De dode hoek is een leergang die in het teken staat van onze persoonlijke en maatschappelijke omgang met de dood.

 

Waarom vind ik dit thema zo belangrijk?

Sinds Corona is de dood heel zichtbaar geworden in het maatschappelijke bewustzijn in het algemeen en in mijn beleving in het bijzonder.

Voorafgaande aan de pandemie had ik een gevoel van dreiging die ik niet concreet kon plaatsen, wel kreeg ik apocalyptische beelden in de droomtijd: de Fimbulwinter komt!

Rondom begin chinees nieuwjaar van de Rat legde ik de link tussen de pandemie en de Vier Ruiters van de Apocalyps.

En hun werd macht gegeven over het vierde deel der aarde om te doden, met het zwaard, met de honger, met de zwarte dood en door de wilde dieren der aarde.

Als tegenhanger van duistere beelden over de dood heb ik behoefte aan een lichtere benadering, meer in de richting van Dia de los Muertos
Kleurig, vrolijk, muziek, zang, dans…

In deze context voelt het voor mij wel passend om bezig te zijn met de personificatie van de Dood, zoals deze zich toont in de vesrchijning van Santa Muerte.
Met name de humoristische variatie van Calavera Catrina spreekt me aan!

Een andere bijzonder humoristische variant vind ik Death of Discworld

In deze context moet ik ook denken aan Carlos Castaneda:

Death is our eternal companion. It is always to our left, an arm’s length behind us. Death is the only wise adviser that a warrior has. Whenever he feels that everything is going wrong and he’s about to be annihilated, he can turn to his death and ask if that is so. His death will tell him that he is wrong, that nothing really matters outside its touch. His death will tell him, I haven’t touched you yet.’

Ping: De Dode Hoek<

 

• story