Tag: PKN

Op zoek naar Zin @Zinnig Noord 

Op zoek naar Zin @Zinnig Noord 


Sinds 10 October 2015 ben ik lid van de gespreksgroep ‘Op zoek naar…’, mede georganiseerd door leden pioniersplek van de PKN, ‘op zoek naar nieuwe manieren om van betekenis te zijn in een moderne, seculiere tijd en stad’.

Zelf ben ik in de jaren vijftig protestants opgevoed in de multi-religieuze setting van Midden-Java, met sterke invloeden uit de Chinese en Javaanse tradities.
Toen ik merkte, dat mijn multi-religieuze achtergrond niet werd geaccepteerd in de toenmalig verzuilde kerken, heb ik me in de jaren tachtig afgekeerd van de kerkelijke dogmatiek en ben ik andere Wegen gaan bewandelen.

Tot mijn verrassing blijkt  dat de gespreksgroep ‘Op zoek naar…‘ veel meer ruimte biedt voor multi-religieuze zingeving.
Zo ervaar ik Zinnig Noord als een uitgestoken hand van de pioniersplek naar de maatschappij in groter verband, terwijl ikzelf tegelijkertijd mijn hand uitreik naar de PKN.
Overigens ervaar ik bruggen bouwen op deze manier als een uitdaging, het zoeken naar overeenkomsten zonder tegenstellingen te verbloemen.
In tegenstelling tot de missie van de  pioniersplek , ben ik geen onderdeel van de PKN, ik kan me niet vinden in de gangbare dogmatiek van het Christendom.
Als belangrijke overeenkomst zie ik onze gezamenlijke behoefte om op diverse manieren op zoek te gaan naar zingeving.

De gespreksgroep ‘Op zoek naar…’ ervaar ik als een goede mogelijkheid voor het uitwisselen van verschillende invalshoeken op het gebied van zingeving.

Zelf heb ik vanuit mijn invalshoek de meeste inspiratie gevonden bij onderstaande onderwerpen:
Op zoek naar…
Innerlijke kracht
Het wonderbaarlijke
Muziek
Zomer 2016
Nieuwe hoop
Verbinding

Zie ook: Zinnig Noord – Over ZINNIG NOORD

Zinnig Noord – tot bloei komen

Zinnig Noord – tot bloei komen


Overdenking:
“Wat is jouw bloei, waartoe voel je geroepen?
Waarin ben je nu aan het bloeien, op je eigen manier?”

Voorafgaande aan de wandeling, met de routeleider de route voorbereiden, rollen en taken verdelen, sparren over het thema.
Ik vond het belangrijk dat deze wandeling plaatsvond in mijn eigen wijk, met start en eindpunt in wereldse omgeving buiten de kerk.
In mijn visie moet spiritualiteit vooral in de dagelijkse werkelijkheid beleefd en tot uitvoering gebracht worden.
En waarover hebben we het eigenlijk als we spreken over ‘ bloei’?
Bloei is een fase van een doorlopende cyclus: een bloem stelt zich met geur en kleur open om bevrucht te worden; in de volgende fase is de bloem uitgebloeid en verwelkt, maar de bevruchte bloemen dragen vrucht voor de volgende fase.
Een mens is geen bloem, maar in de beeldspraak spreken we van iemand die is opgebloeid, die is dan geinspireerd en stelt zich open voor nieuwe mogelijkheden, die later daadwerkelijk uitgevoerd kunnen worden.
Het gaat om ‘bloei’ in het hier en nu, geen ver afgelegen ideaalbeeld!

Goed doorgenomen, wie doet wat wanneer.
Routeleider voorop om tempo en overgangen in de gaten te houden, achterwacht helemaal aan het einde om de achterhoede te bewaken, in het midden een extra steunpunt die ook oplet.

Zo’n route lopen als mede-organisator is toch heel anders dan gewoon als deelnemer meelopen, nu voelde ik me veel meer betrokken en verantwoordelijk om het proces te bewaken en te faciliteren.
Ik moest weer denken aan andere spirituele wandelingen waar ik aan heb meegewerkt, toen was ik vaak in de rol van Wachter; destijds voornamelijk in assisterende rol, nu meer als co-pilot.

Als ritueel begeleider nam ik de verantwoording voor drie mini-rituelen:
Warming-up vooraf: contact met je voeten, gronden, vervolgens vanuit het contact met de aarde  je armen strekken, openen als een bloem met het gezicht naar de hemel toe.
Tijdens de wandeling nam iedereen een kleurig stuk lint als focus voor het thema ‘bloei’; voor mij voelde het wel prettig aan om deze aan mijn linkerpols te binden.
Halverwege de wandeling: eenieder die dit wilde, kon de lint (al dan niet beschreven met inzicht, wens of gebed) aan een boom binden.
Daarna vond ik het wel passend om wat water te schenken aan de boom.
Aan het einde van de wandeling ‘cooling down’:
Contact met je voeten, gronden, vanuit het contact met de aarde reiken naar de hemel, de verzamelde energie, inspiratie en inzichten bundelen en tot je nemen.

We sloten af met gezamenlijk brood en soep, op de plek waar we begonnen zijn we geeindigd: Lokaal Spaanders

Inspiratie:
Onlangs zag ik in mijn tuin hoe een hommel in een bloem dook, dit beeld nam ik met me mee tijdens de stiltewandeling. Terwijl een deel van mijn aandacht bezig was met procesbewaking van het wandelen, was een ander deel van mijn aandacht bezig met dit beeld van mezelf openstellen als een bloem, opdat Ibbur zich welkom bij me voelt.

Zie ook: Zinnig Noord – Stiltewandelingen in en om Amsterdam Noord

 Groeien @Zinnig Noord

 Groeien @Zinnig Noord


Vandaag weer meegedaan aan een stiltewandeling van Zinnig Noord, met als thema ‘Groeien’….
‘Door muziek, beweging, meditatie op het landschap, een tekst en gesprek.’
‘Het gaat hierbij om het gehoor geven aan de Stem die ons persoonlijk aanspreekt en uitlokt om werkelijk tot leven te komen’
…
We begonnen in de  Durgerdammerkerk, een bijzonder knus klein kerkje, met basisbewegingen uit de sacrale dans, die me doen denken aan qigong:
Enerzijds werkend met de horizontale energiestroom:
Via de voetzolen contact maken met de aarde, door je hele lijf heen de aardekracht omhoogstromend naar de hemel en weer terug omlaag, vice-versa.
Anderzijds werkend met de verticale energiestroom:
De verzamelde energie vanuit je eigen centrum naar het midden van de cirkel en tevens de cirkel rond.
…
Dit inspireert me om verder te gaan op mijn pad:
– het spirituele met het fysieke te verbinden
– mijn lichaam beschikbaar stellen als kanaal tussen de drie werelden (beneden-midden-boven)
– (mede)werken aan een gemeenschap van mensen
…
Tijdens de stiltewandeling geobserveerd welk aspect van de natuur me zou roepen in de context van het thema ‘groeien’.
Tot mijn verbazing was het Kikker die me riep.
Van de verschillende mogelijke duidingen, waren mijn associaties:
Het leven tussen land en water, tussen de werelden, kernwoord ‘betwixt and between’ .
Zo zie ik dan ook mijn pad, het wandelen tussen de werelden, tussen de alledaagse en de buitengewone werelden pendelen, telkens weer de balans daartussen zoeken op de grensgebieden.

Verdergaand met de stiltewandeling, met (fragmenten uit) de tekst van Huub Oosterhuis ‘wil je licht zijn’.
Welk fragment spreekt mij het meeste aan?
‘Jij gijzelt wie zich in jou waagt’ 
Me zomaar overgeven aan die andere wereld, dat doe ik niet zomaar, ik ben voortdurend bezig met voorzichtig mijn grenzen te verleggen, om mezelf niet volledig ongecontroleerd te verliezen.

Weer terug op ons startpunt, sluiten we af met een gezamenlijke maaltijd.
Voor mij was dit weer een inspirerende wandeling, dit stimuleert me om verder te gaan op mijn eigenwijze weg.

 

Zie ook: Zinnig Noord – Stiltewandelingen in en om Amsterdam Noord

Op zoek naar verbinding-ZINNIG NOORD

Op zoek naar verbinding-ZINNIG NOORD


Dit thema werd ingebracht door een deelnemer die binnenkort gaat trouwen; op haar verzoek heb ik het thema verder uitgewerkt en begeleid in een mini-workshop

Opening:
De klankschaal gaat de kring rond met brandend salie, om te reinigen en te gronden:
….
Wat is voor mij de aanleiding om met dit thema bezig te zijn?

Oefening 1:
Ik heb een bolletje wol meegenomen; terwijl ik het uiteinde van de draad vasthoud, geef ik de bol aan iemand aan de overkant.
De ontvanger pakt de draad op en geeft de bol weer door aan een volgende die nog geen draad in handen heeft, en zo gaat het verder totdat iedereen  de bol  in de handen heeft gehad en zijn deel van de draad blijft vasthouden.
Zo ontstaat een gezamenlijk netwerk van kruisende draden, lijntjes die we naar elkaar toe hebben uitgezet.
Wie hebben een lijn met elkaar gemaakt en wie niet?
Wie hebben er (veel) kruisende draden en wie niet?
Wat valt er in deze verschillen te voelen?
….
Hoe voelt het, als we de lijnen slap laten hangen om vervolgens strak aan te trekken, vice-versa?
Kan ik via het spanningsveld van de draad het raakpunt met een kruisende draad voelen, en wat voel ik dan?
…
Degene die als laatste de bol in handen heeft, rolt de bol weer op en trekt aan zijn uiteinde van de draad, terwijl de overigen de draad laten vieren.
Wat voel ik als ik de draad loslaat, gaat dit gemakkelijk of moeizaam?
…

Oefening 2
De bol is weer terug bij het begin, maar is nu verzamelpunt van alle draden en lijnen geworden.
Iedereen krijgt nu een el  lange draad en bindt deze vast aan zijn eigen linkerhand en zoekt een oefenpartner:
A verbind zijn eigen handen met zijn eigen draad, met een el afstand tussen de armen, waardoor de schouders via de armen met de draad een cirkel vormen.
B doet hetzelfde maar zorgt ervoor dat zijn verbindingsdraad dwars door de cirkel van A gaat.
A en B zijn vormen dankzij hun draden twee ringen die in elkaar passen.
…
Wat voelen we in tweetallen als we de verbindingsdraden beurtelings strak aantrekken en vervolgens slap laten hangen, vice-versa?
Wat gebeurt er als we proberen los te komen, terwijl dit niet zonder meer gaat?
Wat voelen we als we eindelijk losgemaakt worden?

Oefening 3
Met dezelfde partner staan de tweetallen met de handpalmen tegen elkaar aan.
Aanvankelijk is de aanraking lichtjes, om goed waar te nemen hoe dit aanvoelt.
Langzaamaan wordt de druk opgevoerd, zonder de ander weg te drukken.
Daarna wordt de druk weer heel licht gemaakt, als veertjes.
Tenslotte wordt gespeeld met het beurtelings afwisselen van druk.
…
Wat ervaar ik bij drukverschillen?
Heb ik een voorkeur voor zacht of hard?
Heb ik de neiging tot ‘geven’ of nemen’

Afsluiting:
De schaal met brandende salie gaat langs, om weer opnieuw te gronden en reinigen, we kunnen in de kring onze ervaringen delen, daarna informeel naar wens met iemand in gesprek gaan.

Terugblik:
Ik vond het bijzonder om te zien hoe het netwerk aan verbindingen ontstond; diverse deelnemers zagen ook het verband tussen de ervaringen tijdens de oefeningen en hun verbindingen in het dagelijkse leven.

 

Zie ook: ZINNIG NOORD

Terugblik op Yule @ Zinnig Noord – 2016

Terugblik op Yule @ Zinnig Noord – 2016


yule

Rondom Yule voelde ik me opnieuw geroepen om de wederkomst van Licht  en Hoop vorm te geven in een ritueel:

“Heb je toevallig inspiratie voor een ritueel rond het thema ‘hoop’? Dan hoor ik het graag”
…
Kern thema voor mij is: hoop vinden/verzamelen en delen in moeilijke tijden:
“waar hoop je op, wat geeft je hoop, wat wil je zelf in concreto doen om de hoop van jezelf en anderen te voeden en te delen?”

Als focus gebruik ik een vuurritueel als symbool voor het licht van Hoop, het plan was als volgt:
Aan het begin staan waxinelichtjes nog niet aangestoken in een kring rond een centrale kaars.
Na een korte meditatie over het thema Hoop, wordt de centrale kaars ritueel aangestoken in de kring, daarna krijgt iedereen de beurt de gelegenheid om een waxinelicht uit de kring aan te steken bij de centrale kaars, met het uiten  van Hoop (in woord of stil gebaar) waarna het lichtje weer n een cirkel rond de kaars wordt geplaatst.
Nadat ieder is geweest wordt het ritueel afgesloten met een algemene spreuk van hoop.
…
In deze bijeenkomst stond op de centrale plek de vier advent-kaarsen, en stonden op de vier windrichtingen Wachters geplaatst, die aan het begin de vier kaarsen aanstaken met een spreuk van Hoop.


Fire, sacred fire
Burning through the night
Come to me in the dreamtime
Bring me visions of light.
De overige aanwezigen staken daarna hun waxine-lichtjes in stilte aan.
Tegen het einde bleken er nog vier lichtjes nog niet aangestoken, die werden aangestoken met het uitspreken met spreuken van Hoop:
– voor Vrede
– voor Gerechtigheid
– voor Hoop
– voor ons allen

NOW I WALK IN BEAUTY,
BEAUTY BEFORE ME,
BEAUTY BEHIND ME,
ABOVE AND BELOW ME,
BEAUTY ALL AROUND ME

Zie ook: Zinnig Noord – Home

 Outsider Art  & Labyrinth @ Hermitage Amsterdam

 Outsider Art  & Labyrinth @ Hermitage Amsterdam


Opnieuw doorleefd:
Eerste Outsider Art Museum in Nederland – Hermitage Amsterdam

Wat me telkens weer treft bij Outsider Art:
Een kijkje in de andere wereld: soms fleurig en opwekkend, soms somber en afschrikwekkend, vaak krachtig verwijzend naar het numineuze.

In het museum: een aantal spirit dolls, waarvan er eentje wel heel levendig was:

spirit doll

In de gallery: een figuur die doet denken aan Davy Jones
deep one
In het grensgebied van museum, gallery en hoftuin:
Het hert met het grote gewei doet me denken aan de ontmoeting van Pwyll met de Grijze Jager .
White Hart

Dit soort kunst confronteert met de diepte van de benedenwereld en het onderbewuste, oeroude thema’s uit verschillende tradities, het fascineert en schrikt af, geeft inspiratie en inzicht als je dwars door de angst en de duisternis heen kan gaan.

Hierop aansluitend het Labyrinth in de Hoftuin gelopen.
Voorafgaand zag ik een gezin met een aantal kinderen, compleet met step en driewieler door het labyrinth heen razen zonder enig respect voor de intentie van dit bouwsel: de kinderen liepen op de afscheidingswanden van het labyrinth, renden en reden rucksichtlos door het pad en er overheen, alsof het een speeltuin met zandbak was!

Ik besloot om in te grijpen:
Toen ik bij het Labyrinth aankwam was het gezin alweer vertrokken, anders had ik hen aangesproken op hun respectloos gedrag.
Lopend door het Labyrinth, ruimde ik de rommel fysiek en energetisch op, en herstelde ik de structuur waar deze was ontregeld.
In het centrum aangekomen, gaf ik de zware energie terug aan de aarde, om als compost te dienen. Daarna pas voelde ik de ruimte om weer verbinding te leggen tussen de drie werelden.
Terugkerend uit het Labyrinth vond ik onderweg een veer, die ik meenam naar de Poort, om daar als Wachter te dienen.

Feedback:
‘terwijl je daar liep, veranderde je, het leek alsof een oude sjamaan van 80 daar liep’
Overdenking:
Het kan best zijn, dat ik op dat moment de Oude aspecteerde.
Deze keer ging ik niet met een vraag of een wens het Labyrinth in, maar met een missie om te danken voor de inspiraties die ik tot nog toe mocht ontvangen.
Het is fijn om dit soort avonturen met elkaar te kunnen delen!

Labyrinth in Hoftuin Hermitage

Labyrinth in Hoftuin Hermitage


labyrinth

Vandaag liep ik tweemaal het Labyrinth in de Hoftuin van de Hermitage, met de intentie om me te bezinnen op terugkerende themas in relationele sfeer.
Het labyrinth meditatief inlopen, ervaar ik vaak als de afdaling van Innanna in de onderwereld.
De eerste ronde deed ik op blote voeten, om de verschillen in de ondergrond goed te kunnen voelen: gras, grind, grote kiezels, houtsnippers, zand…
Gaandeweg voelde ik me gesteund door mijn gidsen en helpers, vooral toen het pad moeizaam werd….
De houtsnippers vond ik verraderlijk, op zich zacht materiaal, maar met het risico van splinters…wat mij doet denken aan bepaalde ontmoetingen waarbij ik me meteen op mijn hoede voel omdat het te mooi lijkt om waar te zijn, en waarbij later ook blijkt dat het te mooi was om waar te zijn.
Het zand was wel prettig onder mijn voeten, maar deed me ook denken aan de woestijn, dit associeerde ik dan weer aan de barre periodes in mijn relatieleven.
Het grind was vrij neutraal, hier had ik weinig mee…sommige ontmoetingen zijn ook zo: niet koud, niet heet, maar lauw en smakeloos, ze laten geen indruk achter.
De grote kiezels waren confronterend, hier ging ik ook door de moeizame pijnlijke periodes van mijn liefdesleven.
Het gras was een verademing, verkoelend aan mijn voeten, net als de periodes dat alles in een stroom als het ware vanzelf goed gaat…
In het centrum van het labyrinth aangekomen, ervoer ik een moment van rust en genezing. Vele lasten waren van mijn rug verdwenen onderweg…
Na een moment van stilte, werd het weer tijd om het labyrinth uit te lopen, een stuk lichter, en met de gewaarwording dat mijn gidsen en helpers bij me bleven.

De tweede ronde deed ik met mijn schoenen aan. Nu kon ik me meer concentreren op de visuele schoonheid van het labyrinth.
Vooral de grote kiezels vielen me nu op! Aha!
De stukken in mijn leven, die me de meeste pijn gaven, brachten ook de mooiste ervaringen tegelijkertijd!
In het centrum aangekomen, ervoer ik hoe ik vanuit de allerdiepste bodem van de benedenwereld contact kon maken met de bovenwereld.
Dit was het belangrijkste inzicht dat ik met me mee kon nemen toen ik weer het labyrinth uitging!

 

Zie ook: Zinnig Noord – Labyrint in Hoftuin: mini-pelgrimage

Zinnig Noord – Op zoek naar de zomer

Zinnig Noord – Op zoek naar de zomer


Vandaag hadden we afsluiting van het seizoen ‘op zoek naar…’
Thema voor deze keer was ‘op zoek naar de zomer’

Het oorspronkelijke plan was om te gaan picknicken in het Twiske, maar vanwege sombere weersvoorspellingen werd er druk gemaild over alternatieve verzamelplekken: Bethelkerk bleek op het laatste moment al volgeboekt, Zonneplein was een goed alternatief, dichtbij genoeg om mensen in huiselijke sfeer uit te nodigen.

Iedereen had wat eten en drinken meegenomen voor potluck, de gezelligheid zat er snel in!

Aan het begin van de samenkomst ging de hoorn met zelfgebrouwen bier rond, om heilswensen te delen en uit te spreken.
‘op de zomer, deze bijeenkomst van gemeenschap der mensen, heil en zegen’
En natuurlijk moest er ook een plengoffer gebracht worden aan de spirit van het land.

Het is fijn om elkaar beter te leren kennen in huiselijke sfeer, zo krijgen gedeelde verhalen ook echt een gezicht.
Samen eten en drinken, van die kleine huisrituelen die van groot belang zijn voor community building in de praktijk.
Gezellig kletsen over van alles….
Diverse voorwerpen in het huis, hebben hun eigen verhaal en bieden gespreksstof.

Dit was een fijne dag, met dank aan alle helpers, zowel de zichtbare als de onzichtbare!

 

Zie ook: Zinnig Noord – Over ZINNIG NOORD

Zinnig Noord – Stiltewandeling Tuindorp Oostzaan: Dromen

Zinnig Noord – Stiltewandeling Tuindorp Oostzaan: Dromen


zonnehuis

Op mijn verzoek begonnen we de wandeling in het hart van Tuindorp Oostzaan, het Zonneplein: hier kwam de wijk destijds in opstand toen de buurtfunctie dreigde te verdwijnen.
Sindsdien is veel gebeurd:
Er zijn nieuwkomers die het toch wagen om hun droom te manifesteren:
een hip koffiehuislokaal

een pop-up restaurant
studioDit soort acties sluiten aan op mijn droom van community building!

Verder wandelend kregen we als thema:
Herinner jij je een droom, die van invloed is geweest op je leven?

Ik ben van jongs af aan een sterke dromer geweest: na de dood van mijn grootvader, toen ik vier jaar was, heb ik tien jaar lang dromen gehad over de Dood die aan me verscheen als een skelet.
Dreamquest of unknown kadath heeft een sterke invloed op me gehad, dit was mijn eerste richtingaanwijzer voor droomreizen in de droomtijd, en ik werd verder geholpen met methodes uit het neosjamanisme.

Vele dromen zijn ‘slechts’ verwerkingsdromen, waarin ik de stress van alledag verwerk, maar soms heb ik ook heldere dromen waarin ik besef dat ik droom, dromen met een boodschap uit de andere werkelijkheid die ik me helder genoeg herinner om later op te schrijven.

Het verhaal van de Jakobsladder doet me denken aan sjamanistische trancereizen naar de bovenwereld, waarbij verbinding tussen bovenwereld en midden aarde vice-versa worden gelegd, de uitdaging is dan ook om de inspiratie van spirit uit te voeren in de dagelijkse werkelijkheid. Soms lukt dat, als ik me echt open stel voor die inspiratie, en die ook lijfelijk door me heen laat gaan.
Het blijft lastig om dit soort ervaringen te verwoorden in een ‘taal’ die voor mijn toehoorder invoelbaar blijft, en toch voel ik dat het belangrijk is om een poging te doen om iets van deze kennis en ervaring door te geven, omdat het leven zoveel rijker wordt aan inzicht.

Tijdens de stiltewandeling ervaarde ik de uitdaging om enerzijds geaard te lopen en anderzijds mijn blik te openen voor de andere werkelijkheid.
Er waren een paar momenten die me bijstaan:
Tijdens het passeren van een holle boom, zag ik een doorkijk naar het landschap er achter…
Een stuk verderop zag ik Reiger, bijna onzichtbaar verscholen tussen dik bladerdek van een boom langs het water…

Na een tijdje wandelen in stilte, kregen we de gelegenheid om in tweetallen uit te wisselen.
Gelukkig had ik een gesprekspartner waarmee ik de kans kreeg om diep in uitwisseling te kunnen gaan over onze ervaringen met dromen.

Wat was voor mij het kernwoord van deze dag?
Dreamquest!

 

 

Zie ook: Zinnig Noord – Stiltewandelingen in en om Amsterdam Noord

Stiltewandelingen Amsterdam Noord op moederdag 2016

Stiltewandelingen Amsterdam Noord op moederdag 2016


Wandelen door de polder, in stilte...

een valk zit te bidden in de lucht
plotseling duikt hij omlaag
hij vliegt weer op met een muis in zijn bek

Dit beeld inspireert me, doet me denken aan the Creation of Ea (A Wizard of Earthsea, Ursula Leguin)

"Only in silence the word,
only in dark the light,
only in dying life:
bright the hawk's flight on the empty sky"
~the Creation of Ea (A Wizard of Earthsea, Ursula Leguin)



Verder sluit het ook aan bij het aspect van de Jager die ik speelde met Beltane: een tijdlang roerloos bidden tot het juiste moment is gekomen.

Verder wandelend met een aantal overdenkingen.
Johannes 20: 19-22, Jezus verschijnt vlak na zijn opstanding aan zijn discipelen, waarna hij hen met de Geest beademt, Pasen en Pinksteren komen dan bij elkaar!
Interessant beeld, doet me denken aan inwijdingsrituelen van oude mysterietradities!

Vraag: wie/wat heeft me in mijn leven geinspireerd?
Antwoord:
Op de eerste plaatst mijn vader, die zijn roeping voorleefde, bruggen maakte tussen verschillende spirituele verhalen uit diverse tradities, uitspraken deed over maatschappelijk handelen en over realisering van verzoening in de dagelijkse werkelijkheid.
De inspiratie van onze chinese voorvaders zijn goed te traceren via historische documenten en overige overleveringen!
Het spoor van de onze onbekende en ongenoemde indische voormoeders is een stuk lastiger te vinden, er is zo weinig opgeschreven en overgeleverd!
Voorzover ik nu toegang kan krijgen is het op halfbewust intuitief niveau, dankzij de wayang golek en de kris die op mijn pad komt.

Vraag: hoe inspireer ik anderen?
Antwoord:
Op mijn werk, als ik processen weet te benoemen en omschrijven, en verbeteringen weet aan te geven.
In oefengroepen, als ik mijn observaties in feedback weet te verwoorden.

Aan het slot van de wandeling bespreken we in tweetallen onze ervaringen...ik had een fijne gesprekspartner waarvan ik het gevoel kreeg dat we op verwante kruisende paden zaten!

We sloten af met een gezamenlijke maaltijd in de groep, waar iedereen elkaars verhaal kon horen.

Het was een goede dag vandaag!

Zie: Zinnig Noord - Stiltewandelingen in en om Amsterdam Noord