mijn persoonlijk recept voor fysieke en spirituele voeding

Mijn persoonlijk recept voor fysieke en spirituele voeding


Huaqiao Lohan Cai

(vegetarische schotel van overzeese chinezen)

 

Inleiding:

Dit recept is een variant op een eerder beschreven recept voor het familiekookboek ter gelegenheid van de 90ste verjaardag van mijn grootmoeder van moeders kant, gevierd op 04 maart 1998.

Voorwoord (geschreven voor de oorspronkelijke versie):

Lieve Oma,

Wat mij altijd zal bijblijven van de keuken in Brantwijk, is de overvolle ijskast met diverse kliekjes, die steeds weer op een nieuwe manier werden hergebruikt in een nieuw gerecht; tante Elly noemde dat wel eens ‘homeopathisch eten’.

Er bestond wel zoiets als een handsgeschreven kookboek van Oma, maar de gebruikte maten waren iets in de trant van: ‘een handje van dit, een beetje van dat’; in die traditie heb ik hier en daar ook dezelfde maten gebruikt bij het koken.

Wanneer ikzelf kook, heb ik dus ook de neiging om allerlei combinaties uit te proberen; ik noem dit zelf ‘experimenteel koken’

Het makkelijkste vind ik om gewoon te kijken wat er aan kliekjes in de ijskast liggen, om vervolgens een en ander in de wadjan te roerbakken.

Wanneer ik boodschappen doe voor het avondeten, kijk ik welke groente en vlees in de aanbieding ligt bij de supermarkt, dat combineer ik tot een gerecht.

Het hieronder volgende gerecht, is op bovenstaande manier ontstaan.

Alle onderdelen zijn meestal wel in voorraad bij Albert Heijn.

Recept voor 1 (één) persoon

(deze is een variant van een recept voor 20 personen)

Ingrediënten:

1 ei

1 plak tofu (ter grootte van een boterham)

1 plak tempeh ((ter grootte van een boterham)

1 winterwortel

1 mini-stronk broccoli

1 bak champignons

1 zakje zonnebloempitten

1 zakje pijnboompitten

1 rode ui

1 teen knoflook

zoute soyasaus

kerriepoeder

chilipoeder

zout

1 theekop bruine rijst

Materiaal:

Frituurpan, koekenpan, wok (wadjan), rijstkoker

Bereiding

1 theekop bruine rijst met 2 theekoppen water aan de kook brengen, daarna in de hooikist zetten.

Frituurpan resp wok (wadjan) alvast op het vuur met olie

Ui en knoflook in stukjes fijnsnijden

Tempeh in reepjes snijden

Tofu in blokjes snijden

Champignons in kwartjes snijden

Winterwortel in dunne schijfjes snijden

Ei klutsen met ‘scheutje’ soyasaus, ‘theelepel’ kerriepoeder, ‘theelepel’ chilipoeder

Tempeh in de frituurpan frituren totdat ze lichtbruin zijn, af laten druipen, en een ‘dessertlepel’ zout toevoegen

Tofu frituren totdat ze donkergeel zijn, af laten druipen.

Wortel & broccoli roerbakken totdat ze gaar zijn.

Ui en knoflook fruiten in de wok tot ze glazig zijn

Zonnebloempitten en pijnboompitten roosteren in de wok tot ze lichtbruin zijn.

Geklutse eieren bakken in de koekenpan totdat een donkergeel omelet ontstaat.

De omelet, Tempeh, Tofu en roerbak gerecht verdelen over platte borden om op te dienen bij de rijst

 

FINISH

 

Biodanza @ Cat: Bloei

Biodanza @ Cat: Bloei


Vandaag gewerkt aan het thema BLOEI!

Vanuit een stevige gronding in een veilige cirkel maak ik ruimte om tot BLOEI te komen, mezelf te openen.

Na een dans van stevige gronding in de aarde, afwisseling met buigzaamheid, dan als pluizenbollen doorelkaar vloeiend en licht door de ruimte wervelen.

Thema dat al een tijdje gaande is in mijn leven: sinds ik me steeds meer wortel in mijn huidige leefomgeving, maak ik ook ruimte voor nieuwe persoonlijke ontwikkelingen, ga ik nieuwe creatieve projecten aan die ik in de wijk wil gaan manifesteren.

Naarmate ik mijn kracht en vaardigheden meer uitstraal, komen er ook meer kansen op me af, nieuwe contacten, nieuwe mogelijkheden voor ontplooiing!

In de dans kom ik oude en nieuwe vrienden tegen: er wordt gespeeld met ontmoeten, verbinden, loslaten en verder gaan.

Maskers komen elkaar tegen, tasten elkaar af, en kunnen dan weer onthuld en losgelaten worden.

Na de les nog met een paar mensen een drankje genomen om bij te praten, waardevolle ontmoeting om de indrukken van deze les uit te wisselen, dat zouden we vaker moeten doen!

Moe maar voldaan kom ik thuis.

 

 

Biodanza @ Cat: verleden, heden, toekomst

Biodanza @ Cat: verleden, heden, toekomst


Thema: Leer van het verleden, leef in het heden, droom van de toekomst.

Dansend vanuit eigen ritme, de ander ontmoeten, samen dansen, weer loslaten, verder in het eigen ritme tot een nieuwe ontmoeting ontstaat.

Bijzonder subtiele samenspel, de eutonie van de vinger: Lichtjes aanrakend van wijsvinger op wijsvinger, afstemmend op elkaar, touching hands voor gevorderden!

Droombeelden: op mezelf dansend, kom ik door diverse poorten tussen de werelden, gaat de ladder omhoog of omlaag?
ontmoetingen met de Fae.
De poorten openend, open ik ook mijn hart voor nieuwe ontmoetingen. Zo te openen voelt kwetsbaar aan, oud zeer komt dan los.
De stem van de Fae roept me, mijn hart antwoordt.
Aan de rand van mijn blikveld zie ik een vlinder-Fae proeven van een bloem. 
Dan kom ik de Fae tegen in de dans, nog voordat we elkaar aanraken hebben we elkaar al gevoeld, we omhelzen elkaar als oude vrienden.

 Aan het einde van de ontmoetingen komen we weer bij elkaar in de kring, met een snelle rondedans bouwen we een energie-vortex op, en als we dan loslaten is het alsof een energiefontijn omhoogstuwt om dan als verfrissende dauw weer omlaag te komen.

Na zo'n 'reis' weer terug in mijn eigen energie, nagenieten van de ervaringen en ontmoetingen.
Weer thuis bij mezelf in mijn ruimte, mijn huis, blijven de effecten van de ontmoeting nog naklinken.
Nieuwe inspiratie, nieuwe kansen dienen zich aan voor mijn eigen ontwikkelingspad:
In het kruisen van Paden kunnen we elkaar inspireren! 

 

Hart op de tong, de eerste bijeenkomst in 2011

Hart op de tong, de eerste bijeenkomst in 2011


We zaten met z’n vieren in een kleine kring in de lunchroom van het Zonnehuis: Mary, Peter, Wilma en ik.

Deze setting is een stuk intiemer en persoonlijker dan de theaterzaal waar het podium voor sommige mensen misschien een hoge drempel is, nu onstonden na een kopje koffie vanzelf de gesprekken en kwamen persoonlijke verhalen los.

Mijn verhaal ontstond naar aanleiding van een uitspraak van Paolo Coelho:
‘afwachten is moeilijk, loslaten is moeilijk, maar niet weten welke te doen is het moeilijkst’.
Ik moest hierbij denken aan een vriendschap in de wijk:

Het begon bij de bushalte van lijn 35 van CS naar Molenwijk.
Ze begon spontaan een babbel met me terwijl we wachtten, en toen ik ging zitten vroeg ze of ze naast me kon komen zitten.
Het bleek dat ze een blok verder van mijn huis in Tuindorp woonde, en regelmatig met dezelfde bus van en naar het werk moest.
in het jaar dat volgde, zagen we elkaar regelmatig bij de haltes op heen of terugweg, als dat een weekje misliep miste ik mijn busmaatje al.
Op een gegeven moment zag ik haar niet meer, de weken werden maanden, ik zag haar ook al niet meer op de sociale netwerken van internet, ik heb haar dus heel erg gemist.

Na een jaartje zag ik weer een teken van leven via internet, ze vertelde dat ze weer projecten ging doen.
Ik heb meteen contact gemaakt, waarna we een paar maanden intensief samenwerkten aan een project waar ik persoonlijk bij was betrokken.
In de loop van de samenwerking hebben we natuurlijk ook persoonlijke gesprekken gehad.

Ondertussen is ons gezamenlijk project afgerond en is ze weer druk met andere projecten, nu heb ik al een tijdje weinig meer van haar gehoord.

Ik vertrouw er op dat het wel weer gaat komen, maar ik mis haar wel!

‘afwachten is moeilijk, loslaten is moeilijk, maar niet weten welke te doen is het moeilijkst’.

 

 

 

Oud en Nieuw: terugblik 2010, vooruitblik 2011

Oud en Nieuw: terugblik 2010, vooruitblik 2011


Mijlpalen in 2010:

De  40 dagen rouw na het overlijden van mijn vader afgerond met een samenzijn,

Het  plaatsen van de urn van mijn vader in zijn graf.

De vaste hulp van mijn moeder overlijdt in het eerste kwartaal, het wordt steeds duidelijker dat ons traditionele mantelzorgsysteem zo niet veel langer verder kan.

Met mijn geliefde de  qabbalistische sabbat gevierd, dat maakte veel duidelijk mbt de overeenkomsten en verschillen van onze visie op relatie.

Ik ontvang het reisgeschenk, een reizend schilderij dat mij een maandlang inspireert, waarna het weer verder reist.

Als bezemer de weg vrijgemaakt voor de processie naar de Tempel van de Godin, grote schoonmaak in de drie werelden.

Na het afscheid van het reisschilderij, miste ik die specifieke inspiratie, en vraag ik om een nieuwe; ik ontvang mijn  inwijdingsschilderij die voor onbeperkte tijd mijn inspiratiebron mag zijn.

In het laatste kwartaal van dit jaar kan mijn moeder verhuizen naar het bejaardentehuis, dat is een behoorlijke klus voor ons allemaal!
Mijn reismaatje komt weer op mijn levenspad en helpt mij met deze onderneming.

In mijn wijk ontstaan nieuwe creatieve impulsen (verhalenmiddagen, kunstprojecten) waar ik graag contact mee maak en aan wil meewerken.

Mijn oudste dochter wordt gevraagd door haar vriendje, ze zijn verloofd met midwinters volle maan!
Ik moet heel erg wennen aan het idee, weer een mijlpaal in het loslaten van mijn dochter.

De uitvaart van de vader van mijn hartsvriendin, brengt me ook weer in contact met mijn eigen verdriet.

Terugblikkend op 2010 zie ik de volgende thema’s :
de Dood: einde van het oude, begin van het nieuwe.|
de Liefde: verbonden in vrijheid, vrij in verbinding, , poly-amorie in de praktijk ervaren.

Vooruitblik op 2011

Er komen reorganisaties op mijn werkplek, ik neem nieuwe taken en projecten aan, spannend!
Ik wil me openstellen voor nieuwe ervaringen op het gebied van werk, relaties, creativiteit!

Uitvaart van de vader van mijn hartsvriendin

Uitvaart van de vader van mijn hartsvriendin


Het kostte me moeite om naar de uitvaart  te gaan, ik moest me er echt toe zetten.
Hij had dezelfde kwaal als mijn moeder, diabetes.
Ook bij hem moest er een been afgezet worden, maar in zijn geval waren er teveel complicaties bij de revalidatie, hij heeft het moeizame lange herstelproces niet gered.
Een jaar geleden nog had ik de uitvaart van mijn eigen vader, dat was nog zo nabij.

Mijn hartsvriendin had ik lange tijd niet gezien, we hadden het allebei zo druk met onze zorgen.
En toch…onze geschiedenis gaat terug naar de tijd dat onze kinderen samen op de peuterspeelzaal zaten, hoe snel gaan bijna twintig jaren voorbij!
Ik had haar nog gevraagd voor Kerst als vanouds, maar het mocht niet zo zijn door het overlijden van haar vader.

Ik was net op tijd in de aula, ze gingen net beginnen…

Toen mijn hartsvriendin sprak, herkende ik haar verdriet en pijn, het is ook de mijne.
Hoe graag had ik op dat moment naast haar willen staan, arm om haar heen in moeilijke momenten…
maar ook dat heeft niet mogen zijn, we kwamen nooit verder dan ‘just good friends’.

Na de ceremonie was er even tijd om elkaar echt weer te ontmoeten in een warme omhelzing.

Terugreizend na de uitvaart voel ik me een stuk lichter, ook blijer omdat ik erbij kon zijn, de kans had om haar te laten voelen dat ik er nog steeds ben als vriend voor haar.

 

 

QUI, mijn inwijdingsschilderij: abracadabra

QUI, mijn inwijdingsschilderij: abracadabra


Wanneer ik de tekstfragmenten verder ga duiden, kom ik op de volgende parafrase:
lange tijd hield ikzelf mijn deur dicht, en vroeg ik me wanhopig af: wanneer komt er iemand binnen?
totdat ik de goddelijke inspiratie kon toelaten in mijn hart:
genieten
tantra
diepzielduiken
doorzetten
inzicht:
ik ben menselijk
compleet met strijd en overwinning
diepzielduiken, hartscontact
mezelf overwinnend
ik kies ervoor om mijn inspiratie door te geven:
kijk, zo is het om mens te zijn!
alles overwinnend
liefde
onvoorwaardelijk
SUCCES!