Gister uit eten geweest met Jacobus, waarmee ik als kind nog Lego had gespeeld. Dat herinnerde hij zich nog, omdat dit spel in onze stad toen nog niet beschikbaar was. Ik herinnerde me nog dat ik destijds regelmatig bij hun kwam spelen, zijn vader was ook dominee, en mijn moeder ging bij hun in de buurt naar de markt. Hij herinnerde zich dat mijn Maleis destijds nogal stijf was, het heeft er dus nooit goed in gezeten. Wat dat betreft is mijn zus vanaf haar geboorte te Yogyakarta veel meer ingeburgerd dan ik ooit kan zijn, ik heb hier niet zulke diepe wortels.
Het huis bezocht waar ik het langst heb gewoond, en waar mijn zus is geboren. ..
Op die plek staat nu een bank en een universiteit met drie verdiepingen; oorspronkelijk was dit een koloniaal zendingshuis in oude stijl, maar nu is alles anders. We hadden een grote tuin met allerlei bomen: kokos, mango, papaya, jambu, moerbij….alles weg, afgezien van een tweetal grote bomen op de binnen plaats.
Deze plek heb ik destijds nog ervaren als mijn ouderlijk huis, het is toch wel verdrietig dat dit er niet meer is.
Een troost is, dat een hele collegezaal is vernoemd naar mijn vader, die goed was in fondsenwerving voor de kerk.
Het allereerste huis, waar ik heb gewoond, was gelukkig nog terug te vinden:
vlak naast een Balinese Tempel; ik herinner me dat ik wel eens met vrienden op de aangrenzende muur heb geklommen, om de meisjes te zien die leskregen in Balinese dans. Deze keer ben ik voor het eerst die Tempel binnen gegegaan.
De middelbare school, waar ik naar toe ging, was door Indische Chinese Christenen gebouwd op het terrein van de Chinese Tempel; zo hebben wij in de schoolpauzes nog kunnen zien dat een Javaanse poppenspeler het schimmenspel op opvoerde in de Tempel .
Ook deze Tempel ben ik voor het eerst binnengegaan, en voortbordurend op vorig orakel (bij Sam Po Kong) extra steun gevraagd voor het knelpunt van dat orakel, maar het vervolg orakel kon me als beste antwoord alleen geduld aanraden.
Vers 11 moet ik weer nalezen!
De kerk en bijbehorende school waarmee ik begon in deze stad, waren nog goed herkenbaar, maar in mijn kindergeheugen was dit alles groter!
Deze excursie afgesloten met Gudeg als lunch.
Terug op hotel, tijd voor rust en reflectie!
Een wandeling gemaakt door Imogiri, waar de graven van de sultans te vinden zijn: 400 treden is een hele klus, maar ik heb het gehaald!
Tijdens afgelopen wandeling kwam ik een stuk hout tegen, die me deed denken aan een slang…en even later kwam onze gids een kleine slang tegen.
De civet-katten zien er aaibaar uit, maar het lijkt me geen pretje om zo in gevangenschap te zitten omdat je koffiebonen en weer uitpoept, en de mensen het resultaat lekkere koffie vinden.
Dreamquest 
You must be logged in to post a comment.