Volgens Peter Wohlleben hebben bomen verbinding met elkaar via ondergronds netwerk van wortels en paddenstoelen, dat doet denken aan menselijke interacties.
Hoe zit het dan met het onderscheid tussen individu en groep?
In de antropologie wordt onderscheid gemaakt tussen ik-cultuur en wij-cultuur, die elk hun voor en nadelen hebben.
Ik hoor wel eens van mensen die eenheids-ervaringen hebben dankzij meditaties en/of drugs, maar zelf heb ik dit niet meegemaakt.
Er zijn momenten geweest dat ik verbinding voelde met een groter geheel in een hechte groep. Enerzijds gaf dat gevoel van veiligheid, ondersteuning. Anderzijds was dat ook benauwend door de groepsdruk van specifieke normen en waarden.
Ik heb vaak genoeg de schaduwkanten van groepsvorming gezien: bendes, hooligans, sectes, populisten. Anderzijds ken ik de schaduwzijde van (sociale) isolatie: eenzaamheid, vervreemding.
Het gaat dus om balans tussen ik en wij, en dat kan per cultuur en context verschillen.
In mijn geval hecht ik waarde aan mijn autonomie, maar vind ik de gelijkwaardige uitwisseling met de ander net zo belangrijk!
Hierin laat ik me graag inspireren door Martin Buber.
In deze variatie worden eerst de voeten goed gegrond, zodat de ruggengraat een stevige verbinding maakt tussen e voetzolen en kruin. De voeten maken als wortels verbinding met de aarde, de kruin maakt verbinding met de hemel.
Zodra de verbinding tussen hemel en aarde goed is gelegd tussen kruin en voetzolen via de ruggengraat, strekken beide armen zijwaarts schuin omhoog waarbij de palmen naar boven gekeerd zijn.
Na verloop van tijd ervaar ik vanuit de voetzolen een impuls die ervoor zorgt dat de benen gaan schudden en de ruggengraat in beweging komt, dan voel ik hoe stijve stukken in mijn rug loskomen. De aarde-energie komt binnen via mijn voetzolen en gaan via mijn ruggengraat door mijn kruin naar de hemel.
Door de strekking vanuit voetzolen naar de vingertoppen, voel ik hoe ik de hemel-energie kan opvangen en laten doorstromen via mijn ruggengraat door mijn voetzolen, naar de aarde toe.
Ik sluit de oefening af door beide stromen, van aarde naar hemel en van hemel naar aarde via mijn lijf, te verzamelen in mijn buik, door mijn handen op mijn buik te leggen en mijn adem daar te concentreren.
Door deze oefening voel ik me weer opgeladen, fitter, helder.
Voor mij geeft deze oefening de fysieke beleving van de wisselwerking tussen aarde-mens-hemel, dit laat me voelen hoe belangrijk het is om als mens het balans te houden tussen het aardse en het spirituele.
Thema: Palliatieve Fase:
herinneringen aan het sterfbed van mijn moeder, waarbij ik graag meer begeleiding/ondersteuning voor ons allemaal had willen hebben van het verzorgingstehuis
Thema: Herinnerdingen:
herinneringen aan het overlijden van mijn grootvader toen ik vier was, het heeft zeker tien jaar geduurd voordat ik de angst voor de dood onder ogen kon zien.
Thema: Eigen regie:
confrontatie met de vraag, wie durf ik te vertrouwen om namens mij te beslissen als ik dat niet meer kan.
Heb je iets gemist in het programma?
Bij Eigen regie had ik graag meer aandacht willen hebben voor het omgaan met zelfdoding in directe omgeving.
Wat vind je van de duur / intensiteit van het programma?
De aangeboden onderwerpen waren zeer intens!
Wat vond je van de prijs?
Prijs/kwaliteit verhouding was goed, maar je selecteert dan wel een doelgroep die dit kan betalen.
Heb je ‘tips & tops’ voor mij als begeleider?
TIP:
de Dode hoek is een bijzonder intens programma, in mijn beleving zijn de sessies in de huidige vorm goed te verwerken als het om de twee weken gedaan word.
Beeldbellen aan het einde van de dag blijft een uitdaging, om voldoende energie en focus te houden.
TOP:
Alle bewondering voor wat de begeleider heeft kunnen doen met dit pittige onderwerp.
Wat vond je van de werkvormen?
De interactieve werkvormen, waarbij de deelnemers zelf met een opdracht aan de slag konden, waren voor mij het beste onderdeel
Wil je verder nog iets vertellen?
De oefening met intuitief tekenen, waarbij we werden uitgenodigd om door te poort te gaan naar hiernamaals, vind ik een waardevolle oefening die veel voorbereiding en nazorg verdient.
Recently I followed the 5-day Tarotmakeover workshops
Day 1:
Q: Think about a Tarot reading that went really well. What were you doing and who were you being that made it such a positive and enlightening experience?
A: That one period when I met my twin soul, I fell head over heels in love. As soon as I drew the Tarot, I was confronted by the Tower. It confirmed my intuition: this will hurt, this will throw my whole life upside down. The rest is history… the oracle told me the painful truth. Nevertheless it was an enlightening experience. The positive part: I learned to trust my intuition.
Q: Who are you as a Tarot reader? What are your unique gifts and talents that you can incorporate into your Tarot readings and that will empower you and your clients?
A: I use the Tarot as window into the other realities: the influences of the past, the dynamics of the presents, the possibilities of the future
Day 2:
Q: How do you want your sacred space to look and feel like?
A: minimal: clean desk, charged by previous cleansing/meditation.
Q: Go ahead and create your sacred space. Then, ask a question and pull a card and interpret the message. What did you experience?
A: Investigating the question: How is the relation between angel cards and tarot working out?
SYT angel The oracle says: Hope-Miracle Making – Free yourself Affirmation PS 90.2: I will trust
Tarot: six of wands – VICTORY
interpretation: the connection between the Angel oracle and the Tarot works good!
Day 3
Q: Brainstorm five powerful, choice-based questions that you could ask the Tarot.
A: What is the best practice to build up my spiritual framework? How do I connect with my spirit-helper in a good way? How can I find my twin soul? What is the best way to share my skills and knowledge? How can I align myself with my mission in this life?
Day 4:
Q: ask one powerful question, pull 3 Tarot cards, and tell the story.
A:
investigating the question: What is the best practice to build up my spiritual framework?
Three cards:
5P-vagabond, 3P-mason, 2W-lawgiver
First impressions:
Only minors: a practical advice
Two pentacles, one wand: after a lot of groundwork, creating energy
Story:
Doing the Great Work is the solitary path to Mastery
Day 5:
Q: Find a partner and do a Tarot reading for them, integrating what you have learned so far.
A: Because I did not find a suitable sparring-partner in time, I had to skip this question.
I went to the gypsy shaman for healing… He found a black magick dart in my body, caused by the poisonous spit of a witch. After pulling out the dart, he healed the wound.
I went to the Althing for the gathering of elders… The witch was also there… Since the Althing hallowing ensured sanctuary and free speech for everybody, there were no killing looks exchanged… When she was absent for a while, I decided to leave the gathering…. Preparing to leave, I met some other chieftains who greeted me in a friendly manner… On my way out of the main hall I met the Witch again… Now I finally gathered my astral cord back into myself….it took some time to free my cord from the entanglements in the circle, but at last I was free to go!
Interpretation:
I have been involved in a coven for a long time…. Over time, several attachment and entanglements developed naturally. So when I left, I had to dis-attach and dis-entangle.
Seizoenswandelingen “Wij mensen zijn geneigd de seizoenen en de wisseling ervan te zien als iets, dat buiten ons om plaats vindt. Wij maken echter deel uit van de cyclische beweging ervan. Sterker nog: wij zijn de seizoenen. Wij zijn de belichaming van dat ritme.” – Jaap Voigt
Tijdens de Seizoenswandelingen van Zinnig Noord maak je kennis met mindful wandelen. Dankzij een aantal gerichte oefeningen word jij je bewust van je eigen lichaam en een constant veranderende natuur. Het gevoel van krakende sneeuw onder je schoenen, de allereerste groene knopjes aan de bomen, de geur van regen na een warme zomerdag, het geritsel van bladeren, de warmte van de zon… Zinnig Noord wil dit jaar alle pracht van de seizoenen met je delen!
Het Engelse ‘Easter’ ontleent zijn naam aan de godin Eástra, en het Duitse ‘Ostern’ aan de Angelsaksische godin Eostra. Vroeger vierden wij in Nederland ook ‘Ooster’, maar de Kerk stelde de verhalen over de godin Ostara gelijk aan het Joodse Pesach feest, vandaar dat wij het hebben over ‘Pasen’ (dat we vieren op de eerste zondag na de eerste volle maan na de lente-equinox).
Na de lente-equinox verschuift de balans naar de lichte kant: tot en met Midzomer zullen de dagen steeds langer worden en de nachten korter. Er begint een nieuw levensgetijde. Niet alleen dag en nacht oftewel licht en donker zijn nu perfect in balans, maar ook innerlijk en uiterlijk, intuïtie en verstand, het bewuste en onbewuste, mannelijk en vrouwelijk zouden rond deze dag in balans kunnen komen. Benut het!
…
In Japan wordt het jaar verdeeld in 72 micro-seizoenen van zo´n 5 dagen per stuk. Deze seizoenen kennen namen zoals `Eerste kersenbloesem’ en ‘Rupsen worden vlinders’. Met micro-seizoenen wortelen mensen zich in hun omgeving en komt er aandacht voor de steeds terugkerende patronen van de natuur. Welke 72 micro-seizoenen zijn in de Nederlandse natuur te herkennen?
Seizoensbeleving hangt af van tijd, plaats, cultuur, weersomstandigheden…
De vier seizoenen, zoals die bekend zijn in Europa, worden heel anders beleefd en ingedeeld in landen zoals Japan en China, en dan hebben we het nog niet eens gehad over de moessons!
De seizoensbeleving van de ene cultuur kan je dus niet zomaar overplaatsen naar een andere cultuur. Dit wordt des te duidelijker als je een specifiek seizoensfeest zomaar overzet naar je tegenvoeters. Zo is het heel bizar om Kerst, de winterzonnewende, op dezelfde kalenderdatum te vieren in Australie waar de mensen op dat moment eigenlijk de zomerzonnewende vieren!
En omgekeerd, kan je de microseizoenen van Japan, niet zomaar toepassen in Nederlandse setting!
En toch wordt ik wel getroffen door de synchroniciteit van de 72 micro-seizoenen, omdat ik sinds enige tijd bezig ben met de 72 aspecten van het goddelijke, zoals uitgewerkt in de Qabbalah.
Bij deze sessie worden we ondersteund door Joke Hogenhout
Centraal in de gesprekken staat het hebben van de eigen regie over de laatste fase van je leven. De kwaliteit van de beslissingen die genomen mogen worden. En de waardige manier waarop je eventueel zelf het levenseinde wilt regisseren. Deze counseling gesprekken zijn vaak uniek; de counselor is nogal eens de enige met wie je op deze manier over het levenseinde kunt spreken.
Omdat de uitgangspunten vanaf de start helder zijn, zul je vrijheid en ruimte ervaren om je gedachten en wensen uit te spreken. Dat maakt de situatie concreet en toetsbaar voor jezelf. Wat het resultaat ook zal zijn.
Het is van belang dat je op tijd nadenkt over de laatste fase in je leven. Het komt nogal eens voor dat mensen die vanuit eigen regie willen handelen te laat zijn om vanuit diezelfde eigen regie voorbereidingen te treffen. Immers, zolang waardige levensbeëindiging vanuit eigen regie in de maatschappij nog niet volwaardig ondersteund wordt (in welke vorm dan ook), zolang zijn de mogelijkheden beperkt en de stappen soms complex.
Hierbij word ik uitgedaagd om het confronterende gesprek aan te gaan over eigen regie in de laatste levensfase.
Kun je je voorstellen dat de kwaliteit van leven op gegeven moment belangrijker wordt dan de duur van je leven? Wie mag er voor jou beslissen als je het zelf niet meer kunt?
Het liefste zou ik willen dat ik mijn wilsverklaring in alle vertrouwen kan laten uitvoeren door een gemachtigde professional zoals NVVE, het lijkt me namelijk heel zwaar om als naast betrokkene zoiets te moeten uitvoeren voor een geliefde.
…
Deze sessie was de laatste van de serie workshops ‘De Dode Hoek’
De dode hoek is een leergang die in het teken staat van onze persoonlijke en maatschappelijke omgang met de dood.
Het was een intense cyclus die de komende periode bij mij nog zal nawerken, ik heb een aantal bijzondere gesprekken gehad met interessante mensen.
Partir, c’est mourir un peu, C’est mourir à ce qu’on aime : On laisse un peu de soi-même En toute heure et dans tout lieu.
C’est toujours le deuil d’un vœu, Le dernier vers d’un poème ; Partir, c’est mourir un peu, C’est mourir à ce qu’on aime.
Et l’on part, et c’est un jeu, Et jusqu’à l’adieu suprême C’est son âme que l’on sème, Que l’on sème à chaque adieu : Partir, c’est mourir un peu…
Bij Herinnerdingen fungerenobjecten als bemiddelaar.Via het ding voer je een gesprek omdat het associaties oproept of iets representeert.
Uit een willekeurige collectie van voorwerpen kies ik er eentje die mijn aandacht trekt…
…Hoewel, het zijn er twee!…
Het kompas
De schedel
Voor mij zit de meeste lading in de Schedel:
Herinneringen aan het overlijden van mijn grootvader van moeders kant toen ik vier jaar oud was…
Ik heb jarenlang nachtmerries gehad van schedels, skeletten, doodskisten…totdat ik de scouting kampdoop onderging, waarbij ik alleen in het donker door het bos moest lopen.
Sindsdien hebben diverse rituelen me verdeer geholpen om beter om te gaan met mijn angst voor de dood:
De Schedel brengt mij in contact met de benedenwereld en in contact met de voorouderlijn
Ik realiseer me hoe ik via die lijn veel heb meegekregen: genetische bouw, overgedragen gedragspatronen en overtuigingen, datgene wat mijn innerlijke Kompas mede heeft vormgegeven.
Dreamquest 
You must be logged in to post a comment.