Destijds las ik het boek van Hubert Lampo ‘Terugkeer naar Atlantis’, die titel is in mijn geheugen blijven hangen, pas veel later last ik Plato’s oorspronkelijke verhalen hierover in Timaeus & Critias.
Dit thema blijft me bezig houden: het komt steeds weer terug in beelden, gevoelens..
Soms kom ik mensen tegen die dezelfde ‘klik’ ermee hebben in de Droomtijd.
Maar in de alledaagse werkelijkheid ben ik nog niemand tegengekomen die dezelfde droombeelden heeft als ik, iedereen heeft zo zijn/haar eigen droombeelden over Atlantis.
Wellicht is Atlantis een archetype dat alleen in de Droomtijd schijngestalten aanneemt, net zoals andere magische plekken in de Astrale Wereld; Avalon, Shamballa, Shangri-La en andere Droomplaatsen zien er voor iedereen anders uit omdat geen droom dezelfde is voor iedereen.
