Impressies van Tantrisch avontuur.
Aan het begin van deze cyclus het Orakel geraadpleegd, wat heeft deze te zeggen over het thema waar ik mee bezig wil zijn?
Het Orakel geeft me Hartenvrouw…dat is inderdaad mijn hartewens, om die te ontmoeten!
De Wildwood Tarot zegt:
‘The Salmon struggles upstream to the source of the river where it was first spawned, in order to spawn a new generation. The salmon’s amazing journey from fresh-water to the sea and back again at the end of its life is one of nature’s marvels. The upstream climb to its spawning ground exhausts the fish, but still it struggles to come home in order to give life to its descendants. Above Salmon’s head is the hazel tree with the nuts ripening. In Irish legend, the salmon of wisdom swims in the pool of Conla or the well of Segais in order to eat the nuts that drop from the hazel-tree. Hazel is the tree of wisdom, and its properties include cleansing the blood and healing skin conditions.’
‘Questions: What do you most resonate with here? Where are you leaving yourself open or unguarded? What is enchanting you? What do you need to devote yourself to?’
Mijn duiding van dit moment: ik moet de zalmsprong maken om mijn hartewens te manifesteren.
De mythe van Cernunnos komt even om de hoek kijken, zeker van toepassing in de stroom waar ik nu in zit. De kracht van de Wilde God in me oproepen en naar buiten laten komen!
Een van de deelnemers vertelde over een periode dat ze Cernunnos aanriep, waarbij als onvoorzien bij-effect haar keuken afbrandde. Tja…het aanroepen van de gehoornde heeft risico’s!
De uitdaging is: hoeveel energie kunnen de schakels van de cirkel aan? Is er voldoende kader om deze energie veilig te kanaliseren?
Zweethut-ritueel:
Samen de hut opbouwen, de heilige ruimte scheppen, de steenceremonie doen, daarna de hut in.
Tijdens de steenceremonie heb ik de volgende intentie meegegeven aan de stenen:
Voor de voorouders: (zegen en dank) voor degenen die verder zijn gegaan, maar ook degenen die tussen hier en daar zijn blijven hangen.
Voor de Grote Gehoornde: je hebt me geroepen, hier ben ik, help me om de weg te vinden.
Voor de spirits van het land en alle helpers en gidsen: bede, om dit ritueel te beschermen en te begeleiden.
Aan het einde van vorig millenium deed ik voor het eerst een zweethut, dat was traumatisch: ik had last van de rook en de hitte, en er waren grote spanningen tussen de begeleiders, het is niet voor niets dat de Lakota diverse new-age varianten veroordeelt.
Voor het eerst na al die tijd voel ik dat ik weer er aan toe ben om te vertrouwen op mezelf, de cirkel, de begeleiders, het proces.
Voorzover ik weet, is deze variatie van het ritueel niet te herleiden tot de traditionele Lakota-lineage.
Om dit ritueel aan te gaan moest ik wel door een stuk angst heen, en ook het trauma van die eerste keer opruimen: niet alleen het rampzalige verloop van die zweethut, maar ook het verbroken vertrouwen.
Deze keer kon ik het aangaan tot het einde, dat ruimde veel op!
In dit weekeinde had ik ontmoetingen met bijzondere mensen, op zoek naar het wonderbaarlijke; onverwachts de vrouw tegengekomen, die tijdens Lughnasad zijn Speer had veroverd!
Moment-opnames: Nu en dan toch nog de rol van de Wachter op me genomen, even een helpende hand uitgestoken toen ik zag dat iemand overweldigd werd door de heftigheid van het proces en de emoties.
Bijzondere partner-oefening: met een touw werd mijn pols aan de hare vastgebonden, vervolgens moesten we een tijdlang alles samen te doen. Zo is het dus, als je gebonden bent aan een relatie….Met deze werkpartner ging de oefening goed…
Eind-sessie: wat neem je mee van dit weekeinde, hoe zorg je ervoor dat je met een support-groep deze impuls kan laten doorwerken?
Het Orakel geeft mij Sundance: wat ben ik bereid te offeren, om mijn hartewens te bereiken? Tijd en energie, maar ook het loslaten van datgene wat niet langer bij me past (oude trauma’s, oude verstrikkingen).
In concreto: met een stel medecursisten afspraken gemaakt voor de spirituele uitwisselingsavond, dan zal ik een keer een ritueel in sjamanistische stijl met hun gaan doen voor nieuwe inspiratie.
Feedback met betrekking tot het weekeinde:
Er zijn een aantal uitdagingen: tijdsbewaking/procesbewaking. Een paar keer dreigde de valkuil om een onderdeel in te korten vanwege tijdsdruk. Vooral aan het einde van het weekeinde duurde de afsluiting eigenlijk te lang, het kostte een aantal deelnemers moeite om de aandacht en focus te behouden.
Rituelen vinden voor een groot deels plaats in de andere werkelijkheid, tijd en ruimte worden dan relatief. De uitdaging is: hoeveel structuur is noodzakelijk voor de veiligheid van de deelnemers en de voortgang van het proces? Hoeveel ruimte is er eigenlijk voor uitloop in de dagelijkse werkelijkheid?
De website van Tantrisch avontuur zegt: ‘Bedoeld voor mensen die zichzelf dragen, hun comfortzone onderzoeken en meer willen stromen.’ De uitdaging is: in hoeverre kan iedereen zichzelf in voldoende dragen, mede verantwoordelijk zijn voor de voortgang van eigen proces en die van de groep? Er zijn altijd mensen die minder kunnen/willen bijdragen, en aan de ander kant mensen die meer voor een ander dragen dan ze eigenlijk aankunnen/willen, is dit goed bespreekbaar en helder te krijgen? Hoe zit het met ‘accountability’?
