Wat zou het mooi zijn als je na het verbreken van je relatie in alle redelijkheid naar elkaar kon kijken. Als het lukte om de terugblik op de mooie momenten te laten prevaleren boven de pijnlijke herinneringen aan de ruzies en de breuk
…

In de begintijd staan pijn en verdriet de mildheid nog akelig in de weg. Als je op dat moment de pen pakt voor een lofzang, wordt het enkel een opsomming van bitterheden
…
Misschien schrijf ik ‘m op een dag, mijn Ode aan de ex.

…

 

Overdenking:

Ik ben bezig met  kintsugi in mijn innerlijke breuklijnen toe te passen.
Afgelopen jaren lukte het een paar keer om met  exen te kunnen koffiedrinken om bij te praten, dit heeft in ieder geval geholpen om oud zeer te genezen en te waarderen wat goed was.
Er zijn ook nog een paar exen waarmee ik graag een goed afrondend koffiegesprek mee zou willen hebben!
Het gaat me dan niet om herstel van de oude situatie en patronen, want het is natuurlijk niet voor niets dat die verbroken moesten worden.
De oude vorm past niet meer, en het is de vraag of er een nieuwe vorm mogelijk is.

Maar in ieder geval zou ik tegen mijn ex(en) willen zeggen:
We hebben elkaar lief gehad, elk op eigen manier, daar ben ik dankbaar voor.
En het spijt me als ik door mijn onvermogen je hebt gekwetst.

Ping: een ode aan mijn ex | Olga Leever

• story